‘Octopath Traveler 0’ recensie: een lang, waardevol avontuur

Octopaatreiziger 0 had alle excuses om halfslachtig te zijn. Het had kleiner, slanker en minder overtuigend kunnen zijn dan zijn voorgangers, alleen al op grond van waar het vandaan kwam. Het is een klein wonder dat dit allemaal niet het geval is.

De nieuwste turn-based RPG in throwback-stijl van Square Enix is, voor het geval je het nog niet weet, een console- en pc-aanpassing van $ 50 van een gratis te spelen mobiele game uit 2020. De ontwikkelaars hebben een aantal bestaande personages, vijanden, verhaallijnen, mechanica en muziek gebruikt en deze opnieuw samengesteld in een geheel ander en geheel welkom nieuw formaat. Gezien het feit dat mobiele games inherent vluchtig zijn, omdat ze afhankelijk zijn van winkelpuien, servers en betalingsprocessen die op een dag zullen ophouden te bestaan, vind ik dit nogal ongelooflijk.

Het helpt ook dat het eindresultaat gewoon een echte, heel goede RPG is. Octopaatreiziger 0 neemt een basis die iets onhandigs en gammels had kunnen voortbrengen en verandert het in een spel dat steeds groter wordt en boeiender wordt naarmate je er meer tijd in investeert. Het voelt misschien niet zo premium aan als de andere consolegames in de serie, maar dat houdt niet op Octopaatreiziger 0 van een van de beste RPG’s van 2025, en een waardige toevoeging aan wat snel een zeer goede serie aan het worden is.

Bescheiden begin

Octopaatreiziger 0 verschilt in een aantal opzichten van de eerste twee console-inzendingen in de serie, grotendeels vanwege het feit dat het is hervormd uit componenten van Octopaatreiziger: kampioenen van het continenteen gratis te spelen telefoon-spin-off. Dat betekent dat het ontwerp dat de eerste twee games zo opvallend maakte, hier verdwenen is.

Concreet kies je niet langer uit een van de acht vooraf ontworpen personages en besteed je de rest van je reis aan het rekruteren van de andere zeven. Dat formaat leverde games op die meer aanvoelden als verzamelingen van korte verhalen dan als grote avonturen, omdat elk personage zijn eigen specifieke bogen had waarbij de andere personages grotendeels niet betrokken waren. In Octopaat 0In plaats daarvan creëer je je eigen personage, kies je een startklasse en begin je aan dezelfde proloog die elke andere speler zal zien.

Al snel wordt je bescheiden geboortestad platgebrand door een aantal snode boosdoeners, en het is aan jou en een handvol andere overlevenden om de stad weer op te bouwen en wraak te nemen. Er zijn verschillende op maat gemaakte verhaallijnen die elkaar hier zelden raken, zoals in de vorige Octopaat games, maar ze zijn gecentreerd rond helden in plaats van schurken. Je kunt ze in elke gewenste volgorde doen, maar uiteindelijk zul je ze allemaal moeten doen.

Je feest begint klein en wordt later veel, veel groter.
Krediet: Square Enix/Steam

Misschien wel de grootste verandering, die rechtstreeks uit de mobiele game voortkomt, is dat er meerdere tientallen speelbare groepsleden in zitten Octopaat 0in tegenstelling tot slechts acht in elk van de voorgaande twee wedstrijden. Je hoeft geen geld meer te betalen om deel te nemen aan gokautomaten om ze te ontgrendelen, omdat ze nu in een redelijk tempo in de loop van het verhaal worden uitgedeeld, en veel ervan zijn optioneel om te rekruteren.

Structureel, Octopaat 0 spreekt mij aanzienlijk meer aan dan Kampioenen van het continent ooit zou kunnen hopen. Ik hou niet van free-to-play gacha-spellenmaar ik hou van verhalende RPG’s. Ik denk dat het een bijna geniale daad is om een ​​mobiele game aan te passen aan een consolegame zoals de ontwikkelaars hier hebben gedaan. Terwijl Octopaat 0 voelt anders dan zijn broeders, het voelt zelden minder dan die andere games. Er zijn uiteraard minder gevechtsanimaties voor elk personage, en het valt fans van de andere games op dat veel van de muziek wordt hergebruikt. Maar Octopaat 0 snijdt geen bochten. Dit is, in alle opzichten, een grote, nieuwe, volledig uitgeruste RPG, gebouwd met behulp van de botten van een mobiel spel. In een wereld waar het een eeuwigheid duurt voordat nieuwe games gemaakt worden en de budgetten explosief stijgen, kan ik niet anders dan deze nieuwe aanpak toejuichen om de kloof tussen de jaren van 2023 te dichten. Octopaatreiziger II en wat er daarna komt.

Octopaatreiziger 0 het duurt even voordat het op gang komt

Je zult dit in overvloed doen, tenminste voor een tijdje.
Krediet: Square Enix/Steam

Als een niet-volledig geprijsde game met zo’n vreemd oorsprongsverhaal, zou het redelijk zijn om een ​​game te verwachten met minder mogelijkheden dan zijn tegenhangers met een hoger budget in dezelfde serie. Die verwachting kon er echter niet verder naast zitten.

Ik zal het maar ronduit zeggen: het kostte me ongeveer 80 uur om dit spel uit te spelen. Het is een enorme investering, en het is een investering die een zekere mate van geduld vereist. Een groot deel van de eerste twintig uur wordt besteed aan het dekken van de tafel voor wat later komt. Je zult een groot deel van die tijd besteden aan het rekruteren van een volledig gezelschap en het starten van het proces van het herbouwen van je geboortestad, wat wordt gedaan in een vrij omvangrijke minigame voor het bouwen van steden. Er zijn essentiële, spelveranderende gevechtsmechanismen verborgen achter het bouwen van bepaalde structuren die pas worden ontgrendeld als je ongeveer 20 uur hebt geduurd.

Begrijp mij niet verkeerd; Ik zeg het niet Octopaatreiziger 0 het duurt 20 uur voordat het goed is. Ik zeg echter dat het het beste voor later bewaart. Zoals ik al zei, het is een investering, en ik denk dat het de moeite waard is om te doen.

Maar zodra het begint te rollen, is het niet meer te stoppen

Gevechten met een vol gezelschap zijn spannend.
Krediet: Square Enix/Steam

Die beloning neemt een paar verschillende vormen aan. Een daarvan is de uitstekende turn-based gevechten, die tot de leukste behoren in alle games die dit jaar zijn uitgebracht.

In tegenstelling tot voorheen Octopaat games, waarin je vier groepsleden tegelijk in beeld had, Octopaat 0 laat je op elk moment met acht homies op het veld werken. Ze zijn gerangschikt in een voorste rij en een achterste rij. Degenen vooraan kunnen aanvallen en schade oplopen, terwijl degenen achterin worden beschermd tegen treffers en bij elke passerende beurt langzaam grondstoffen terugkrijgen. Je kunt direct wisselen tussen het ene personage en het andere personage dat zich in hetzelfde horizontale vakje bevindt als zijzelf op het formatiescherm, en uitzoeken wie de tweede viool speelt voor wie is een groot onderdeel van het bouwen in dit spel.

Dit werkt uitzonderlijk goed met de belangrijkste strijdverwaandheid van iedereen Octopaat spel, het Boost-systeem. Aan het begin van elke beurt verdient elk personage één boostpunt, en ze kunnen er maximaal vijf tegelijk vasthouden. Je kunt er maar liefst drie in één beurt gebruiken om alles wat je gaat doen krachtiger te maken, of het nu een grote aanval of een genezende spreuk is. In eerdere games moest je een beetje zuinig zijn met Boost Points, maar hier niet. Als je een hele back-upploeg hebt die geleidelijk punten opbouwt, word je gestimuleerd om er vaker meer van te gebruiken, en de gevechten zijn dienovereenkomstig in balans. Het is een spannende en andere uitdaging dan zoiets Octopaat II.

Het opbouwen van je woonplaats is ook verbonden met je voortgang. Zoals ik al eerder zei, moet je bepaalde structuren bouwen en deze onderbrengen bij bepaalde rekruteerbare NPC’s om veel belangrijke functies van het vechtsysteem te ontgrendelen. Voor het bouwen zijn grondstoffen nodig, maar het verzamelen ervan is over het algemeen pijnloos, zolang je maar oplet en ervoor zorgt dat je onderweg dingen oppikt. Misschien een beetje vervelend: er zijn ook belangrijke kenmerken van de kwaliteit van leven, zoals snel reizen, die opgesloten zitten achter het bouwen en upgraden van structuren.

Ik heb wel één klacht over het bouwen van steden, namelijk dat je je stad in wezen kunt ‘afmaken’ (dat wil zeggen, elke essentiële gameplay-structuur kunt bouwen) halverwege het hoofdverhaal, waarna je er niet langer veel over hoeft na te denken. Ik had liever meer hooks voor het eindspel gehad, maar ik veronderstel dat er ook iets leuks is aan het focussen op verkennen en vechten terwijl het spel zijn einde nadert.

Het verhaal wordt later beter

Deze kerel is het beste personage in het spel.
Krediet: Square Enix/Steam

Daarover gesproken, de andere belangrijke vector van tevredenheid als je ervoor kiest om je tijd in te investeren Octopaatreiziger 0 is het verhaal. Dit spel gaat helemaal over hoe hebzucht slecht is, en elke slechterik vertegenwoordigt een ander soort hebzucht. Sommigen willen roem, sommigen willen rijkdom, sommigen willen macht, maar dat zijn ze allemaal wilen dat is waar ze uiteindelijk de mensen om hen heen schade toebrengen.

In eerste instantie voelt het erg hardhandig en voorspelbaar. Blijf echter lang genoeg bij het verhaal en je zult merken dat de vroege voorspelbaarheid plaats maakt voor latere wendingen die daadwerkelijk gewicht in de schaal leggen. Octopaatreiziger 0 is een uitzonderlijk serieus spel, waarbij nooit wordt geprobeerd de speler te misleiden of te slim af te zijn. Het wil gewoon dat je om deze wereld en deze mensen geeft, en ik denk dat het er goed in slaagt om die gevoelens uit de speler te halen tegen de tijd dat het klaar is.

Onderdeel daarvan is een lang finalehoofdstuk, dat op zichzelf misschien wel een kwart van de game beslaat. Dit is waar elke andere voorheen losgekoppelde verhaallijn samenkomt, en alle personages die je tot dan toe hebt ontmoet, beginnen voor het eerst met elkaar te communiceren. De grootste verhalende schommelingen van de game vinden allemaal plaats in de finale, inclusief een onthulling van een slechterik voor alle leeftijden. Dit is veruit de beste tegenstander van allemaal Octopaat spel, maar als je er nog meer over zegt, zou dat de pret voor je verpesten.

Ga er gewoon een tijdje mee zitten

Voordat we hier klaar zijn, zou ik nalatig zijn om niet te vermelden dat de “HD-2D”-kunststijl van Square Enix, die begon met de eerste Octopaat spel is hier nog steeds geweldig. Ik ben dol op het opzettelijk low-fidelity-uiterlijk van de sprites en 3D-items, gecombineerd met moderne verlichting en scherptediepte-effecten. Het ziet er niet echt uit als een oud spel, maar het ziet er toch geweldig uit. De muziek van Yasunori Nishiki is ook een opvallend onderdeel van Octopaat 0aangezien hij een van de beste RPG-componisten van dit moment is geworden. Een van de baasgevechtthema’s is zo’n bloedhete knaller dat ik er in mijn vrije tijd al een week naar heb geluisterd.

Helaas zijn de prestaties in de Nintendo Switch 2-versie (die ik speelde) niet geweldig. Het richt zich meestal op 60 frames per seconde, maar er is een merkbaar stotteren dat het meest voorkomt tijdens de eerste paar seconden na het betreden van een nieuw gebied. Op geen enkele manier onspeelbaar, maar zeker een beetje teleurstellend.

Nog steeds, Octopaatreiziger 0 is een opmerkelijk lange en over het algemeen de moeite waard-ervaring, vooral voor iedereen die enthousiast is over de andere games in de serie. Dit is het soort spel waar je als tiener naar verlangt tijdens de zomervakantie en niets anders te doen heeft. Je kunt er tientallen uren in wegzakken, en het wordt alleen maar beter naarmate je het vaker speelt, dankzij uitstekende gevechten en een verhaal dat in de latere stadia het beste tot zijn recht komt.

Ik begrijp dat niet iedereen in zijn volwassen leven tijd heeft voor dat soort dingen, maar als je er een venster voor kunt creëren in je leven Octopaatreiziger 0je geduld zal grotendeels beloond worden.

Octobpath-reiziger 0 is beschikbaar voor Nintendo Switch, Switch 2, Xbox Series X en PlayStation 5 voor $ 49,99.