Nadat ik had geluisterd naar mijn zoon die mij ervan probeerde te overtuigen dat hij absoluut het nieuwste speeltje nodig had waar hij gefixeerd op was, antwoordde ik met: “Dat klinkt als een behoefte, niet als een noodzaak. Je kunt je geld gebruiken om het te kopen.”
Hij vertelde mij dat hij niet genoeg contant geld had. Toen hij zes jaar oud was, waren zijn enige geldbronnen verjaardagscadeaus en de tandenfee.
In onze familie geven we er geen geld voor huishoudelijke klusjes omdat we geloven dat het de verantwoordelijkheid van iedereen is om mee te helpen en de taken uit te voeren die een huishouden draaiende houden. Wij geven ook geen vaste vergoeding.
Mijn man zei: ‘Laten we eens nadenken over enkele manieren waarop je geld kunt verdienen.’
Na een aantal ideeën rondgegooid te hebben, sprong er één boven de rest uit: het afval in en uit brengen en recycling bakken voor onze buren. Mijn kind dat dol was op vuilnis- en recyclingwagens was opgewonden en klaar om te vertrekken.
Als ouders zijn we er om hem te ondersteunen, maar doen we niet het werk voor hem. Hij stond op het punt een spoedcursus ondernemen en in het leven.
Hij moest eerst wat vertrouwen winnen
Om klanten te werven, hielpen we hem met het opstellen van een marketingflyer en een korte pitch. Maar toen hij besefte dat hij degene was die van deur tot deur zou moeten gaan, gaf hij het bijna op voordat hij aan de slag ging.
Dit leidde tot een gesprek over het onder ogen zien van je angsten, waarbij je begrijpt dat het krijgen van een ‘nee’ eenvoudigweg deel uitmaakt van het proces, en dat je alleen controle hebt over jouw acties – en niet over die van iemand anders.
Nadat hij zijn moed had verzameld en meerdere oefensessies had gedaan, was hij klaar om te gaan. Hij klopte aan bij buren die hij nog nooit had ontmoet en werd meer dan een paar keer afgewezen. Maar de eerste paar buren die ‘ja’ zeiden, gaven hem het vertrouwen om door te gaan.
Nu heeft hij negen klanten, maar meer nog, hij heeft vaardigheden verworven die de meeste kinderen pas leren tienerjaren of verder.
Hij verdiende snel wat geld
Aanvankelijk rekende hij 25 cent per week, en toen hij eenmaal ervaring had opgedaan, verhoogde hij zijn tarief tot 50 cent. Elke maand maakt mijn man facturen op Snelle Boekenen mijn zoon levert ze aan zijn klanten.
In de eerste maand liet een van zijn klanten hem een waterrekening zien met alle bijbehorende extra kosten. Hij legde uit dat als een bedrijf ogenschijnlijk willekeurige vergoedingen kan hanteren, hij mijn zoon voorgoed een extra beloning wilde geven klantenservice en tijdige levering. Zijn $ 1 steeg naar $ 5.
Om hem te helpen meer te leren over sparen, hebben we een bankrekening en vertelde hem dat wat hij ook besluit elke maand te sparen, we zouden verdubbelen, maar het moet minstens zes maanden op zijn rekening blijven staan. De rest kan hij besteden zoals hij wil.
Aanvankelijk was hij opgewonden om zijn geld uit te geven, maar naarmate de tijd verstreek, begon hij strategischer te denken, omdat hij nu begrijpt hoeveel tijd en moeite het kost om het te verdienen.
Hij heeft geleerd over betrokkenheid en gemeenschap
Dinsdag zijn afvalafhaaldagen. Het is ook een volledige schooldag, gevolgd door zijn eerste communieles, wat betekent dat hij pas rond 17.30 uur thuiskomt.
Die eerste dinsdag kwam hij na de les thuis en zei dat hij moe was en wilde uitrusten en tv kijken. We herinnerden hem aan het tijdsbestek dat hij zijn cliënten gaf – tussen 17.00 en 18.00 uur – en dat het nakomen van je woord voorop staat. Na wat gemopper ging hij aan de slag.
Door de maanden heen is hij op tijd verschenen, weer of geen weer, met een glimlach op zijn gezicht en heeft hij het vertrouwen en respect van zijn klanten verdiend.
Dankzij zijn bedrijf zijn hij en wij ook onderdeel geworden van de structuur van onze gemeenschap. We zijn anderhalf jaar geleden naar onze buurt verhuisd en hebben naar de buren gezwaaid en beleefdheden uitgewisseld, maar nu vormen we ons echte relaties.
Hij is uitgenodigd in wat ooit de huizen van vreemden waren, heeft verjaardagscadeautjes gekregen van mensen die hij een jaar eerder niet kende, en loopt over straat met het gevoel erbij te horen dat dit zijn gemeenschap is.
Maar het belangrijkste is hoe hij zichzelf ziet. Als het onderwerp van zijn bedrijf ter sprake komt, straalt hij van trots en merkt hij op dat hij een bedrijfseigenaar is die zijn eigen geld verdient en zijn buren helpt.
En dat speelgoed waarvan hij beweerde dat hij het nodig had? Het bleek dat hij zijn zuurverdiende geld er toch niet aan wilde uitgeven.
