Er zijn maar weinig projecten die de vele talenten van Mahershala Ali effectief hebben benut (om maar te zwijgen van het voorgeborchte waarin de door Ali geleide ‘Blade’-reboot van Marvel vastzit sinds 2019). Maar Benjamin Cleary’s Apple TV-film “Swan Song” laat de acteur een ongelooflijke dubbele prestatie leveren. Wat de context betreft: Cleary is vooral bekend vanwege zijn Oscarwinnende korte film ‘Stutterer’, een verbluffende verkenning van isolatie en hoe onze relatie met communicatie ons zelfgevoel beïnvloedt. In ‘Swan Song’ duikt het thema identiteit opnieuw op, maar Cleary ontleedt het door de lens van een melancholisch liefdesverhaal dat ook dienst doet als sciencefictiondrama.
Als bij familieman Cameron (Ali) een terminale ziekte wordt vastgesteld, wil hij zijn familie alle verdriet besparen. Dit komt voort uit de drang om zijn vrouw Poppy (de geweldige Naomie Harris) te beschermen tegen de pijn van zijn onvermijdelijke afwezigheid. Cameron kiest er dus voor om een onconventionele route te volgen om het onmogelijke te bereiken. Concreet besluit hij zichzelf te klonen om de leegte voor zijn dierbaren te helpen vullen als hij er niet meer is. In een gesprek met de Los Angeles Timeslegde Ali de uitdagingen uit van het spelen van twee personages die er hetzelfde uitzien maar toch heel verschillend zijn:
“Het was op een bepaalde manier moeilijk. Nou, er was een deel dat heel gemakkelijk was vanwege Ben (Cleary) (…) Die personages hadden, voor mij duidelijk, in het script en op de pagina, duidelijk verschillende bedoelingen. Ze wilden duidelijk verschillende dingen. Het was dus echt alsof je twee verschillende personages speelde (…) Ik moest het eerst in mijn hoofd uitspelen en dan proberen uit te leggen hoe ik denk dat ik wil spelen en toch dingen wil ontdekken op dat moment. En daarna zou Ben kunnen zeggen: ‘Dat werkt, dat werkt niet’, of wat dan ook.
Swan Song gebruikt een veelvoorkomend sciencefiction-trope om je hart te raken
Nadat Cameron besluit zijn diagnose voor Poppy te verbergen, bezoekt hij Dr. Scott (Glenn Close), een wetenschapper wiens kloonfaciliteit op het eerste gezicht onheilspellend lijkt. Het is alleen maar natuurlijk; klonen fungeert immers vaak als een waarschuwing in sciencefiction. Het concept van het dupliceren van jezelf roept inderdaad ongemakkelijke gevoelens op; klonen kunnen alleen het gevoel nabootsen en kunnen zich op elk moment tegen het gastlichaam keren. Maar Cameron maakt zich niet al te veel zorgen over deze twijfels, aangezien zijn gedachten uitgaan naar Poppy en zijn kinderen, die, denkt hij, snel genoeg aan de kloon zullen wennen. Op een gegeven moment ontmoet Cameron een perfecte kloon van Kate (Awkwafina), een andere patiënt in de instelling die succes lijkt te hebben geboekt met de procedure.
Nadat de goede dokter een medisch gezonde versie van Cameron (genaamd Jack) heeft gemaakt, brengt hij tijd door met de kloon om hun persoonlijkheid te verfijnen. Het plan is als volgt: Cameron blijft in de faciliteit en sterft daar, terwijl Jack zijn geheugen zal laten wissen zodra hij de locatie verlaat, waarbij hij alleen de ‘Cameron’-herinneringen overhoudt die zijn identiteit bepalen. Dit weerspiegelt de Sam Bell-situatie uit Duncan Jones’ ‘Moon’, waarin een kloon het grootste deel van zijn bestaan doorbrengt met de gedachte dat hij het origineel is (of liever gezegd de werkelijke Sam Bell). Maar toestaan dat een kloon iemands leven overneemt, is makkelijker gezegd dan gedaan, waardoor Cameron beseft dat hij niet zo bereid is om hiermee door te gaan als hij dacht dat hij zou zijn.
“Swan Song” houdt zich niet bezig met de ethische implicaties van klonen. In plaats daarvan is het een verhaal over onbaatzuchtige (of egoïstische, afhankelijk van hoe je het bekijkt) opoffering, en de details van Camerons innerlijke landschap. Deze ervaring is zo bitterzoet als maar kan.
‘Swan Song’ wordt gestreamd op Apple TV.
