Roep je kestral niet op, ga niet op jacht en maak geen zelfgebrouwen drankjes als je “Hamnet” nog niet hebt gezien (of het originele boek hebt gelezen), want spoilers komen eraan!
Het spijt me voor alle andere actrices tijdens dit prijzenseizoen. Echt waar, dat ben ik. Als ze dat willen een Academy Award winnen voor de beste hoofdrolspeelster in een film kunnen ze doorgaan, want de Oscar van 2026 voor die specifieke categorie gaat naar Jessie Buckley voor ‘Hamnet’. (“Hamnet” is de nieuwste film van Oscarwinnaar Chloé Zhao en is gebaseerd op de roman van Maggie O’Farrell uit 2020; O’Farrell schreef het script samen met Zhao.)
Het is duidelijk dat ik hyperbolisch ben. Andere, weliswaar vroege koplopers in deze categorie – zoals Amanda Seyfried voor ‘The Testament of Ann Lee’ of zelfs Chase Infiniti voor ‘One Battle After Another’, die door Warner Bros. naar voren wordt geschoven als hoofdrolspeler op basis van haar aanzienlijke schermtijd in de film van Paul Thomas Anderson – zouden zeker een stap verder kunnen komen. Bovendien zou Focus Features heel goed kunnen besluiten Buckley in de categorie bijrolactrices te plaatsen, ook al denk ik dat dit waarschijnlijk een duidelijk voorbeeld zou zijn van wat bekend staat als ‘categoriefraude’, omdat Buckley’s gezicht begint En beëindigt de film.
Toch meen ik het serieus als ik zeg dat Buckley’s optreden iets bijzonders is. Als Agnes Hathaway, een wilde jonge vrouw die uiteindelijk trouwt met William Shakespeare van Paul Mescal en een gezin sticht met de man die uitgroeit tot een van de beroemdste schrijvers in de Engelse canon, is Buckley magnetisch, geaard en absoluut verbazingwekkend. Op zijn minst zal Buckley moeilijk te verslaan zijn nu het Oscar-seizoen echt van start gaat.
Jessie Buckley is misschien wel de ster van Hamnet
Het verhaal van ‘Hamnet’ speelt zich af over minstens een volledig decennium, zo niet iets langer – en als gevolg daarvan leeft Agnes van Jessie Buckley ongeveer vijf levens voordat de film ten einde loopt. Wanneer we Agnes voor het eerst ontmoeten in het bos vlakbij haar ouderlijk huis op het Engelse platteland, is ze op jacht met haar geliefde kestral, een vogel die haar het grootste deel van haar reis vergezelt en duidelijk een symbool is van haar verlangen naar vrijheid en wijd open ruimtes. Hoewel ze aanvankelijk weerstand biedt aan de avances van een jonge Will Shakespeare, wordt Agnes uiteindelijk verliefd op de man – die als docent werkte vóór zijn enorme succes als toneelschrijver in Londen – en ze kregen drie kinderen: dochter Susanna (Bodhi Rae Breathnach) en de tweeling Hamnet en Judith (Jacobi Jupe en Olivia Lynes).
Wanneer het platteland wordt geteisterd door een ziekte terwijl Will in Londen aan een toneelstuk werkt, is de familie geschokt als Judith ziek wordt. Hamnet kruipt moedig maar aantoonbaar dom in het ziekbed van zijn tweelingbroer en probeert te bidden dat de goden hem haar pijn zullen schenken… en dat is precies wat er gebeurt. Judith overleeft, maar Hamnet sterft nadat ze haar ziekte heeft opgelopen.
Het volstaat te zeggen dat Agnes, zoals elke moeder zou zijn, gekweld wordt door ontroostbaar verdriet… en het feit dat Will weg was tijdens Hamnets korte ziekte en de daaropvolgende dood drijft een onwrikbare wig tussen man en vrouw. Agnes is echter overweldigd als ze zichzelf dwingt om Wills nieuwe toneelstuk ‘Hamlet’ in Londen te gaan zien (de namen Hamlet en Hamnet zijn, zoals de film ons in de openingstitel vertelt, in principe hetzelfde). Will heeft hun zoon onsterfelijk gemaakt door zijn toneelstuk, waardoor Agnes’ allesverslindende rouw een vreemd ‘doel’ kreeg.
De verbazingwekkende prestaties van Jessie Buckley zullen je kapot maken
Oké, laten we het hebben over de dood van Hamnet.
Na verwoede pogingen om Judith te redden, probeert Agnes het te pakken te krijgen sommige rust uit, maar ontdekt een dodelijk zieke Hamnet in Judiths ziekbed als ze wakker wordt. Nadat Will’s moeder, Mary (Emily Watson), zachtjes bevestigt dat de jongen weg is, zijn de kreten en kreten die door Agnes heen scheuren meedogenloos en gruwelijk; er waren geen droge ogen in huis. Aan de ene kant zou Buckley’s rol als Agnes en de uitvoering die volgt dat wel kunnen zonder liefdadigheid ‘Oscar bait’ genoemd te worden, maar ik denk dat dat een slechte beslissing is, en dit is waarom.
Allereerst lijkt Buckley’s tijd als Agnes volledig geleefd, en dat is te danken aan de zorgvuldige aanpak van regisseur Chloé Zhao. Ten tweede is Buckley’s optreden rauw, stil en eerlijk; ondanks de emotionele hoogte- en dieptepunten voelt het nooit overdreven of opzichtig. Een deel ervan machten dit is mijn redactioneel commentaar, al is het feit dat Buckley “Hamnet” filmde terwijl hij zwanger was. Maar afgezien daarvan, versterkt de reis die Agnes doormaakt na de dood van Hamnet Buckley’s status als koploper voor mij.
Aan het einde van ‘Hamnet’ ziet Agnes ‘Hamlet’, het toneelstuk dat haar man schreef om met zijn eigen verdriet om te gaan. Terwijl ze verbijsterd en verward naar het stuk kijkt, zie je een litanie van emoties op Buckley’s gezicht verschijnen terwijl Agnes het allemaal in zich opneemt en beseft dat Will zijn zoon een postuum geschenk heeft gegeven en hem onsterfelijk heeft gemaakt, waardoor hij een leven heeft gekregen dat veel verder gaat dan zijn te korte elf jaar. Het is verbluffend, ontroerend en bevredigend… en zonder Buckley zou geen seconde ervan werken, zelfs buiten deze werkelijk ongelooflijke en duister opbeurende conclusie. Zonder Buckley achter haar zou Agnes zich niet zo echt voelen. Geef haar de Oscar. Alsjeblieft.
“Hamnet” speelt nu overal in theaters.
