Te midden van de stortvloed aan vreselijke krantenkoppen dit jaar, doorboorde er één mijn nerdy hart.
“Geniet je van deze kop? Je bent een zeldzaamheid: Lezen voor je plezier neemt af…” was de topper van een verhaal van mijn collega Hailey Branson-Potts in augustus. Het plezierlezen onder Amerikaanse volwassenen is in twintig jaar met ruim 40% gedaald – een voortzetting van een trend die teruggaat tot de jaren veertig.
Ik snap het. We willen niet voor de lol lezen als we er doorheen proberen te waden het riool van informatie die we online vinden en zin krijgen onze verschrikkelijke politieke tijden. Maar als Tyrion Lannisterde sluwe held uit de serie ‘A Game of Thrones’ van George RR Martin, zei: ‘Een geest heeft boeken nodig zoals een zwaard een wetsteen nodig heeft, als hij zijn scherpte wil behouden.’
Dus voor mijn jaarlijkse vakantie kolom Als ik geweldige boeken over Zuid-Californië aanbeveel, blijf ik bij formaten die zich lenen voor gemakkelijker lezen – hapklare juwelen van intellect, als je wilt. Door middel van essays, korte verhalen, gedichten en foto’s zal al mijn suggesties troost brengen door de schoonheid van waar we leven en inspiratie bieden over hoe we ons kunnen verdubbelen in het weerstaan van de slechteriken.
“California Southern: Writing From the Road, 1992-2025” door LAist-verslaggever Adolfo Guzman-Lopez.
(Gustavo Arellano / Los Angeles Times)
De warme stem van Adolfo Guzman-Lopez informeert Angelenos al 25 jaar over kunst, politiek en onderwijs op wat lange tijd KPCC werd genoemd en gaat nu door LAist 89.3. Wat de meeste luisteraars misschien niet weten, is dat de inwoner van Mexico-Stad voor het eerst bekendheid kreeg als oprichter van Taco Shop-dichterseen invloedrijk collectief uit San Diego dat Chicano-schrijvers in de schijnwerpers zette in een stad die niets om hen leek te geven.
Guzman-Lopez laat anderen in die geschiedenis duiken in de intro en het vervolg van ‘California Southern: Writings from the Road, 1992-2025.’ Als je de korte bloemlezing leest, wordt het snel duidelijk waarom zijn audio-uitzendingen altijd een proza-achtige kwaliteit hebben gehad die vaak ontbreekt bij openbare radioverslaggevers, wier voordracht vaak zo droog is als Death Valley.
In voornamelijk Engels, maar soms ook Spaans en Spanglish, neemt Guzman-Lopez lezers mee van de grens tussen de VS en Mexico naar LA, waarbij hij het soort lyrische bankshots gebruikt waar alleen een dichter mee wegkomt. Ik hield vooral van zijn beschrijving van Silver Lake als ‘twee belastingschijven verwijderd/van Salvatrucha Echo Park.’ Een ander hoogtepunt is te vinden in ‘Trucks’, waarin Guzman-Lopez de immigrantenondernemers van over de hele wereld prijst die naar LA komen en hun bedrijven naar hun geboortestad vernoemen.
“Zeg deze namen om de bodem te prijzen”, schrijft hij. “Zeg deze namen om de passage te documenteren. Zeg deze namen om de tocht te onthouden.”
Guzman-Lopez heeft onlangs lezingen gegeven met Lisa Alvarezdie haar eerste boek, ‘Some Final Beauty and Other Stories’, publiceerde na tientallen jaren Engelse les te hebben gegeven – ook aan mijn vrouw in de jaren negentig! — bij Irvine Valley College.
De inwoner van LA deed het onmogelijke voor iemand die zich zelden in verzonnen verhalen verdiept omdat de echte wereld fantastisch genoeg is: ze liet me niet alleen fictie lezen, maar er ook van genieten.
Alvarez’ debuut is een losjes gebonden verzameling rond progressieve activisten in Zuid-Californië, die een seismische uitzending omvat voor iemand die heeft gevochten tijdens de Spaanse Burgeroorlog en een inwoner van het ravijnland van OC die de FBI heeft getipt over de deelname van haar buurman aan de rel in het Amerikaanse Capitool op 6 januari.
Auteur, activist en professor aan het Irvine Valley College Lisa Alvarez houdt een exemplaar vast van haar korte verhalenbundel ‘Some Final Beauty and Other Stories’.
(Don Leach / Dagelijkse piloot)
De meeste hoofdrolspelers zijn vrouwen, die tot leven worden gewekt door de strakke, stralende zinnen van Alvarez. Herinneringen spelen een sleutelrol: mensen geliefd en verloren, plaatsen gemist en verguisd. Een neef herinnert zich hoe zijn oom in een subversievendossier van de FBI belandde nadat hij een toespraak van Paul Robeson in Zuid-LA had bijgewoond, kort nadat hij in de Tweede Wereldoorlog bij de marine had gediend. Een burgemeester van LA die een vervanger lijkt Antonio Villaraigoisa beschouwt zichzelf als “de sluwe en coole stem van iemand die zijn verleden en toekomst ziet in termen van hoofdstukken in een bestseller” terwijl hij een vervaagde filmster probeert te overtuigen om tijdens een protest uit een boom te komen.
Om William Faulkner over het Zuiden te parafraseren: het verleden is nooit dood in Zuid-Californië – het is niet eens voorbij.
Hoewel Alvarez voor het eerst auteur is, heeft DJ Waldie veel boeken geschreven. De Livius van Lakewood, die decennialang belangrijke essays heeft geschreven over de geschiedenis en geografie van LA, heeft een aantal van zijn recente inspanningen verzameld in ‘Elementen van Los Angeles: aarde, water, lucht, vuur.”
Veel van zijn onderwerpen – LA’s moederboom, baanbrekende predikant Aimee Semple McPherson, de eerste Hass-avocado – zijn beproefd terrein voor schrijvers uit Zuid-Californië. Maar weinigen van ons kunnen een zin als Waldie omzetten. Over de legendarische Dodger-zenders Vin Scully en Jaime Jarrín schrijft hij: “De zustersteden Los Angeles en Los Ángeles, opgeroepen door (hun) stemmen… lijken misschien onvergelijkbare plaatsen voor het ongehoorzame, maar de grenzen van de twee steden zijn poreus. Geluid reist.”
Man, ik wou dat ik dat had geschreven.
‘Elements of Los Angeles’ is de aankoop waard, al was het maar om ‘Taken by the Flood’ te lezen, Waldie’s verslag van de 1928 St. Francis Dam-ramp waarbij minstens 431 mensen omkwamen – vooral Latino’s – en de carrière van hen verwoestte LA’s waterpeetvader, William Mulholland. De langzame verbranding door de auteur van de tragische chronologie, uit Mulhollands beroemde ‘Daar is het. Neem het‘citaat toen hij water uit de Owens Vallei in 1913 om de dorst van de stad te lessen, en hoe LA de ramp snel vergat, waardoor hoogmoed op hoogmoed wordt samengevoegd.
Maar dan besluit Waldie met een Spaanstalige corrido over de ramp: “Vrienden, ik verlaat jullie/met dit trieste lied/en met een pleidooi voor de hemel/Voor degenen die door de zondvloed zijn meegenomen.”
De uiteindelijke slachtoffers, zo betoogt Waldie, zijn niet de doden van de St. Francis Dam, maar alle Angelenos die zich hebben aangesloten bij de fatale dwaasheid van Mullhollands LA.
‘Elements of Los Angeles’ werd uitgegeven door Angel City Press, een vleugel van de Los Angeles Public Library die ook ‘Cruising J-Town: Japanese American Car Culture in Los Angeles’ uitbracht.
Oliver Wang, hoogleraar sociologie aan Cal State Long Beach, biedt een krachtpatser van een koffietafelboek door wat gemakkelijk verkocht had kunnen worden als een plakboek met coole beelden en dit te baseren op de geschiedenis van een gemeenschap die de belofte en pijn van Zuid-Californië als weinig anderen.
We zien Japanse Amerikanen poseren voor opgevoerde importproducten, zich vergapen aan de kustomcultuurscène van SoCal uit de jaren zestig, voor een auto staan in een opsluitingskamp uit de Tweede Wereldoorlog en tegelijkertijd hun tuinwagens inladen. toen ze de tuinbouwsector domineerden.
“Je kunt hele geschiedenissen van de Amerikaanse autocultuur lezen en geen melding maken van Japanse of Aziatisch-Amerikaanse betrokkenheid”, schrijft Wang – maar dat is ongeveer net zo pedant als “Cruising J-Town” maar kan zijn.
De rest is een genot dat voorbij zoemt, net als de rest van mijn recs. Laat het doomscrollen een dag achterwege, maak de tijd om ze allemaal te lezen en word daarbij een betere Zuid-Californië. Genieten!
