Clint Eastwood heeft keer op keer bewezen dat hij ongelooflijk flexibel is als het gaat om het werken in vrijwel elk genre, of het nu gaat om een ensemble-oorlogsfilm (“Kelly’s Heroes”), een samenzweringsthriller (“Absolute Power”) of een romantisch drama (“The Bridges of Madison County”). Maar het valt niet te ontkennen dat de essentie van zijn schermbeeld meestal wordt geassocieerd met dat van de western. Het was de CBS-tv-serie Rawhide die de weg vrijmaakte dat de carrière van Eastwood echt van de grond komt. Dankzij zijn rol als laadstok Rowdy Yates (die hij acht seizoenen speelde) zou Eastwood uiteindelijk de krachten bundelen met Spaghetti Western-regisseur Sergio Leone, die hem vervolgens tot een internationale ster maakte door hem in de hoofdrol te casten. de alom gerespecteerde Dollars-trilogie. Met name ‘A Fistful of Dollars’ bouwde Eastwoods imago op als de mysterieuze gewapende slinger die de stad binnenrijdt en onvermijdelijk verwikkeld raakt in het conflict van iemand anders. Het is een archetype van het westerse genre dat Eastwood heeft overgenomen in zijn regiecarrière met ‘Pale Rider’ uit 1985, maar tijdens zijn tweede optreden aan het roer zag hij er iets uniek sinisters van maken.
In ‘High Plains Drifter’ uit 1973 heeft de mysterieuze Stranger van Eastwood niet de morele dubbelzinnigheid van de Blondie van de acteur uit ‘The Good, the Bad and the Ugly’, noch het overwegend goede karakter van zijn Preacher uit ‘Pale Rider’. Hij is zonder twijfel een kwaadaardige aanwezigheid die de rol van beschermer op zich neemt omdat de mensen van het mijnstadje Lago niemand anders hebben. Ik zag deze meesterlijke horrorwestern pas vorig jaar, en sindsdien is het een van mijn favorieten uit Eastwoods regie-oeuvre geworden. Gelukkig kunnen meer mensen het eindelijk zelf bekijken, aangezien het momenteel op Netflix wordt gestreamd.
Clint’s Eastwood’s High Plains Drifter is een van de grote horrorwesterns
Het is altijd een aangename verrassing als Netflix een film uit de jaren zeventig toevoegt, als je bedenkt hoe hilarisch weinig daarvan op het streamingplatform staan. Er werd ook een geweldige film uitgekozen om het hedendaagse publiek het zelf te laten ontdekken, vooral omdat “High Plains Drifter” zo’n gemene film is dat Universal Pictures er vandaag niet van zou dromen groen licht te geven. Er bestaat een bovennatuurlijke onduidelijkheid over de vraag of Eastwood’s Stranger wel of niet de geïncarneerde duivel is, aangezien hij Lago’s de facto beschermer wordt na het moeiteloos doden van de gewapende schutters die de burgers dreigen te schaden. Dit komt deels door Eastwood zelfdie dol was op het scenario van Ernest Tidyman, maar vond dat zijn personage als broer van de gedode maarschalk Jim Duncan (Eastwoods stuntdubbel Buddy Van Horn) te netjes was.
Cinematograaf Bruce Surtees maakte veel films van Eastwood in de jaren ’70 en ’80, en hier creëert hij een setting die visueel en spiritueel een hel op aarde is. Dat omvat enkele prachtige composities van de Stranger, verlicht door niets anders dan vuur, die ronduit apocalyptisch aanvoelen. Sinds “High Plains Drifter” werd opgenomen nabij Mono Lake, Californiëbenadrukken de rotsachtige terreinen het isolement van Lago van de rest van de wereld. Grafstenen zijn het eerste en het laatste wat je aan de rand van de stad ziet, waarvan sommige ook grafstenen bevatten knikt naar de filmische mentoren van Eastwood. Ik hapte hoorbaar naar adem toen een van de grootste transformaties van de stad op het scherm verscheen, vooral omdat het allemaal echt was gebouwd. Ik kan het me eigenlijk niet voorstellen zien zo’n angstaanjagend beeld aan de horizon.
In ‘High Plains Drifter’ sluit de gemeenschappelijke apathie van een stad met een schuldig geweten vriendschap met een wandelende demon. Het is een ongelooflijk staaltje filmmaken van een filmmaker die net begon.
