De serie “Battlestar Galactica” uit de jaren 70 van Glen A. Larson was een merkwaardige mix van high-end sci-fi en down-and-dirty pulpavontuur. Het uitgangspunt was een beetje hoogdravend. Het verhaal speelt zich af in een onbepaald jaar, in een heel ver deel van de Melkweg, waar mensen oorlog voerden met een soort intelligente robots genaamd Cylons. De Cylons hebben de mensheid onderuit gehaald en het grootste deel van onze soort uitgeroeid, waardoor er slechts een paar schaarse menselijke ruimteschepen, geleid door het oorlogsschip Battlestar Galactica, op drift in de hemel achterblijven. Gewapend met een vloot hondenvechters, en omdat ze nergens heen kunnen, doorzoekt de vloot de Melkweg op zoek naar een legendarische verloren planeet van oorsprong, bekend als de Aarde.
Zoals fans van Battlestar Galactica je konden vertellen, eindigde de serie van één seizoen en 24 afleveringen toen de personages de aarde vonden, maar niet op de manier waarop mensen hadden verwacht. Ik zal het einde hier niet bederven.
Tegelijkertijd kwam een groot deel van de aantrekkingskracht van de show voort uit de snelle luchtgevechten tussen de knappe menselijke piloten en hun sinistere Cylon-aanvallers. Er zat een pulpelement in “Battlestar Galactica” waar fans op glunderden, en dit vormde het grootste deel van de serie. “Battlestar Galactica” was inderdaad niet bang om met vlammende wapens de strijd aan te gaan. Het had ook grillige elementen, zoals een daggit, een hondachtig wezen dat tussen de mensen leefde.
Sci-fi-fans hielden ook van de heftigere elementen van ‘Battlestar Galactica’. Dit brengt ons bij de bekende auteur en essayist Isaac Asimov, de auteur van “Foundation” (de basis voor de gelijknamige Apple TV-show)“I, Robot”, en daarnaast nog veel sciencefiction- en literaire kritieken. In 1979 werd Asimov geïnterviewd door Southwest Airlines Magazine (gearchiveerd op de AmerikaansIndisch website), en de schrijver mocht praten over zijn favoriete sciencefictionfilms en tv-shows uit die tijd. Het bleek dat hij niet de grootste Battlestar Galactica-fan was.
Isaac Asimov was niet de grootste fan van Battlestar Galactica
De bezwaren van Asimov kwamen voort uit het gebrek aan wetenschappelijke nauwkeurigheid van de show. Natuurlijk was Asimov zelf een sciencefictionauteur, dus hij wist alles over het nemen van een paar vrijheden op het gebied van technologie en natuurkunde om zich een denkbeeldige toekomstige wereld voor te stellen. Maar met ‘Battlestar Galactica’ maakte Asimov bezwaar tegen de manier waarop de schepen door de ruimte vlogen. Het boeide hem ook niet de overeenkomsten met “Star Wars” (net als George Lucas) en gaf zelfs toe dat hij haatte De toenmalige hit “Close Encounters of the Third Kind” van Steven Spielberg vanwege zijn wetenschappelijke onzin. Zoals Asimov het verwoordde:
“Nou, ik vond ‘Star Wars’ leuk.’ Ik dacht dat ‘Battlestar Galactica’ zo’n goede imitatie was van ‘Star Wars’, waarbij de minder aantrekkelijke delen werden benadrukt, dat ik er een beetje ongeduldig mee werd. En wat ‘Close Encounters’ betreft: ik ben bang dat ik daar een hekel aan had. Het was te luidruchtig en delen ervan waren gewoon dom. (…) ‘Battlestar Galactica’ begon bijvoorbeeld met 20 tot 30 minuten ruimtegevechten die precies leken op luchtgevechten in de Eerste Wereldoorlog. Je zou kunnen zweren dat de ruimteschepen omringd waren door lucht, zoals ze manoeuvreerden. Men vond het onwaardig.”
Toen hem werd gevraagd wat hij vond van de kleine, snel bewegende straaljagers in ‘Battlestar Galactica’, bekend als Vipers, was Asimov openhartig en merkte op dat hun ontwerpen zo retro waren dat ze afleidend waren. Het is onmogelijk dat een geavanceerde beschaving, zo betoogde Asimov, schepen zou maken die er zo uitzagen:
“Het is alsof mensen in de jaren tachtig van de negentiende eeuw fantasieverhalen schreven over vliegtuigen van de toekomst, en ze lieten de piloten achterover achter het stuur leunen en ‘Whoa’ roepen, en het vliegtuig kwam midden in de lucht tot stilstand.”
Dat is het spul van westerns of gevechtsfilms, geen sciencefiction. Asimov wilde meer creativiteit in zijn sciencefiction.
