Een van de meest opvallende stukken is de bank van bois de marais, oftewel moerashout, afkomstig uit Polen en koolstofgedateerd op 5000 jaar oud. ‘Als we het er niet uit hadden gehaald, zou het 200.000 jaar duren voordat het versteende’, zegt Lamy. “Er zit veel recycling in de naam (van de tentoonstelling). Ook bij roest willen we niet verrotten. We gaan door. Daaruit creëren we. We laten de dingen niet los.”
De enscenering in Ladbroke Hall is een integraal onderdeel van de ervaring. Het huis van Carpenters Workshop Gallery in West-Londen – voorheen het hoofdkantoor van de Sunbeam Talbot Motor Company, nu compleet met sierlijke lijstwerk en een groots restaurant (Stuifmeel) – wordt hier opnieuw vormgegeven onder Lamy’s curatoriële leiding. “De Carpenters Gallery heeft een enorm gebouw met ongelooflijke decoratie”, zegt ze. “Als ik zeg dat ik deze show cureer, is dat omdat ik die mal heb doorbroken en alles naar binnen heb verplaatst. Mijn punt was: we laten onze meubels zien, maar mensen zullen erin leven – in onze bar (Lamyland), tijdens ons diner, aan onze tafels, rondom de meubels. Het gaat er niet alleen om ernaar te kijken en dan weg te lopen.”
En hoewel de titel erosie suggereert, is de sfeer allesbehalve defaitistisch. “We vervallen allemaal en de tijd verstrijkt, maar we bieden weerstand. Creativiteit houdt ons op de been”, zegt Lamy. “Dit maakt deel uit van ons DNA. Ik vond de brutalistische kunst in Londen interessant, en we konden er via deze stukken gemakkelijk verbinding mee maken. Alles wat we hebben gedaan komt voort uit deze geest – van bouwen met beton, van zeer rauwe uitspraken. Het bed is in zekere zin bruut in zijn resultaat. Zelfs als het niet direct verband houdt, droomde ik dat we verbinding konden maken. Daarom is Londen hier goed voor. Brutalisme, en alles waar het mee te maken heeft, maakt deel uit van ons DNA.”
Uiteindelijk, Roest slaapt nooit voelt minder als een tentoonstelling en meer als een installatie waarin je wordt uitgenodigd. “We hebben al veel tentoonstellingen met de galerie gedaan, maar deze is compleet nieuw”, zegt Lamy. “We hadden al eerder één stuk laten zien, maar dit was de eerste keer dat we deze werken bij elkaar brachten. Ik vond het een mooie geschiedenis om te presenteren. Het is niet zozeer een tentoonstelling als wel een grote rol. Maar de stukken staan op zichzelf; ze kunnen echt iets nieuws zeggen. Ze laten zien dat we doorgaan, dat we ons verzetten tegen de wereld die achteruit gaat, terwijl deze verschrikkelijk wordt. We blijven doorgaan, geloven in ons ontwerp – en ondertekenen zo luid als we kunnen onze verklaring voor de wereld.”
Roest slaapt nooit loopt tot 14 februari 2026 in Ladbroke Hall, met gratis toegang. Voor degenen die geïntrigeerd zijn door design dat aanwezigheid vereist, en niet schoonheid, is dit niet te missen.
Fotografie door Benjamin Baccarani, met dank aan Carpenters Workshop Gallery.
