Nightreign’ heeft zojuist zijn status als meest “bizarre” multiplayer-game van het jaar bevestigd

Elden Ring Nachtregering is een spel met talloze problemenen een waarbij ik mijn eigen lijst met persoonlijke frustraties heb. Maar het is ook een van die games die ik gewoon niet kan neerleggen. Ik raak er buitengewoon obsessief door op een manier die ik vaak niet doe bij multiplayer-games. Ik kan gewoon niet rusten zonder elke baas te verslaan Nachtelijke regenen het is een bewijs van hoe sterk de kernformule van het spel is, ondanks de waslijst aan problemen (zoals een gebrek aan zinvolle voortgang tussen wedstrijden). En de nieuwe uitbreiding van het spel, De verlaten holtespast precies bij dat idee: een nieuwe reeks inhoud die tegelijkertijd frustrerend en meeslepend is. Als je het al leuk vindt Nachtelijke regen deze uitbreiding is een must-play en maakt deze game naar mijn mening volledig tot de meest boeiende multiplayer-ervaring van het jaar.

Roeping De verlaten holtes een “uitbreiding” is een beetje vreemd, vooral vanwege de aard van het spel als een multiplayer-spel. Dit is meer een incrementele update die een aantal kleine aanpassingen aan de volledige game toevoegt, samen met wat grotere stukjes nieuwe inhoud.

De eerste en grootste toevoeging zijn natuurlijk twee nieuwe speelbare personages: de Scholar en de Undertaker (beide fascinerend). Afgezien hiervan voegt de uitbreiding elke dag nieuwe bazen toe, waaronder de iconische Artorias als derdedagbaas, nieuwe veldbazen en locaties, en een nieuwe Shifting Earth die de lay-out van de kaart drastisch verandert – zozeer zelfs dat het eigenlijk voelt als het toevoegen van een tweede kaart aan het spel.

Dat is waarschijnlijk erg verwarrend als je nog niet hebt gespeeld Nachtelijke regenmaar om het eerlijk te zeggen: Nachtelijke regen is een buitengewoon moeilijk spel om kort en bondig te beschrijven. Denk in essentie na De verlaten holtes zoals het toevoegen van nieuwe personages, een nieuwe kaart en vervolgens het verrijken van vrijwel elk ander aspect van het spel. Het zijn echter die nieuwe elementen die er echt uitspringen en aansluiten bij de kernprincipes van wat Elden Ring zo’n onvergetelijke ervaring maakte: angstaanjagende bazen die aanvoelen als gebeurtenissen, een gevoel van verwondering bij het verkennen en hilarisch gebroken karakteropbouwen.

Als we dat derde punt als eerste bereiken, zijn Scholar en Undertaker nu misschien wel mijn favoriete Nightfarers in de game. Elk is een soort hybride klasse met een enorm unieke specialisatie.

Undertaker is een soort glazen kanon dat enorme melee-schade kan veroorzaken en elke vijand, zelfs bazen, absoluut kan verwoesten met zijn vaardigheden. Dit personage is bijna uitsluitend gefocust op het zo vaak mogelijk gebruiken van zijn ultieme vaardigheid, Loathsome Hex. Met een passieve vaardigheid kan de Undertaker zijn ultieme vaardigheden gebruiken elk keer dat een bondgenoot zijn Ultimate gebruikt. Tegelijkertijd kun je met je karaktervaardigheid, Trance, een aderlatende modus betreden die je snelheid verhoogt, en vervolgens kan leiden tot opnieuw gratis gebruik van je Ultimate – en het helpt dat Undertaker drastisch sneller is dan welke andere melee-gerichte klasse dan ook. In de juiste handen is Undertaker een waanzinnig personage dat over het slagveld schiet en in een oogwenk de gezondheid van een halve baas kan uitschakelen. En zoals je zou verwachten, is het daarom absoluut geweldig om te spelen.

Maar hilarisch genoeg, terwijl Undertaker flitsender is, is Scholar misschien wel de meest gebroken van de twee (en dat bedoel ik zo liefdevol mogelijk). Scholar is absoluut het meest bizarre personage in het spel, en het kostte me ruim vijf uur om echt te begrijpen hoe het personage überhaupt werkt. De karaktervaardigheid van Scholar, Analyseren, plaatst je in een modus waarin een gigantische ring op het scherm verschijnt en zowel vijanden als bondgenoten markeert. Wanneer je nogmaals de trekker overhaalt om Analyse te beëindigen, worden alle vijanden die je hebt “geobserveerd” gedebufferd en worden bondgenoten gepolijst. Efficiënt gebruik van deze vaardigheid kan een drastische impact hebben op gevechten, vooral als je deze combineert met de Communion Ultimate. Dit verbindt elke vijand en bondgenoot in de directe omgeving met elkaar – wat betekent dat alle schade die je aan een enkele vijand toebrengt, aan iedereen wordt toegebracht, en hetzelfde geldt voor het genezen van bondgenoten. Bij correct gebruik kan deze Ultimate absoluut verwoestend zijn, waarbij hele bases van vijanden in één keer worden vernietigd. Maar nogmaals, het is moeilijk om de juiste timing te vinden – en vereist veel oefening.

Toch vind ik het geweldig hoe gespecialiseerd deze twee karakters zich voelen, en hoe duidelijk verschillend ze zijn van al het andere. Dat gevoel wordt alleen maar versterkt door het nieuwe Shifting Earth-evenement, The Great Hollow. Alle andere Shifting Earth-evenementen veranderen een deel van de kaart, maar deze laat een gigantisch kristal in het hart van de kaart vallen dat versplintert en het hele landschap van Limveld drastisch verandert. Nu scheuren er grote kloven door het gebied, waardoor talloze valgevaren ontstaan, terwijl giftige ondergronden uit de verbrokkelde ruïnes voortkomen.

Navigeren door deze kaart voelt anders aan dan bij elk ander exemplaar van Limveld, en vereist een serieuze, zorgvuldige planning van jou en je team. Maar er is ook een verleidelijke mix van geheimen die je kunt vinden, waaronder een handvol kleinere kristallen die, wanneer ze worden verbrijzeld, de enorme edelsteen in het midden van de kaart openbreken, en een essentiële verbetering als je er op tijd bij bent. Maar ik denk ook dat deze kaart een veel beter gevoel voor variatie heeft, met gebeurtenissen en vijanden die opduiken die je routeplanning integraal kunnen veranderen. In het reguliere Limveld eindig je onvermijdelijk met het spoelen en herhalen van dezelfde routes – een van mijn grootste problemen met het spel. De verlaten holtes voegt niet zomaar een nieuwe ‘kaart’ toe, maar probeert echt die rasklacht aan te pakken, en slaagt daar meestal in.

Dit zie je vervolgens terug in de twee nieuwe Nightlord-bazen, die beide letterlijk hordes vijanden op je af gooien. Deze gevechten stellen je teamwerk op de proef op manieren die de game tot nu toe niet heeft meegemaakt, waarbij teams van vijanden worden gebruikt om je team op slimme wijze uit elkaar te halen en je te isoleren. Het voelt als een meer natuurlijke gimmick dan de meeste Nachtregijn bazen, die je strategie en samenwerking op opmerkelijke manieren testen.

De verlaten holtes is alles wat ik nodig had om er weer in te komen Nachtelijke regenen ik heb letterlijk tien uur besteed aan het slaan van mijn hoofd tegen de nieuwe kaart en baas – en heb er geen enkele seconde spijt van. Maar een deel van mij vraagt ​​zich ook af of dit niet te weinig en te laat is, vooral als dit de enige “grote” update is die de game gaat krijgen.

Nachtelijke regen was altijd een fascinerende ervaring, maar het groeit duidelijk echt wanneer FromSoftware het als basis gebruikt om te experimenteren. Deze nieuwe toevoegingen zijn bijna universeel fantastisch, maar ik kan niet anders dan het gevoel hebben dat de game nooit zijn volledige potentieel zal waarmaken, vanwege de trage inhoud na de release. Maar ik zou ook graag ongelijk krijgen. Voor nu ben ik gewoon blij om de diepte van Limveld weer te verkennen.

Elden Ring Nachtregering is beschikbaar op PS5, Xbox Series X|S en pc.