Dit zoals verteld-essay is gebaseerd op een gesprek met Audrey Wang, een 42-jarige business- en executive coach in LA. Business Insider heeft Wang’s arbeidsverleden geverifieerd met documentatie. Het volgende is aangepast voor lengte en duidelijkheid.
Bij mijn laatste baan was ik zo ernstig opgebrand dat ik brak uit in bijenkorven dat heeft zes jaar geduurd. De basislijn bevond zich over mijn hele lichaam, van top tot teen. Op mijn gezicht begon het als een klein bultje op beide wangen en groeide geleidelijk uit tot het punt waarop mijn hele gezicht opgezwollen was.
Ze zouden een hele week pieken. Daarna zou het drie weken duren voordat het weer normaal werd en in de vierde week weer op gang kwam. De netelroos op de rest van mijn lichaam bewogen agressief rond.
Ik heb in het hogere segment gewerkt vastgoedbeheerhet toezicht houden op meerdere luxe eigendommen, het aansturen van huishoudelijk personeel en het afhandelen van een breed scala aan verzoeken.
Ik moest stoppen, en nu ben ik een bedrijf uitvoerend coach. Toen ik mijn stressniveaus onder controle had, verdwenen mijn netelroos.
Mijn eerste baan in 2010 was ongelooflijk
Ik beheerde een landgoed van 20.000 vierkante meter in Santa Monica en bleef nieuwe klanten aannemen. Alles groeide door mond-tot-mondreclame. Het is een ruimte met een hoge omzet en er is altijd vraag naar particuliere professionals, vooral degenen die snel kunnen ingrijpen en discreet met hogedrukomgevingen kunnen omgaan.
Naarmate ik verder ging met grotere en rijkere klanten, werden de eisen extremer. Eén klant was een die-hard U2-fan en wilde een helikopter charteren van Santa Monica naar het Inglewood-stadion. Hij stond erop dat ik een manier zou vinden om zijn helikopter rechtstreeks boven LAX te laten vliegen, wat een no-fly zone is. Het was absurd en uiteraard onmogelijk.
Ik werkte voor twee gezinnen, waaronder één uit de VAE
Ik zou er twee tot drie maanden per jaar aan besteden woonachtig in de VAE om voor hen te werken. Het waren in wezen overheidsfunctionarissen en zeer kritisch, en hun escalerende verzoeken waren zo constant dat er nauwelijks tijd was om te slapen of te eten.
De rest van mijn jaar heb ik van ongeveer 2013 tot 2016 fulltime gewerkt bij een ander gezin, voornamelijk gevestigd in LA. In 2015 werd de werkomgeving erg moeilijk te beheren. Ik ging ook binnenkort trouwen en ik was zo gestresseerd dat de netelroos begon.
Toen bereikte ik mijn breekpunt
Mijn gezicht was zo opgezwollen en misvormd dat ik niet in het openbaar gezien kon worden. Ik was dagelijks in tranen. Gelukkig had ik genoeg gespaard om een jaar of twee vrij te nemen om te herstellen.
In 2016 verhuisde ik terug naar Playa Vista, maar mijn haar begon uit te vallen. De artsen vertelden me dat dit waarschijnlijk het geval was ernstige bijniervermoeidheid of zelfs mogelijk kanker. Het dwong mij om mezelf af te vragen: Wil ik dit echt de rest van mijn leven blijven doen?
Het geld was geweldig, maar was ik bereid te sterven voor een vervroegde pensionering?
Tijdens die pauze heb ik me beziggehouden met dingen waar ik echt van hield, zoals organiseren
Ik ontdekte De KonMari-methode van Marie Kondo. Ik vroeg me af of mijn gezondheidsproblemen veroorzaakt werden door allergieën, dus begon ik alles weg te geven en stopte ik met het kopen van iets nieuws. Het voelde meditatief. Ik hielp vrienden met opruimen, en soms betaalden ze mij voor mijn hulp.
De bijenkorven gingen aanvankelijk door. Artsen hebben mij steroïden voorgeschreven omdat ze dachten dat het stress veroorzaakte, maar niets hielp. Ik heb drie jaar niet gewerkt omdat mijn huid zo onvoorspelbaar was. De ene maand zou het verdwijnen en de volgende maand zou ik een lupusachtige uitslag krijgen.
Uiteindelijk werd bij mij chronische idiopathische urticaria en angio-oedeem vastgesteld. Soms als ik ergens in beet, zwollen mijn lippen of ogen op, dus droeg ik een EpiPen overal.
Ik kwam tot de conclusie dat de oorzaak intern moest liggen
Ik had alles geprobeerd in de westerse en oosterse geneeskunde, dus schreef ik me in bij de Nutritional Therapy Association. Hun klinische partners testten mijn tekortkomingen en bevestigden dat ik bijniervermoeidheid en een torenhoog cortisolgehalte had.
Ze gaven me hormoonbalancerende supplementen. ik dacht, Echt? Vitaminen? Maar ik had geen andere keuze, dus ik bleef erbij.
Een paar weken later verbeterden mijn netelroos. Drie maanden later waren ze helemaal verdwenen. Mijn bloeddruk daalde. Ik voelde me een ander persoon.
Ik wist dat ik nooit meer terug zou kunnen naar het vastgoedbeheer
In plaats daarvan heb ik mijn huishoudwerk laten uitgroeien tot een fulltime bedrijf. Het nieuws verspreidde zich en ik bevond me opnieuw in een aantal van dezelfde herenhuizen die de levens van mensen organiseerden. Dat evolueerde naar motiverende coaching en uiteindelijk naar high-performance coaching.
Ik leer dat minder meer is. Mijn werk bij Uitnodiging om te slagen overbrugt de KonMari-methode met hoogwaardige gewoonten. Maar hoge prestaties zijn niet wat mensen denken dat het is. Het gaat er niet om zo hard te werken dat je je gezondheid en relaties opoffert. Het gaat erom dat je doet wat er echt toe doet en dat je een leven geeft dat de moeite waard is.
Als je denkt dat productief zijn betekent dat je non-stop moet werken, dan heb je het mis
Echte hoge prestaties zijn opzettelijk. Het betekent analyseren wat er echt toe doet – uw gezondheid, relaties en vreugde – en uw leven hierop afstemmen.
Als ik dingen anders kon doen, zou ik ermee ophouden zodra een klant mij niet respecteerde. Ik zou tegen mijn vroegere zelf zeggen: je integriteit is je kompas. Wanneer je het begint te verraden om de vrede te bewaren, ben je jezelf al kwijt.
Zelfrespect is de stille beslissing om voor jezelf te kiezen, zelfs als dit betekent dat je comfort of goedkeuring moet opofferen. Op het moment dat ik netelroos kreeg, sprak mijn lichaam de waarheid die mijn geest probeerde te rationaliseren. Dat was mijn wake-up call, een fysieke grens die schreeuwde: ‘Genoeg.’
Vandaag bescherm ik mijn vrede als iets waarover niet onderhandeld kan worden. Integriteit, eigenwaarde en zelfrespect vormen de basis van elke beslissing die ik nu neem.
