Mijn moeder is altijd mijn beste vriendin en rolmodel geweest. Van slechte kapsels tot scheidingen, ze weet altijd de juiste woorden te zeggen en het beste advies te geven (wanneer daarom wordt gevraagd).
Ik ben nu 32 en mijn moeder is 65. Onze relatie is uitgegroeid tot ‘walk-and-talk’-fitnessvrienden, een gewaardeerd reisteamen probleemoplossers voor alles onder de zon.
Samen lachen we hard en luisteren we beter. Ik bewonder het vertrouwen, het geduld, de vriendelijkheid en de wijsheid van mijn moeder, maar ook het ongelooflijke leven vol liefde en de gemeenschap die ze voor zichzelf heeft opgebouwd.
Ze heeft me door de jaren heen zoveel geleerd, en ik leer nog steeds iets nieuws tijdens onze wekelijkse bezoeken. Hier zijn enkele van haar adviezen die mij echt zijn bijgebleven.
Je beste vrienden hoeven niet in de buurt te wonen – en contact houden hoeft niet ingewikkeld te zijn
Nu ik in de dertig ben, zijn veel van mijn vrienden uit mijn geboortestad en mijn studie verspreid over het land. Ze kopen huizen, stichten gezinnen en bouwen veranderende carrières.
Bovendien hebben nieuwe verplichtingen en verantwoordelijkheden ervoor gezorgd dat ik minder tijd dan ooit heb om plannen te maken met vrienden, vooral met vrienden die niet in de buurt wonen.
Door dit alles heeft mijn moeder me geleerd niet te wachten op dat ‘perfecte’ tijdblok om door te brengen met de mensen van wie je houdt. Het zal onvermijdelijk meer dan een hete minuut duren voordat de schema’s op één lijn komen en een geplande ontmoetingsplaats kan plaatsvinden.
In plaats daarvan kunnen kleine ‘aan je denken’-momenten, zoals het sturen van een grappige foto van een bad hair day of het facetimen van een vriend terwijl je aan het koken bent, een groot verschil maken.
Elke tijd die je besteedt aan verbinding – kort of lang – zorgt voor een feelgood-herinnering die zelfs de relaties op de langste afstand kan versterken.
Niets blijft voor altijd hetzelfde, dus koester de momenten terwijl je erin zit
Mijn moeder heeft mij er vaak aan herinnerd dat ik van elke levensfase moet genieten. Alexa Mellardo
Mijn jaren twintig waren meer dan geweldig, en een tijdje dacht ik dat er nooit een einde aan zou komen.
Het voelt als gisteren dat mijn kamergenoten en ik naar een klein appartement in Boston zijn verhuisd. De weekenden waren gevuld met winkelen en brunchen in Newbury Street, en onze avondjes uit begonnen om 22.00 uur (wat nu mijn normale bedtijd is).
Na mijn afstuderen bestond het volwassen worden in New York City uit een gloednieuw appartement in de Upper East Side en mijn eerste fulltimebaan in een kantoor compleet met pizza-vrijdag en regelmatige happy hours.
Maar zoals mijn moeder me er vaak aan herinnert: omdat niets voor altijd hetzelfde blijft, is het belangrijk om elk moment ten volle te beleven en nooit een bepaalde periode als vanzelfsprekend te beschouwen.
Aan elk van deze bovengenoemde fasen kwam uiteraard een einde.
Gelukkig was het net zo speciaal, misschien zelfs wel specialer, om als dertiger aan de slag te gaan met een man, een huis en een eigen bedrijf. En hoezeer ik de goede tijden ook koester, ik probeer ook de slechte te omarmen – op een dag zullen het lessen zijn om op terug te kijken en van te leren.
De alledaagse momenten in het leven kunnen de beste zijn
Een ander goed advies van mama is dat de ‘onbelangrijke’ alledaagse momenten in het leven enkele van de beste herinneringen creëren.
Hoewel we veel op reis zijn geweest, hebben we enkele van onze meest betekenisvolle connecties gehad, gewoon boodschappen doen of op de bank kruipen om naar een meidenfilm te kijken.
Zelfs kletsen in de auto resulteert in gelach, hart-tot-hart gesprekken en nieuwe herinneringen. Tijdens onze meest recente roadtrip naar Lake Placid hebben we vier en een half uur non-stop gepraat – en nog steeds omvatte niet alles waar we over wilden praten.
Grote feesten en epische reizen zijn geweldig, maar vergeet niet om tussendoor te genieten van de simpele dagelijkse dingen. Ik voel me gelukkig als ik bedenk dat ik 32 jaar aan ‘alledaagse momenten’ heb om te koesteren en elke week aan toe te voegen.
Het leven is te kort om dingen persoonlijk op te vatten
Elk stukje mama’s advies is echt goud waard. Alexa Mellardo
Ik heb altijd de kant gekozen van overdreven gevoelig zijn en ik ben inderdaad een chronische overdenker.
Helaas is niet iedereen die ik elke dag tegenkom respectvol en geduldig; sommige mensen oefenen niet eens de basismanieren uit. Het kan moeilijk zijn om zoiets als een vreemde die de deur in mijn gezicht laat zwaaien of een barista die een kort antwoord op mijn hart geeft, niet te accepteren.
Maar naarmate ik ouder werd, heb ik geleerd dingen van me af te zetten in plaats van er bij stil te staan – en mijn moeder heeft me geleerd dat je nooit weet met welke bagage iemand te maken heeft, dus maak het niet de jouwe.
Zoals ze vaak zegt: “Haal diep adem en behandel de buzzkill met een korreltje zout.” Het leven is simpelweg te kort om je door de houding en daden van anderen naar beneden te laten halen.
