Voor mij staat een gebouw dat in zichzelf is ingestort, zes verdiepingen op elkaar gestapeld.
Een wilde hond loopt door de ruïne, terwijl erboven een militaire drone zoemt. In de verte klinkt het gekakel van machinegeweervuur.
Welkom in Shuja’iyya, in het noorden van Gaza. Nog niet zo lang geleden was dit een bruisende stad met ongeveer 100.000 inwoners, trots op een geschiedenis die 850 jaar teruggaat.
Nu is het een woestenij, een lappendeken van stof en ellende.
Israël staat niet toe dat nieuwsorganisaties onafhankelijk van Gaza berichten. Vandaag werd een groep journalisten, waaronder Sky News, naar het door Israëlische troepen bezette gebied van de Gazastrook gebracht.
Het korte bezoek werd streng gecontroleerd en bood geen toegang tot de Palestijnen of andere delen van Gaza. Militaire censuurwetten in Israël betekenen dat militair personeel al ons materiaal te zien kreeg vóór publicatie.
Sky News behield te allen tijde de redactionele controle over dit rapport.
De gebouwen voor mij zijn allemaal vernield door oorlogsvoering – in het beste geval zijn de zijkanten eruit geblazen en is er alleen nog maar een skelet over. Velen zijn eenvoudigweg tot puin gereduceerd.
De afgelopen twee jaar zijn in Gaza ruim 68.000 mensen gedood als gevolg van Israëlische militaire actie. Het was een oorlog die begon op 7 oktober 2023, toen meer dan 1.200 mensen, voornamelijk burgers, werden gedood door Hamas-militanten bij een verwoestende verrassingsaanval.
Nu hangt er een ongemakkelijk staakt-het-vuren boven Gaza, het resultaat van het vredesplan dat is opgesteld door het team van de Amerikaanse president Donald Trump en nu onderschreven door de Verenigde Naties.
Ik sta op een hoop aarde aan de rand van een Israëlisch militair kamp. De enige tekenen van leven om mij heen zijn de Israëlische soldaten achter mij, een groep wilde honden die door het gebied schieten, en een enkele eenzame vogel die op een rots landt – een zacht contrapunt van de verlatenheid eromheen.
Dit is de Israëlische kant van de lijn die Gaza nu in twee delen verdeelt. Het staat bekend als de Gele Lijn, hoewel er geen echte lijn door het hele grondgebied loopt.
Een reeks betonblokken wordt geleidelijk op zijn plaats geplaatst, maar ze beginnen vanaf de randen en werken naar binnen.
Van waar ik sta, kan ik een paar honderd meter verderop een hoge rood-witte mast zien. Dit ligt precies op de gele lijn, dus het is een goed zichtbaar teken dat we in de buurt van de divisie zijn.
Kortom, het land waar ik nu sta wordt nu beheerd door Israël en is de thuisbasis van een zeer klein aantal inwoners van Gaza. De overgrote meerderheid van de twee miljoen inwoners bevindt zich aan de andere kant van de Gele Lijn, waar Hamas nog steeds de controle heeft.
Het Israëlische leger heeft ons hier uitgenodigd. Zij zijn verantwoordelijk voor waar we heen gaan en wat we zien, en ze hebben ook het recht om het materiaal dat we uitzenden te censureren, hoewel wij als journalisten de volledige redactionele controle behouden over wat we schrijven en zeggen.
IDF: Hamas ‘is niet veranderd wie ze zijn’
De boodschap die zij graag willen overbrengen is dat Hamas, ondanks twee jaar van aanvallen op Gaza, niet is weggegaan en geen tekenen van ontwapening vertoont.
En dat, zo benadrukken zij, is iets dat alle Israëli’s zorgen baart, en degenen die dichtbij de grens met Gaza wonen angst aanjaagt. Sommige van die steden zijn door de middagnevel heel duidelijk zichtbaar.
“We verblijven hier niet als hobby”, zegt luitenant-kolonel Nadav Shoshani, de woordvoerder van het Israëlische leger (IDF).
“We blijven hier om het volk van Israël te beschermen. We zien het daar”, en hij wijst naar een nabijgelegen Israëlische stad.
“Het is twee minuten rijden naar waar onze burgers wonen. En we zien hier een slagveld waar tienduizenden Hamas-terroristen waren.
“Ze zijn niet veranderd wie ze zijn. En er zal druk nodig zijn van de internationale gemeenschap en misschien ook van Israël om ervoor te zorgen dat ze ontwapenen.
“Hamas is zich aan het herbewapenen, Hamas vermoordt zijn tegenstanders op straat. Hamas probeert de dominantie en macht in Gaza te herbevestigen.”
Volgens het door de VN goedgekeurde vredesplan wordt verwacht dat een zogenaamde stabilisatiemacht Gaza zal binnenvallen om burgers te beschermen en de levering van humanitaire hulp te verzekeren.
Maar we hebben geen details over wie die troepen zullen zijn, wanneer ze zullen arriveren, wat hun wettelijke mandaat zal zijn en of ze Hamas zullen moeten ontwapenen.
Op dit moment is de Strip simpelweg verdeeld tussen de helft waar een strikt gehandhaafde vrede heerst, maar waar bijna geen inwoners zijn, en de helft waar miljoenen mensen proberen te leven te midden van de chaos van de naoorlogse verwoesting.
Internationale journalisten worden nu Gaza binnengelaten, maar onze collega’s zijn daar al sinds het begin van de oorlog.
Terwijl ik naar Shuja’iyya keek vanuit een Israëlisch legerkamp, bezochten zij de overblijfselen van de stad aan de andere kant van de gele lijn.
Lees meer:
Op papier ziet het Gaza-plan van Trump er overtuigend uit, maar er zit meer achter dit verhaal
In het pakhuis in Jordanië waar hulpgoederen uit Gaza werden vastgehouden nadat Israël ‘de toegang weigerde’
‘Alles hier is vernietigd’
Wat ze zagen was hetzelfde uitzicht op de ruïnes. Het is onmogelijk om je voor te stellen dat mensen op zo’n plek wonen, maar opmerkelijk genoeg doen sommigen dat wel.
Ons team ontmoette Iman Hasoneh, 48 jaar oud, en gekweld door de pijn van het leven.
Haar man heeft inwendige bloedingen door een wond en haar kinderen zijn uitgeput. Het gezin vluchtte maanden geleden uit Shuja’iyyah, vond daarna nergens anders een plek om te wonen en keerde uiteindelijk terug naar het puin van hun huis.
“Ons huis stortte in en het was een wonder dat we ontsnapten”, zegt ze. “We konden nergens anders vinden. Onze strijd was enorm. We verhuisden zo vaak.
‘Er heeft daar een raketaanval plaatsgevonden’ – ze wenkt naar een ander ingestort gebouw verderop in de straat – ‘en door de ontploffing zijn we allemaal omvergeworpen.
‘Ik had niet verwacht dat ik het zou overleven. Ik geef het op. Op een dag zullen ze gewoon aankondigen dat we allemaal zijn vermoord. We staan aan de rand van de Gele Lijn en er is zoveel lijden.’
Ons team vraagt hier naar het effect van het vredesplan.
“Ik wil optimistisch zijn, maar ik weet niet zeker wat er gaat gebeuren.
‘Ze geven ons een verdovingsmiddel om de pijn te verdoven. Maar alles hier is vernietigd. Als God het wil, zullen de Israëli’s zich terugtrekken en hier vertrekken.’
Boven haar zoemt de drone.
Het is dezelfde drone die we vanuit het kamp hoorden, gelanceerd vanaf de plek waar ik sta en toekijk, en zweeft nu boven het verwoeste huis waar Iman hoopt nog een dag te wonen.


