Als het gaat om de grootste naam in de popmuziek, lijkt het erop dat haar leven tegenwoordig minder lijkt op dat van een showgirl en meer op dat van een succesvolle zakenvrouw. Afhankelijk van wie je het vraagt natuurlijk.
Taylor Swift is een van de, zo niet de meest gevraagde artiesten ter wereld – misschien wel aller tijden. Haar recente twaalfde studioalbum, ‘The Life of a Showgirl’, had de grootste albumopening ooit, volgens Billboard. Haar Eras Tour is de meest winstgevende concerttournee ooit en de film erover verbrijzelde records en werd de best scorende concertfilm ooit.
En ze vertraagt niet het maken van inhoud of het breken van records.
De popsensatie brengt fans nog een concertfilm, ‘The Eras Tour: The Final Show’, met een set met haar ‘Tortured Poets Department’-nummers, die ze tijdens een tournee uitbracht. Ze brengt ook een documentaireserie uit, getiteld ‘The End of an Era’, die een kijkje achter de schermen van de kolossale tour belooft. De eerste twee afleveringen van de docuserie en de concertfilm debuteerden vrijdag op Disney+.
Terwijl veel fans het nieuwe materiaal vieren, komt dat na een hevige regen van kritiek op haar nieuwste album en de promotie en uitrol van de muziek. Sommige fans en critici van de zangeres vragen zich af of Swift overbelicht is of dat haar recente werk een cultuur van consumentisme voedt.
Maar ongeacht of het discours rondom Swift positief of negatief is, er is geen gebrek aan interesse, en zij matcht die interesse door ervoor te zorgen dat er geen tekort is aan inhoud. In de trailer van de docuserie, zegt Swift ze “wilde de fans te veel bedienen.”
En Swifties, zoals de fans van de zanger bekend staan, kunnen er maar geen genoeg van krijgen. Ze hebben elk shot van de trailer en teasers ontleed, ze hebben kijkfeesten gepland om beide nieuwe releases te bekijken – de kwestie van overbelichting is voor hen een non-startpunt.
Het is ook een vraag die herhaaldelijk wordt gesteld. Swift’s titelloze debuutalbum werd uitgebracht in 2006, toen ze 16 was, en sindsdien is ze een groot deel van het culturele gesprek. Naast haar muziek worden haar relaties, haar vriendschappen, haar vetes – en bijna alles over haar openbare leven – al bijna twintig jaar intensief onderzocht.
“Ik heb nog nooit iemand horen zeggen dat de Beatles overbelicht waren of dat Michael Jackson in zijn tijd te veel deed, dus ik denk veel aan dat contrast”, zei hij. Reagan Bayleeeen 29-jarige contentmaker en oude Swiftie.
Mensen lopen langs een pop-upadvertentie voor de aankomende docuseries van Swift. Fans zeggen dat de vraag of de popster overbelicht is, een nonstarter is.
(Ronaldo Bolanos / Los Angeles Times)
Baylee, die in Los Angeles woont en online een grote Swiftie-aanhang heeft verzameld, is niet de enige die verwijst naar mannelijke artiesten die vergelijkbaar succes of soortgelijke ervaringen hebben gehad als Swift, maar die vaak niet op dezelfde manier worden bekritiseerd als zij. Veel fans en zelfs Swift-sceptici zeggen dat vrouwenhaat een sterke factor is als het gaat om het oordeel en de minachting die ze ontvangt.
Amanda Todhuntereen maker van inhoud uit de popcultuur die neutraal staat tegenover Swift, zei dat ze vindt dat zowel fans als tegenstanders haar werk en acties moeten kunnen analyseren en evalueren zonder het risico te worden bestempeld als vrouwonvriendelijk, vooral als er eerlijke kritiek wordt geuit. Todhunter en andere popcultuurwaarnemers, inclusief degenen binnen de fandom, hebben onlangs vraagtekens gezet bij het aantal albumvarianten dat Swift heeft uitgebracht. Voor ‘The Life of a Showgirl’ bracht Swift ongeveer 15 verschillende versies van het album uit met verschillende editietitels, hoewel ze allemaal dezelfde 12 nummers bevatten. Er waren meer dan een dozijn andere varianten, met verschillende formaten, gekleurd vinyl, posters en andere merchandise die bij de aankoop waren inbegrepen, en verschillende versies van de eerste single, ‘The Fate of Ophelia’.
“Het zou gewoon een slechte zaak kunnen zijn”, zei Todhunter over de varianten. “Ik denk dat dat kritiek op haar verdient. Ik denk niet dat dit in dat geval noodzakelijkerwijs een weerspiegeling is van vrouwenhaat, als we kijken naar iets dat mogelijk bekritiseerd moet worden.”
Swift kondigde veel van deze varianten en merchandise-drops aan met aftelklokken op haar website die het internet elke keer in razernij brachten. Velen op sociale media vonden deze aftellingen teleurstellend, zowel buiten als binnen de fandom.
Eén Swiftie aan Reddit plaatste een screenshot van een aftelling en onthulde een beperkte cd-release met akoestische bonustracks, met de tekst: “Ik ben klaar, Taylor. Dit is het ergste.” Sommigen voelden zich gefrustreerd door de exclusiviteit van nummers op bepaalde releases, vooral nadat ze al eerder aangekondigde versies hadden gekocht.
“Omdat ze op het niveau is dat ze nu is, is het niet echt een financiële kwestie. Je kunt gerust aannemen dat het zeker iets moet zijn in de trant van marketing, of hebzucht, of mogelijk de Billboard-hitlijsten manipuleren,” zei Todhunter. “Ik heb gezien dat zelfs haar eigen fans daar op wezen en daar een beetje teleurgesteld over waren.”
“Taylor is een miljardenbedrijf, dus ze denkt als een miljardenbedrijf”, zegt Tyler Conroy, een 33-jarige Swiftie.
(Ronaldo Bolanos / Los Angeles Times)
Sommige Swifties zijn echter snel in het verdrijven van elk gefluister (of geschreeuw) van hebzucht, waarbij ze vaak naar haar wijzen. liefdadigheidswerkmeestal rustig gedaan, en de royale bonussen zij geeft aan degenen die voor haar werken. Ze verwijzen ook naar andere kunstenaars die historisch gezien verschillende varianten en edities van hun werk hebben uitgebracht, waaronder voorgangers als David Bowie en tijdgenoten als Travis Scott.
“Taylor is een miljardenbedrijf, dus ze denkt als een miljardenbedrijf,” zei ze Tyler Conroyeen 33-jarige Swiftie wiens fulltime baan bestaat uit het maken van content, waarvan een groot deel Swift-gerelateerd is. “Als ze zo hebzuchtig was als iedereen zegt dat ze is, zou ze zoveel meer doen. Ze zou een sieradenlijn hebben, ze zou een geurlijn hebben, ze zou een kledinglijn hebben, een huidverzorgingslijn, ze zou kapitaliseren op alles wat haar fans doen en gebruiken. “
Baylee zei dat ze denkt dat de negatieve reactie op het aftellen en de albumuitrol ‘groeipijnen’ zijn van Swift’s carrière die de stratosfeer bereikte met de Eras Tour.
“Haar manier om contact te maken met haar fanbase betekent niet noodzakelijkerwijs meer verbinding maken”, zei ze. “Ik denk dat ze moeite had om sociale media op een creatieve manier te gebruiken, maar ik kan me ook vinden in het feit dat het waarschijnlijk ongelooflijk moeilijk is om iets intiems te creëren als je de meest publieke persoon ter wereld bent.”
Deze twistpunten, gekoppeld aan de astronomische kosten van kaartjes voor de Eras Tour, wijzen op een idee waar veel Swifties het over eens zijn: het is duur om fan te zijn. Dat is een deel van de reden waarom Isabel Dieppa, een 42-jarige uit Sacramento, zei dat ze zichzelf niet langer als een vrouw beschouwt.
Dieppa groeide, net als veel millennial-vrouwen, op naast Swift en zei dat ze vanaf het begin een fan van haar was en fysieke exemplaren van haar muziek en merchandise kocht. Maar haar scepsis over de artiest groeide toen ze zich geen kaartjes voor de Eras Tour kon veroorloven.
“Alles begon veel te duur te worden en ze werd onbereikbaar, dus het imago van ‘de allesvrouw’ begon haar echt te ontglippen”, zegt Dieppa, een schrijver van popcultuur. “Het is net alsof je een vriend verliest die je al jaren hebt.”
Hoewel de prijs van een kaartje voor de tour van Swift vaak in de drie- en viervoudige cijfers lag, waren de kosten voor veel fans gerechtvaardigd. Conroy, die ten tijde van de Eras Tour nog een zakelijke baan had, ging naar vier verschillende shows en gaf in totaal bijna $ 4.000 uit aan kaartjes.
Kayla Wongeen 30-jarige Swiftie in Los Angeles, ging ook naar vier shows, waaronder de openingsavond in Arizona en de slotavond in Vancouver, waar ze grapjes over maakte dat ze ‘mijn nieren moest verkopen om doorverkoopkaartjes te krijgen’. Ze schat dat ze alleen al aan de kaartjes voor Vancouver een paar duizend dollar heeft uitgegeven.
Zowel Conroy als Wong, die ook een Swift-gerelateerd sociale media-account beheert, geven toe dat dit veel klinkt voor concertkaartjes, maar ze trokken allebei dezelfde analogie tijdens afzonderlijke oproepen: de Eras Tour was alsof je zag hoe hun favoriete team de Super Bowl of de World Series won.
1. Wong woonde de zesde en laatste avond van de Los Angeles-etappe van de tour in 2023 bij. (Foto van Kayla Wong) 2. Conroy woonde de laatste US Eras Tour-show in Indianapolis in november 2024 bij. (Foto van Tyler Conroy)
“Taylor Swift is mijn favoriete sport, dus bedenk eens hoeveel geld mensen uitgeven aan sporttickets”, zei Conroy. “Je gaat je favoriete team zien op hun hoogtepunt, piek, piekniveau. En als je de kans had om je team elke dag de Super Bowl te zien spelen, naar hoeveel Super Bowls zou je dan gaan?”
De sensatie van het zien van hun favoriete artiest die liedjes speelt die haar hele oeuvre bestrijken, allemaal met een onvergelijkbaar uithoudingsvermogen en energie, is de reden waarom veel Swifties de Eras Tour niet beu zijn. Ze zijn koortsachtig nieuwsgierig naar hoe de wereld van planning, voorbereiding en achter de schermen eruit zag en kijken graag naar een tweede, complete concertfilm.
“Als er iets is waar ik me nu op wil afstemmen, gaat het minder over de angstaanjagende wereld en meer over het terugbrengen van mij naar de tijd waarin ik zorgeloos was en de tijd van mijn leven had in een stadion met een stel vreemden die mijn hart uitschreeuwden,” zei Baylee.
Ongeacht of iemand vindt dat er de laatste tijd te veel Taylor is geweest, voor haar fans bestaat zoiets niet.
Wong zei dat ze zelfs hoopt dat Swift binnenkort weer gaat toeren. ‘Ik bedoel, ze gaat eerst trouwen, maar dan moet ze op pad, weet je?’
