Dit zoals verteld-aan-essay is gebaseerd op een gesprek met Tatiana Bolañosoprichter van Het Lila Agentschap. Het is bewerkt voor lengte en duidelijkheid.
Vraag het aan elke Latina die opgroeide in de jaren negentig, en zij zal de variétéshow kennen’Gigantische zaterdag.” Voor mij was de show levensveranderend. Ik won de wedstrijd toen ik nog maar zes jaar oud was. Niet lang daarna trad ik op voor een zaal vol Sony Executives in Key West en tekende bij het label.
Ik begon mijn zangcarrière als “La Chiquita Divina”, waarbij ik traditioneel zong Mariachi-muziek. Ik ben geboren in LA, maar heb deze liedjes geleerd van mijn moeder, die Mexicaans is.
Tatiana Bolaños trad als kind op in “Despierta América”. Met dank aan Tatiana Bolaños
Mijn zangcarrière nam mijn jeugd over. Ik mocht de wereld rondreizen en produceerde zelfs een gouden album. Ik herinner me dat ik in Colombia was en dat kinderen achter het busje aan renden waarin ik zat, in een poging mij cadeautjes te geven. Ik was pas 8, maar dat staat in mijn geheugen gegrift.
Ik had het gevoel dat mijn stem een geschenk van God was, en ik was blij dat ik de kans kreeg om die met de wereld te delen.
Ik ruilde zingen in voor een normaal leven toen ik vijftien was
Vanwege mijn carrière had ik geen tijd om van school te genieten of vrienden te maken. Kinderen op mijn school in LA maakten me belachelijk en pest mij. Ik voelde me erg beschaamd omdat ik anders was dan mijn Amerikaanse leeftijdsgenoten.
Tegen de tijd dat ik 15 was, wist ik dat ik mijn contract bij Sony wilde beëindigen. Ik had mijn droom verwezenlijkt: een artiest worden. Nu wilde ik een normaler leven thuiskomst bijwonen en bal. Gelukkig steunden mijn ouders mij.
Het geld dat ik verdiende met zingen was nooit een belangrijke factor voor mijn gezin. Mijn vader moest nog werk als monteur in de garage die hij bezat. Het grootste deel van het geld werd bewaard voor toen ik 18 was, vanwege de kinderarbeidwetten in Californië. Dat was geen ton, maar wel duizenden: genoeg om een aanbetaling te doen voor een huis voor mijn ouders.
Ik vind het leuk om uit de publieke belangstelling te zijn
Nadat ik mijn middelbare school had afgerond, heb ik naar Arizona verhuisd voor een paar jaar. Ik speelde nog steeds met het idee om weer met muziek bezig te zijn, dus keerde ik terug naar LA. Ik heb jarenlang in een Verizon-winkel gewerkt en telefoons verkocht terwijl ik mijn muziekcarrière nastreefde. Uiteindelijk moest ik accepteren dat mijn muziekcarrière voorbij was. Het was gewoon niet de bedoeling.
Ik hield me bezig met marketing en PR en opende uiteindelijk in 2015 mijn eigen PR-bureau. Daardoor ontmoette ik influencers op sociale media. In 2017 was ik overgestapt op talentmanagement voor influencers. Vorig jaar genereerde mijn bureau iets minder dan $ 4 miljoen aan inkomsten.
Tatiana Bolaños heeft nu een bureau dat samenwerkt met makers. Met dank aan Tatiana Bolaños
Ik hou van het werk dat ik vandaag doe. Ik geef leiding aan een volledig vrouwelijk team van managers en heb een omgeving gecreëerd die het werk van BIPOC-mensen promoot en tegelijkertijd prioriteit geeft aan de geestelijke gezondheid van mijn team. Ik ontmoet nog steeds veel interessante mensen en gebruik mijn bruisende persoonlijkheid, maar ik hoef niet in de publieke belangstelling te staan, wat veel van mij als kind vergde.
Ik heb geleerd om altijd een back-upplan te hebben
Ik heb geleerd dat verandering oké is in het leven. Een tijdlang vond ik het leuk om zanger te zijn, totdat ik dat niet meer deed. Werken in een gsm-winkel was niet glamoureus, maar het hielp me om in mijn levensonderhoud te voorzien in LA. En nu houd ik van waar ik ben beland.
Ik heb er geen spijt van dat ik bij Sony heb getekend, noch heb ik er spijt van dat ik het contract heb beëindigd. Ik heb geleerd dat je klaar moet zijn voor veranderingen. Ik vertel mijn influencers dat ze hun inkomstenstromen moeten diversifiëren. Als deze baan niets voor mij zou zijn, zou ik overwegen om vastgoedbeheerder te worden, hoewel ik dit niet als een haalbare optie zie.
