Capsulehotels zijn voor kantoorpersoneel een goedkoop alternatief voor dure accommodatie in Londen.
Sawdah Bhaimiya
Werknemers die uit Londen zijn verhuisd om op afstand te werken, staan onder druk om terug te keren naar het kantoor in de stad, en sommigen kiezen ervoor om in Japans geïnspireerde slaapcabines te verblijven voor slechts £ 30 ($ 40).
Ik reisde naar Piccadilly Circus in het hart van Londen om een nacht door te brengen in een onlangs geopend capsulehotel, nadat twee van mijn collega’s die buiten de stad wonen hadden aanbevolen daar te blijven.
Zedwell Capsule Hotel, een merk van Criterion Capital, is in september geopend en biedt bijna 1.000 capsules van 1 meter lang, 1 meter breed en 2 meter diep – waarschijnlijk de kleinste hotelkamers in Londen.
Het heeft een nogal bescheiden uiterlijk, ondanks dat het zich in het historische London Pavilion-gebouw bevindt, oorspronkelijk gebouwd als muziekzaal in 1885. De ingang bevindt zich om de hoek van het drukke station, via enkele zwarte deuren.
Privé-slaapcapsules naast elkaar in het Zedwell Capsule Hotel in Londen.
Sawdah Bhaimiya
De kosten voor een verblijf in een hotel in het centrum van Londen zijn enorm: volgens vastgoedbedrijf bedragen ze in het derde kwartaal van 2025 gemiddeld £265 per nacht. Ridder Frank. Ter vergelijking: het gemiddelde dagtarief van hotels in heel Europa bedroeg in de zomer 125 euro, aldus een onderzoeker analyse van meer dan 600.000 reserveringen uit 2.000 onafhankelijke hotels van RoomRaccoon.
Halima Aziz, hoofd hotels van Criterion, vertelde me dat het capsulehotel een gat in de markt aanpakt tussen budgethostels en betaalbare accommodatie.
“We hebben een goede plek tussen de twee gevormd. We zijn geen budgethostel. We komen niet binnen voor een tarief van £ 15, waardoor je een stapelbed in een stalen kamer krijgt”, zei ze.
“Toen we besloten om capsules te gaan gebruiken, hebben we ons echt laten inspireren door Azië, en het capsuleconcept is echt uit Japan ontstaan als reactie op zeer vergelijkbare druk waarmee we in Londen worden geconfronteerd.”
In Japan werd in 1979 het eerste capsulehotel gebouwd in de stad Osaka, voornamelijk om te dienen als een goedkope overnachtingsmogelijkheid voor salarismannen die tot laat doorwerkten en liever buiten bleven om te drinken en te socialiseren dan meer geld uit te geven aan het woon-werkverkeer.
In New York zijn er enkele capsule-achtige hotels uit ontstaan, van slaapcapsules bij Kama Central Park tot Nap York, een slaapstation met privécapsules voor korte dutjes of overnachtingen.
Nu het concept naar Londen is gekomen, wilde ik graag met eigen ogen zien wat de Britse versie te bieden heeft.
In een slaapcapsule
In een slaapcapsule in het Zedwell Capsule Hotel in Londen.
Sawdah Bhaimiya
Het is een maandagavond en in plaats van mijn gebruikelijke thuiswerkroutine, waarbij ik me voorbereid om de volgende dag naar kantoor te gaan, kruip ik in een helder verlichte slaapcapsule.
Ik rol de garage-achtige luiken naar beneden en doe deze van binnenuit op slot terwijl ik me klaarmaak om te gaan slapen. Mijn hoofd bevindt zich slechts enkele centimeters onder het plafond van mijn capsule, die een lichtdimmer heeft, twee kledinghaken, een luchtreiniger, een brede spiegel die zich langs de kop van de capsule uitstrekt, en oplaadaansluitingen.
Hoewel ik mijn bagage – een rugzak en een draagtas – aan het voeteneinde van mijn bed voel, en de onderkant van mijn jas aan de haken hing, ben ik verrast door hoe comfortabel en gezellig het beddengoed is.
Ik doe de lichten en de luidruchtige luchtreiniger uit en merk dat ik omgeven ben door pikdonker en stilte. Het voelt griezelig, maar omdat er niets is dat me afleidt, val ik snel in slaap.
Elke capsule is 1 meter lang, 1 meter breed en 2 meter diep.
Sawdah Bhaimiya
Eerder op de dag checkte ik mezelf in bij het hotel via een van de vier kiosken, en terwijl ik door het hotel dwaalde, merkte ik dat de muren zwart waren geverfd om bij de buitenkant te passen – en dat er geen enkel raam te zien was.
Ik reed naar de eerste verdieping en gebruikte een sleutelkaart om toegang te krijgen tot mijn slaapzaal voor alleen vrouwen. Mijn capsule was een van de zeven die naast elkaar of op elkaar waren gestapeld, en sommige waren alleen via trappen bereikbaar.
Een slaapzaal voor alleen vrouwen in het Zedwell Capsule Hotel.
Sawdah Bhaimiya
Ik ontdekte dat er ondanks de lage initiële kosten een reeks extra voorzieningen was waar gasten voor kunnen betalen, van £ 10 extra voor een slaapzaal voor alleen vrouwen, tot £ 8 voor een hangslot en £ 15 om bagage veilig op te slaan.
Het hotel had een onvoltooide sfeer. De ingang was bedekt met steigers en het zwakke geluid van boren was vanuit het gebouw te horen.
Dat komt omdat het ‘nog in aanbouw is’, vertelde Zedwells algemeen directeur Greg Walsh me. De boorgeluiden kwamen uit de ondergrondse ruimte waar een grotere receptie werd gebouwd, met directe verbindingen naar Piccadilly Circus Station.
CEO Aziz bevestigde dat het gebouw nog niet voltooid is en voegde eraan toe dat de extra kosten voor de vrouwenslaapzalen grotendeels te wijten waren aan verbeterde voorzieningen, waaronder een handdoek in de capsule en een schoonheidssalon voor alleen vrouwen, compleet met haardrogers – hoewel deze nog in aanbouw is en momenteel niet toegankelijk is.
“Als je je niet alleen op de traditionele hostelmarkt richt, en je de toegang wilt verbreden, moet je uiteindelijk reageren op de behoeften van mensen, en mensen hebben behoeften aan wasgoed en schoonheid, waar normaal gesproken niet aan wordt gedacht”, voegde ze eraan toe.
Terwijl ik het gebouw verkende, vond ik gedeelde toiletten en douches waar klassieke muziek binnen speelde, evenals verkoopautomaten bij de receptie met onder andere snacks, drankjes, slippers en oogmaskers.
Ik ging uit eten en met Oxford Circus, Leicester Square en Covent Garden op loopafstand was het niet moeilijk om mezelf te vermaken.
Zedwell Capsule Hotel ligt in Piccadilly Circus, Londen.
Sawdah Bhaimiya
Arbeiders komen terug naar de stad
Tijdens mijn verblijf in het hotel ontdekte ik dat ik een van de vele werkende professionals in het gebouw was. Ik zag verschillende gasten arriveren in pakken en stropdassen en met aktetassen. Een chef-kok uit Newcastle vertelde me zelfs dat hij in totaal £284 had betaald om veertien dagen in het hotel te verblijven om in Londen te werken.
Tijdens de Covid-19-pandemie trokken veel kantoormedewerkers in Londen de stad uit, waar het goedkoper was om een huis te huren of te bezitten, omdat opties voor werken op afstand en flexibel werk de normaalste zaak van de wereld werden.
“De kosten voor het woon-werkverkeer vanuit Oxford, Cambridge, stadscentra die niet bereikbaar zijn via de Londense metro, zijn behoorlijk hoog.”
Halima Aziz
Criterion’s hoofd hotels
In een rapport uit 2021 van het stadhuis stond dat dit waarschijnlijk was De Londense bevolking daalde tijdens de pandemie. Het aantal Londense werknemers op de loonlijst daalde in november 2020 scherp met ongeveer 210.000, waarbij in het rapport werd aangehaald dat flexibele werkregelingen het gemakkelijker maakten om de stad te verlaten.
De trend zette zich voort en in 2022 woonde 43% van de pendelaars meer dan 30 minuten verwijderd van hun werkplek in Groot-Brittannië, als gevolg van de hogere vastgoedprijzen in centrale gebieden, volgens een rapport van een commercieel vastgoedbedrijf. CBRE waarbij wereldwijd ruim 20.000 mensen werden ondervraagd.
Bovendien ontdekte CBRE dat 41% van de mensen wereldwijd van plan was om de komende twee jaar naar meer afgelegen locaties te verhuizen, in dezelfde stad of naar een andere stad.
In 2025 is er echter een scherpe terugroep geweest in het aanbod van werken op afstand met major bedrijven die terugkeer naar kantoormandaten afdwingen in Londen van HSBC naar JPMorgan, Amazone, Salesforce en John Lewis.
Een typische slaapzaal met ongeveer een dozijn capsules in het Zedwell Capsule Hotel.
Sawdah Bhaimiya
Zedwell’s Aziz zei dat een van de kerngroepen van het hotel bestaat uit jonge professionals en hybride werknemers die Zedwell gebruiken als een “basis in de stad” vanwege hun flexibele werkpatronen, waardoor ze een paar dagen per week op kantoor moeten zijn. Ongeveer 20% van de klanten van het hotel bestaat uit bedrijfsmedewerkers, zei Aziz.
“De kosten voor het woon-werkverkeer vanuit Oxford, Cambridge, stadscentra die niet bereikbaar zijn via de Londense metro, zijn behoorlijk hoog”, zei ze. “Ons product is vaak goedkoper dan hun woon-werkverkeer of ’s avonds laat naar huis reizen.”
Het ‘return-to-office’-mandaat heeft ertoe geleid dat werknemers die niet in steden wonen, op zoek zijn naar goedkope manieren om in de stad te blijven, zonder hun toevlucht te hoeven nemen tot onaantrekkelijke opties zoals hostels.
“Waar ze traditioneel geen hostelproduct zouden overwegen, hebben we vastgesteld dat ze inderdaad een capsulehotel zouden overwegen, omdat het die privacy gaf,” voegde Aziz eraan toe.
Als Londenaar duurt mijn gebruikelijke rit naar kantoor iets meer dan 30 minuten, dus het hotel biedt mij niet veel op het gebied van gemak, maar ik zie wel de aantrekkingskracht voor degenen die verder weg van de stad wonen.
Toen ik ’s ochtends wakker werd, vergat ik bijna dat ik thuis niet in bed lag. Na een snelle douche maakte ik me klaar in mijn capsule voordat ik eropuit ging en me bij de menigte pendelaars in het centrum van Londen voegde.
