Ik herinner me nog de eerste keer dat ik het zag Het geheim van Nimh. Na een jeugd vol tekenfilms over schattig te hebben gekeken, antropomorfe dieren Vrolijk zingend en dansend, nam ik genoegen met wat mijn ouders moeten hebben geloofd dat het weer zo’n film was, om vervolgens geconfronteerd te worden met de meest aangrijpende film die ik ooit in mijn leven had gezien. Niets anders heeft de schok van die vormende filmkijkervaring zo goed kunnen evenaren (behalve misschien Keer terug naar Oz), maar ik heb er zeker aan gedacht terwijl ik het schattige overlevingsspel aan de oppervlakte speel Winterhol.
“Winter Burrow is een gezellig overlevingsspel in het bos over een muis die naar huis terugkeert om het hol uit zijn kindertijd te herstellen”, staat in de beschrijving van het spel op de Steam-pagina. “Ontdek, verzamel grondstoffen, knutsel, brei warme truien, bak taarten en ontmoet de lokale bevolking.”
Winterhol is een bedrieglijk moeilijk overlevingsspel.
En ja, dat is alles, maar het laat de kapitalistische uitbuiting, het trauma uit de kindertijd en de constante dreiging van onderkoeling buiten beschouwing, om nog maar te zwijgen van de spinnen die meerdere malen zo groot zijn als jij en die op je jagen. Winterhol ziet er misschien uit als een gezellige levenssimulatie in de trant van Stardew-valleimaar het heeft veel meer gemeen met games zoals Verhonger niet. Natuurlijk ga je op maat gesneden outfits breien en je huis versieren, maar ‘landbouw’ beperkt zich tot het kweken van paddenstoelen in je kelder, en het spel besteedt veel meer tijd aan het moeilijke overleven in de wildernis dan aan het comfort van thuis.
Er is genoeg reden om dat te zijn vermoeid door gezellige spelletjes deze dagen. Niet alleen zijn er zo veel dat ze vrijwel elk ander genre lijken te overstemmen, maar ze zijn ook het onderwerp geweest van veel terechte kritiek omdat ze op zijn best oppervlakkig escapisme zijn, of in het slechtste geval egocentrisch conservatisme. Beginnend met je personage dat de gevaarlijke stad ontvlucht om van het land in zijn ouderlijk huis te leven, Winterhol lijkt in eerste instantie in al deze valkuilen te trappen, maar wordt in plaats daarvan al snel een contrapunt ervan.
Er is gezelligheid in te vinden Winterholmaar het is moeilijk te winnen.
Pine Creek-spellen
Al vroeg leren we dat de ervaring van het spelen Winterhol zal niet zo gezellig zijn als het lijkt. In charmante verhalenboekpanelen vertelt de intro van het spel hoe je ouders met je verhuisden van je plattelandshol naar de grote stad toen je een kind was. Op zoek naar een beter leven werden ze in plaats daarvan doodgewerkt in de mijnen, waardoor jij net genoeg moest oprapen van wat Mouse City als betaalmiddel gebruikt om terug te keren naar het ouderlijk huis en de lange winter bij je tante Betulina te wachten. Dat wil zeggen, totdat een uil haar bijna zodra je elkaar ontmoet oppakt en je op pad gaat om haar opnieuw te zoeken.
Ondanks zijn schattige esthetiek, Winterhol is een redelijk veeleisend overlevingsspel. U moet zich te allen tijde bewust zijn van uw lichaamswarmte en honger. Als u het te koud krijgt of hongerig wordt, zal uw gezondheid snel achteruitgaan, wat betekent dat u tijdens het verkennen altijd een voorraad eten en warme dranken bij u moet hebben. Dat maakt elke reis van huis tot een potentieel fatale reis, waarbij u nauwlettend in de gaten moet houden hoe ver u van huis bent en of u met de benodigdheden die u bij de hand hebt, veilig daar kunt komen.
De moeilijkheid om de winter te overleven voegt veel spanning toe Winterhol.
Pine Creek-spellen
Bovendien heb je niet eens een kaart om je te begeleiden, waardoor je het met sneeuw bedekte gebied rond je huis uit je hoofd moet leren of wanhopig moet ronddwalen om de weg terug te vinden na een uitstapje. Ik heb beide volop gedaan tijdens mijn playthrough, en hoewel ik soms gefrustreerd was door hoe gemakkelijk ik verdwaalde, voegt het wel een hoop heerlijke spanning toe als je verwoed naar huis klautert, in de hoop dat je terug kunt komen voordat je bevriest.
In eerste instantie zijn de doelen die je buitenshuis nastreeft eenvoudig en draaien ze meestal om het opzetten van je nieuwe hol en het jagen op tante Betulina. Maar al snel ontmoet je andere dieren die wachten op de winter, en de zaken worden ingewikkelder. Een ouder wordende eekhoorn die zijn eigen schuilplaatsen vergeet en een knorrige pad die vervreemd is van zijn kind vormen enkele van de eerste toevoegingen aan de cast, wat bewijst dat de duisternis in je eigen verhaal geen toevalstreffer is. Ze zullen je vragen om middelen voor hen te verzamelen, maar ook om te helpen met grotere taken die je veel verder van huis zullen sturen, waardoor je eigen overlevingsvermogen onder druk komt te staan.
Dat is duidelijk Winterhol volgt hetzelfde patroon als Het geheim van Nimhwaarbij hij zijn schattige boswezens gebruikt om bedrieglijk volwassen verhalen te vertellen. Tot op zekere hoogte verzet het zich ook tegen de conservatieve drang naar nostalgie en zelfvoorziening. Jouw muisavatar verlangt misschien niet naar de mijnen, maar het platteland is verre van idyllisch. En in plaats van de stad te ontvluchten om je alleen op jezelf te concentreren, raak je meer verstrikt in de levens van je verre buren naarmate je behoeften groter worden. De enige manier om te overleven is door dit samen te doen, of je nu een mens en een muis bent, en Winterhol begrip dat het des te dwingender maakt.
