Als u een klein draagbaar apparaatje op uw vingertop schuift en over een glad oppervlak zoals een touchscreen schuift, kunt u digitale texturen voelen zoals denim of mesh.
Het apparaat, ontworpen door onderzoekers van de Northwestern University, is het eerste in zijn soort dat ‘menselijke resolutie’ bereikt, wat betekent dat het nauwkeuriger kan overeenkomen met de complexe manier waarop een menselijke vingertop de wereld waarneemt.
Bij eerdere pogingen tot haptische apparaten als deze, “als je ze eenmaal met echte texturen vergelijkt, besef je dat er nog steeds iets ontbreekt”, zegt Sylvia Tan, een PhD-student bij Northwestern en een van de auteurs van een nieuw onderzoek in Wetenschappelijke vooruitgang over het onderzoek. “Het is dichtbij, maar nog niet helemaal daar. Ons werk probeert die stap dichterbij te brengen.”
De wearable, gemaakt van flexibel, flinterdun latex, is ingebed met kleine knooppunten die op een precieze manier in de huid drukken en tot 800 keer per seconde kunnen bewegen. Apparaten uit het verleden hadden een lage resolutie: het aanraakequivalent van een gepixeld beeld of een vroege film uit de jaren 1890 met zo weinig frames dat de beweging schokkerig lijkt. Het gebruik van knooppunten en het rangschikken ervan in een bepaalde dichtheid verbetert die resolutie.
Eerdere apparaten waren ook omvangrijk. De ultradunne nieuwe technologie, die minder dan een gram weegt, is ontworpen om comfortabel te dragen. “Een groot doel was om hem heel licht te maken, zodat je er niet door wordt afgeleid”, zegt Tan. “En iets te maken dat wij ‘haptisch transparant’ noemen – dat betekent dat je, zelfs als je het draagt, nog steeds de echte wereld kunt waarnemen, zodat je dagelijkse taken kunt uitvoeren.”
In het onderzoek konden gebruikers stoffen als corduroy of leer met een nauwkeurigheid van 81% identificeren. De technologie is nog in ontwikkeling, maar zou het in de toekomst mogelijk kunnen maken om producten te voelen terwijl je online winkelt. Het zou ook directere toepassingen kunnen hebben voor mensen met een visuele beperking, zoals het mogelijk maken van een tactiele kaart of het vertalen van tekst op een scherm naar braille zonder een groot, duur apparaat. Op apparaten zoals magnetrons, waar fysieke knoppen vaak zijn vervangen door platte touchscreens, kan de wearable iemand met een visuele beperking helpen te weten waar hij moet drukken.
Het zou ook kunnen helpen bij het verbeteren van mens-robot-interfaces. “Op medisch gebied is de Da Vinci-robot heeft een zeer goede kinesthetische krachtfeedback”, zegt Tan. “Maar een chirurg precies laten voelen wat er met uw vingertop gebeurt terwijl u de hoek van uw vinger beweegt, is niet helemaal haalbaar. En dat is heel belangrijk voor hoogopgeleide werknemers.”
