Toen Sam Altman zei dat een jaar geleden Open AI‘S Romeinse Rijk is het eigenlijke Romeinse Rijkhij maakte geen grapje. Op dezelfde manier waarop de Romeinen geleidelijk een imperium van land vergaarden dat zich uitstrekte over drie continenten en een negende van de omtrek van de aarde, bezaaien de CEO en zijn cohort nu de planeet met hun eigen latifundia – geen landbouwgronden, maar AI-datacenters.
Tech-managers zoals Altman, CEO van Nvidia Jensen HuangMicrosoft-CEO Satya Nadellaen medeoprichter van Oracle Larry Ellison zijn volledig overtuigd van het idee dat de toekomst van de Amerikaanse (en mogelijk mondiale) economie deze nieuwe magazijnen met IT-infrastructuur zijn. Maar datacenters zijn natuurlijk niet echt nieuw. In de begindagen van de computer waren er gigantische stroomvretende mainframes in kamers met klimaatbeheersing, waarbij coaxkabels informatie van het mainframe naar een terminalcomputer brachten. Toen leidde de internethausse op consumentengebied eind jaren negentig tot een nieuw tijdperk van infrastructuur. In de achtertuin van Washington DC verrezen enorme gebouwen met rekken en rekken vol computers waarin gegevens voor technologiebedrijven werden opgeslagen en verwerkt.
Tien jaar later werd ‘de cloud’ de slappe infrastructuur van het internet. Opslag werd goedkoper. Sommige bedrijven, zoals Amazon, hierop gekapitaliseerd. Gigantische datacenters bleven groeien, maar in plaats van dat een technologiebedrijf een combinatie van lokale servers en gehuurde datacenterracks gebruikte, verplaatsten ze hun computerbehoeften naar een aantal gevirtualiseerde omgevingen. (“Wat is de wolk?” vroeg een volkomen intelligent familielid me halverwege de jaren 2010: “En waarom betaal ik voor zeventien verschillende abonnementen?”)
Ondertussen verzamelden technologiebedrijven petabytes aan data, data die mensen graag online deelden, op bedrijfswerkplekken en via mobiele apps. Bedrijven begonnen nieuwe manieren te vinden om deze ‘Big Data’ te ontginnen en te structureren en beloofden dat het levens zou veranderen. In veel opzichten gebeurde dat ook. Je moest weten waar dit heen ging.
Nu bevindt de technologie-industrie zich in de koortsdroomdagen van generatieve AI, waarvoor nieuwe niveaus van computerbronnen nodig zijn. Big Data is moe; Er zijn grote datacenters, en voorzien van bekabeling, voor AI. Er zijn snellere, efficiëntere chips nodig om AI-datacenters van stroom te voorzien, en chipmakers als Nvidia en AMD springen op en neer op de spreekwoordelijke bank en verkondigen hun liefde voor AI. De industrie is een ongekend tijdperk van kapitaalinvesteringen in AI-infrastructuur ingegaan, waardoor de VS in een positief bbp-gebied terecht zijn gekomen. Dit zijn enorme, wervelende deals die net zo goed handdrukken op een cocktailparty zouden kunnen zijn, ingesmeerd met gigawatts en uitbundigheid, terwijl de rest van ons echte contracten en dollars probeert te traceren.
OpenAI, Microsoft, Nvidia, Oracle en SoftBank hebben enkele van de grootste deals gesloten. Dit jaar werd een eerder supercomputerproject tussen OpenAI en Microsoft, genaamd Stargate, het voertuig voor een grootschalig AI-infrastructuurproject in de VS. (President Donald Trump noemde het het grootste AI-infrastructuurproject in de geschiedenis, omdat hij dat natuurlijk deed, maar dat was misschien niet hyperbolisch.) Altman, Ellison en SoftBank-CEO Masayoshi Son waren allemaal betrokken bij de deal en beloofden $ 100 miljard om te starten, met plannen om de komende jaren tot $ 500 miljard in Stargate te investeren. Nvidia GPU’s zouden worden ingezet. Later, in juli, kondigden OpenAI en Oracle een aanvullend Stargate-partnerschap aan – SoftBank was merkwaardig afwezig – gemeten in gigawatt aan capaciteit (4,5) en verwachte banencreatie (ongeveer 100.000).
