Van alle scènes uit de originele ‘Top Gun’ is dat het geval de volleybalreeks dat is echt een eigen leven gaan leiden. Het plot wordt feitelijk twee minuten in de wacht gezet, zodat we deze gebeeldhouwde militaire jongens zonder shirt in de zon kunnen zien rondhangen, met lang aanhoudende shots van hun met zweet doordrenkte lichamen. Laten we zeggen dat er een reden is waarom filmcriticus Pauline Kael beschreven de film als een ‘glimmende homo-erotische commercial’.
Het was geen verrassing dat de film langverwachte vervolg, “Top Gun: Maverick,” gaf kijkers een andere versie van deze reeks. Deze keer gaat de bemanning eropuit om voetbal te spelen op het strand, niet om te volleyballen. Het bleek dat de helft van de acteurs in deze nieuwe versie shirts zouden dragen, maar hun verontwaardiging dwong de regisseur het script te veranderen. Zoals Miles Teller, die Bradley “Rooster” Bradshaw speelde, uitgelegd in een recent interview:
“Oorspronkelijk was het de bedoeling dat het shirts versus skins zouden zijn. (…) En er waren een paar jongens die letterlijk bijna begonnen te huilen omdat ze net zo veel aan het diëten waren en aan het sporten waren. Dit was hun moment. Sommige jongens hadden misschien niet zoveel lijnen of zoiets. Dit was een heel groot probleem. Ik denk dat we waarschijnlijk een kleine teamvergadering hadden en we hadden zoiets van (…) ‘We gaan ze vertellen dat we allemaal voor skins gaan.'”
Regisseur Joseph Kosinski ging in op de verzoeken van de acteurs, wat leidde tot een voetbalscène waarin bijna iedereen shirtloos is en zijn spieren laat zien. De reeks kwam terecht in een groot deel van de marketing van de film, bijna als een impliciete erkenning dat het vervolg weet precies waarom sommige mensen van de eerste film hielden. Maar kon de voetbalscene zich meten met de iconische volleybalscene? De meningen zijn gemengd.
Ontbreekt de nieuwe scène de saus?
Hoewel het erg beleefd was van de “Top Gun”-serie om opnieuw toe te geven aan de homo’s, zijn sommige fans van mening dat de scène niet kon tippen aan de erotiek van het origineel. De camera bleef niet zo vaak op de lichamen van de acteurs hangen, en kwam ook niet zo dichtbij.
Een andere factor in de aantrekkingskracht van de originele scène is hoe onnodig deze is. Zoals de wijze Dan Kois uitlegde in zijn vergelijking tussen de twee scènes voor Slate: “Het scenario bood slechts een paar zinnen met een beschrijving van een ‘wrede volleybalwedstrijd’ op de basis. De scène doet geen poging om het verhaal vooruit te helpen.” Dit was het aspect dat de scène echt gedenkwaardig maakte en dat bij homoseksuele mannen en heterovrouwelijke kijkers duidelijk maakte dat dit een film was gemaakt met hen in gedachten.
Ondertussen biedt “Maverick” een feitelijke plotreden voor de voetbalwedstrijd, en gebruikt het als een duidelijke teambuildingoefening om de bogen van de personages te bevorderen. Vanuit het perspectief van scenarioschrijven is dit beter, maar beknopt schrijven is niet waar elke “Top Gun”-fan hier naar op zoek was.
Als het op homo-erotiek aankomt, wint ‘Maverick’ het op minstens één manier. Terwijl in de volleybalscène alleen maar jongens aanwezig waren, had de voetbalscène één vrouw (Phoenix, gespeeld door Monica Barbaro) in een badpak. Als “Maverick” alle homo-erotische beschuldigingen had willen vermijden, had het haar personage gemakkelijk kunnen filmen met dezelfde aandacht die het aan de jongens gaf; in plaats daarvan negeerde de camera haar bijna volledig. Hoewel sommige echte ‘Top Gun’-fans vaak boos zijn over vreemde lezingen van de films, lijkt het duidelijk dat de daadwerkelijke films ze helemaal niet erg vinden.
