Het adviesbureau McKinsey en de vrouwenorganisatie Lean In hebben zojuist hun jaarrapport uitgebracht Rapport Vrouwen op de werkplekwaarin wordt onderzocht hoe genderverschillen de carrièrevooruitzichten van vrouwen beïnvloeden. Helaas laten de resultaten van dit jaar zien dat bedrijven terugvallen op hun inzet voor gelijkheid op de werkplek – en een manier waarop vrouwen worden benadeeld is door het voor hen moeilijker te maken om op afstand te werken.
Dit is het elfde jaarlijkse rapport ‘Vrouwen op de werkvloer’ en de resultaten ervan weerspiegelen: breder patroon in het Amerikaanse bedrijfsleven: een terugtrekking uit inclusieve inspanningen te midden van een Trump-regering, dat wel heeft zijn uiterste best gedaan om te bezuinigen op het DEI-beleid. Volgens het onderzoek zeggen twee op de tien bedrijven dat ze weinig of geen prioriteit geven aan de loopbaanontwikkeling van vrouwen, een cijfer dat voor gekleurde vrouwen oploopt tot drie op de tien. Bovendien heeft bijna één op de zes bedrijven de formele sponsoring teruggeschroefd en loopbaanontwikkelingsprogramma’s met inhoud op maat voor vrouwen stopgezet of verminderd.
“Dit jaar geeft slechts de helft van de bedrijven prioriteit aan de loopbaanontwikkeling van vrouwen, onderdeel van een trend in afnemende inzet voor genderdiversiteit”, aldus het rapport.
Een belangrijk obstakel voor het succes van vrouwen op de werkvloer is dat vrouwen in ons moderne tijdperk van flexibel werk worden gestraft omdat ze ervoor kiezen om op afstand te werken – ondanks het feit dat er tegelijkertijd nog steeds van hen wordt verwacht dat ze de meeste verantwoordelijkheden thuis op zich nemen.
Flexibiliteitsstigma: hoe vrouwen worden gestraft voor het werken op afstand
McKinsey en Lean In ontdekten dat vrouwen die het grootste deel van de tijd op afstand werken minder vaak een sponsor hebben (of iemand die opkomt voor hun loopbaanontwikkeling) en veel minder vaak promotie maken in de afgelopen twee jaar dan vrouwen die voornamelijk op locatie werken. Mannen ontvangen daarentegen een vergelijkbaar niveau van sponsoring en promoties, ongeacht waar ze werken.
Ter context: uit de gegevens blijkt dat 49% van de mannen die grotendeels op afstand werkten de afgelopen twee jaar een promotie heeft gekregen, vergeleken met slechts 37% van de vrouwen. Op dezelfde manier had 52% van de voornamelijk afgelegen mannen een werksponsor, terwijl slechts 37% van de vrouwen hetzelfde kon zeggen. Vrouwen die vaker op kantoor kwamen zagen een grote stijging in deze percentages, terwijl mannen slechts een kleine stijging zagen.
Naast deze bestaande uitdagingen beginnen bedrijven nu flexibele werkopties volledig af te schaffen. Uit het rapport blijkt dat één op de vier bedrijven nu minder afgelegen en hybride mogelijkheden biedt.
Dat is vooral nadelig voor vrouwen van wie, ondanks dat ze zwaarder worden gestraft voor het werken op afstand, tegelijkertijd wordt verwacht dat ze een groter deel van de lasten thuis moeten dragen. In 2024 hadden vrouwen met partners ruim drie keer meer kans dan mannen om verantwoordelijk te zijn voor alle of meer huishoudelijke werkzaamheden. En dit jaar zei bijna 25% van de beginnende of hogere vrouwen die aangaven niet geïnteresseerd te zijn in een promotie, dat persoonlijke verplichtingen het moeilijk maakten om meer werk aan te nemen; terwijl slechts 15% van de mannen hetzelfde zei.
“Het stigma op het gebied van flexibiliteit is een van de grootste factoren die vrouwen ervan weerhouden aan het werk te gaan”, aldus het rapport. “Als vrouwen gebruik maken van flexibele werkregelingen, gaan collega’s er vaak van uit dat ze minder betrokken zijn productiefterwijl de toewijding van mannen als vanzelfsprekend wordt beschouwd.”
