Toen “The Avengers” van Joss Whedon voor het eerst werd aangekondigd, was ik sceptisch dat het ooit gemaakt zou worden. Ik vond dat de Avengers lang niet zo populair waren als andere superhelden uit stripboeken, zoals Superman, Batman, Spider-Man of de X-Men. Daarom zouden degenen die de film maakten dit beseffen, en zou het project in de pre-productie uiteenvallen. Toen de film daadwerkelijk werd gemaakt, had ik nog steeds het gevoel dat het niet zou lukken. Waren mensen als Thor en Captain America echt geliefd genoeg om grote menigten te trekken?
Ik had het weer mis. ‘The Avengers’ was in 2012 een grote hiten werd daarna een steunpunt voor de hele popcultuur. Qua kwaliteit is de film zo gelikt als ze zijn, en het is gemakkelijk te begrijpen waarom hij zo populair was. De makers van het Marvel Cinematic Universe presenteerden ‘The Avengers’ wijselijk als de finale van een boog van zes films, waardoor speelfilms feitelijk werden omgezet in geserialiseerde tv met een hoog octaangehalte, en het publiek was dol op de opbouw en de uitbetaling. Qua verhaal is ‘The Avengers’ echter puur zaterdagochtendkartonwerk. Het is weinig meer dan een stel superhelden die superheldendingen doen en, net als kleuters, leren over de kracht van teamwerk.
En als kers op de taart bevatte ‘The Avengers’ een postcredits-tease van Thanos (Damion Poitier), wat impliceerde dat er grotere gevechten in het verschiet lagen. Poitier heeft weinig te zeggen en grijnst alleen maar naar de camera, maar de lezers van Marvel Comics wisten wie hij was en wat zijn cameo inhield. In 2014 (via Stripboekfilm), besprak Poitier zijn betrokkenheid bij ‘The Avengers’, waarbij hij onthulde dat hij dacht dat hij een ander personage ging spelen. Zijn rol werd uiteraard geheim gehouden, zodat hem pas op het laatste moment werd verteld wie hij speelde.
Dus op basis van zijn make-up ging hij ervan uit dat hij de “Fantastic Four”-schurk Kl’rt, ook bekend als de Super-Skrull, zou spelen.
Damion Poitier dacht dat hij de Super-Skrull speelde in The Avengers
Poitier, zo moet worden opgemerkt, speelde Thanos slechts in één scène in ‘The Avengers’. Hij werd later vervangen door Josh Brolin, die het personage portretteerde via een complexe motion-capture-uitvoering in andere MCU-films. Destijds was de productie van “The Avengers” zeer geheimzinnig, en er deden veel geruchten de ronde over wie de slechterik zou kunnen zijn (of dat de film cameo’s zou bevatten). Niemand wist zeker of Thanos in de film zou spelen (in ieder geval niet publiekelijk).
Zoals de lezers van Marvel Comics weten, werd Thanos oorspronkelijk getekend met een buitenmaatse gekreukelde kin, een kenmerk dat werd behouden voor zijn ontwerp in de MCU. Zoals Poitier echter opmerkte: de Skrulls (een vormveranderende soort buitenaardse wezens) hebben ook dezelfde soort buitenmaatse gekreukelde kin. Kl’rt, de hierboven genoemde Super-Skrull, is een gemeenschappelijke vijand van de Fantastic Four en staat bekend om zijn vermogen om de krachten van alle vier de leden van het team te absorberen, waardoor hij kan branden, onzichtbaar kan worden, zich kan uitrekken en een rotsachtige superkracht kan hebben.
Zoals Poitier uitlegde, kreeg hij pas te horen dat hij Thanos zou spelen op het moment dat hij ging zitten om zich uit te rusten voor ‘The Avengers’. Zoals hij het zei:
“Ik ontdekte toen ik in de make-upstoel zat wat ik aan het doen was. (…) Ze hielden het superstil omdat ze geen spoilers wilden uitbrengen. Dus hielden ze het superstil met wat ik aan het doen was, en ik kwam er pas achter toen ze mijn gezicht castten om het beeld te maken. (…) Ik dacht dat ik Kl’rt was. (…) Ik dacht dat ik de Super-Skrull zou zijn, omdat het hele gerucht ging dat de Skrulls in de film zouden zitten. ‘Wrekers.'”
Skrulls verscheen overigens uiteindelijk in de MCU, te beginnen met ‘Captain Marvel’.
Daimon Poitier had voorafgaand aan The Avengers met Joss Whedon samengewerkt
Omdat Thanos maar een paar seconden in beeld is in ‘The Avengers’, en omdat hij niet veel regels had, onthulde Poitier dat zijn auditieproces supereenvoudig was. Hij beschreef het als volgt:
“Het was een vrij eenvoudig auditieproces. Ze wilden gewoon dat iemand opstond, zich omdraaide en glimlachte, en dat was wat nodig was. Toevallig ken ik Joss en iedereen, dus de dingen werkten ongeveer. (…) Ik zat in de make-upstoel en ik kende een paar jongens, maar ik kende niet iedereen, dus ik moest mijn hoofd koel houden. Ik was erg opgewonden, maar toen was ik echt geschokt omdat ik het aan niemand kon vertellen. “
Opgemerkt moet worden dat Poitier als stuntartiest diende in Whedons kortstondige sciencefictionserie ‘Firefly’, waarin hij een ‘handlanger’ speelde. Hij portretteerde ook een personage genaamd Yankee in een andere sciencefictionserie van Whedon, het iets langer bestaande ‘Dollhouse’. Whedon kende Poitier waarschijnlijk volledig en hield een auditie misschien alleen als een formaliteit. In 2014 had Poitier alleen maar positieve dingen te zeggen over Whedon, waarbij hij de familiale sfeer op zijn sets opmerkte. Dit was voordat er verschillende verhalen over werden onthuld Whedons vaak giftig gedrag op de werkplek en zijn neiging om zijn acteurs te pesten. Sinds die verhalen uitkwamen, is Whedon persona non grata geworden in Hollywood, ondanks dat hij ooit een geliefde cult-tv-maker was en de regisseur van enkele van de meest succesvolle films aller tijden.
Het is moeilijk te zeggen waarom Poitier voor latere MCU-films werd vervangen door Brolin. Whedon regisseerde nog maar één MCU-film na “The Avengers” (zijn vervolg uit 2015, “Avengers: Age of Ultron”), dus vermoedelijk viel de casting van Thanos op iemand anders.
