Marathondag is een van mijn favoriete dagen in de stad. Niet omdat ik erin loop. Maar omdat de route vlak langs mijn huis loopt. En sneakers zijn stiller dan claxons.
Elk jaar pakken mijn vrouw en ik koffie, maken een paar borden en juichen vanaf de stoeprand alsof we deel uitmaken van de pitcrew. Daarna lopen we naar ons favoriete plekje voor kaneelbroodjes.
Dit jaar is mij iets opgevallen. Veel lopers droegen dezelfde schoenen. Op Wolkmonsters.
Dus ik heb een paar.
Als ze goed genoeg zijn voor marathonlopers, zouden ze zeker voor mij werken. Een lange wandelaar. Een troostjager. Een “Ik zie je daar te voet” soort kerel. Mijn instinct had gelijk. Ik wist het gewoon niet Hoe gelijk zouden ze hebben.
