Het testen van 3D-printers is een diepgaand proces. Printers gebruiken vaak niet dezelfde materialen, of zelfs niet hetzelfde proces, om modellen te maken. Ik test SLA, 3D-printers die hars en licht gebruiken om te printen, en FDM, printers die plastic op een plaat smelten. Elk heeft een unieke methodologie. Kernkwalificaties waar ik naar kijk zijn onder meer:
- Hardwarekwaliteit
- Gemakkelijk in te stellen
- Gebundelde software
- Uiterlijk en nauwkeurigheid van afdrukken
- Repareerbaarheid
- Ondersteuning van bedrijven en gemeenschappen
Een belangrijke testafdruk, die het OG CNET-logo voorstelt, wordt gebruikt om te beoordelen hoe een printer gaten overbrugt, nauwkeurige vormen creëert en overhangende randen verwerkt. Het heeft zelfs kleine torens om te helpen meten hoe goed de 3D-printer omgaat met temperatuurbereiken.
Bij het testen van de snelheid segmenteren we het model met behulp van de standaard slicer waarmee de machine wordt geleverd met de standaardinstellingen en vergelijken we vervolgens de werkelijke duur van de afdruk met de voltooiingstijd van de instructies op de slicer. 3D-printers gebruiken vaak verschillende slicers, en die slicers kunnen enorm variëren afhankelijk van wat zij denken dat de voltooiingstijd is.
Wij gebruiken dan PrusaSlicer om te bepalen hoeveel materiaal de afdruk moet gebruiken en dat getal te delen door de werkelijke tijd die nodig was om af te drukken, waardoor we een nauwkeuriger getal krijgen voor de snelheid in millimeters per seconde (mm/s) waarmee de printer kan werken.
Elke bouwplaat wordt verondersteld op te warmen tot een bepaalde temperatuur, daarom gebruiken we de InfiRay warmtebeeldcamera voor Android om te kijken hoe goed ze het doen. We hebben de bouwplaat ingesteld op 60 graden Celsius (de meest gebruikte temperatuur voor bouwplaten) en hebben vijf minuten gewacht tot de temperatuur zich stabiliseerde, en hebben deze vervolgens op zes afzonderlijke locaties gemeten. Vervolgens namen we de gemiddelde temperatuur om te zien hoe dicht de 3D-printer de geadverteerde temperatuur benaderde.
Het testen van hars vereist verschillende criteria, dus ik gebruik de De standaardtest van Ameralab: een klein harsmodel afdrukken dat eruitziet als een klein stadje. Dit helpt bepalen hoe nauwkeurig de printer is, hoe deze omgaat met kleine onderdelen en hoe goed de UV-blootstelling op verschillende punten in het model werkt.
Er worden ook veel andere anekdotische testprints uitgevoerd, waarbij verschillende 3D-modellen worden gebruikt, op elke printer om de levensduur van de onderdelen te testen en hoe goed de machine met verschillende vormen omgaat.
Voor de andere criteria heb ik het bedrijf onderzocht om te zien hoe goed het reageert op ondersteuningsvragen van klanten en hoe gemakkelijk het is om vervangende onderdelen te bestellen en deze zelf te installeren. Kits (printers die slechts halfgemonteerd worden geleverd) worden beoordeeld op basis van hoe lang en moeilijk het montageproces is en hoe duidelijk de instructies zijn.
