Dit zoals verteld-essay is gebaseerd op een gesprek met Kim Izaguirre-Merlos, een ICF-gecertificeerde coach en oprichter van Hoe we hebben gewonnen. Het is bewerkt voor lengte en duidelijkheid.
Ik ben in een geweest verzorgende rol voor het grootste deel van mijn leven. We verloren mijn vader toen ik elf was, en mijn moeder kreeg kort daarna een beroerte. Als enige meisje in een Latino-immigrantenfamilie groeide ik al vroeg op met verantwoordelijkheid. Die vroege ervaring met het zorgen voor mijn familieleden, in combinatie met mijn leidinggevende persoonlijkheid, heeft elke fase van mijn leven gevormd, inclusief mijn beslissing om geen kinderen te krijgen.
Ik heb mezelf nooit op een traditioneel pad gezien
In de stad waar ik vandaan kom, is het heel gebruikelijk om hier te blijven, verliefd te worden, te trouwen en een gezin te stichten. Maar het was nooit een pad dat ik voor mezelf zag, deels omdat mijn opvoeding mij zeer sterke lessen hierover had gegeven wat er nodig is om kinderen groot te brengen. Op de middelbare school, toen iedereen aan het daten was, herinner ik me dat ik dacht dat trouwen en kinderen niet interessant voor me waren.
Toen ik halverwege de twintig was, kreeg ik een dwarslaesie waardoor ik weer leerde lopen. De chronische pijn die volgde, gecombineerd met ernstige menstruatieproblemen Ik had jarenlang genormaliseerd, waardoor ik niet zeker wist of mijn lichaam de zwangerschap en de bevalling aankon. Ik leefde al met zoveel pijn dat het idee om er nog meer aan toe te voegen voelde als een te groot offer.
Kim Izaguirre-Merlos met haar moeder op haar verjaardag begin jaren 2000. Met dank aan Kim Izaguirre-Merlos
Ik wilde een leven leiden waarin ik er kon zijn voor mijn naaste familie
Dat deed ik niet denk aan het moederschap tot halverwege de dertig, toen ik eindelijk verliefd werd. Voor het eerst overwoog ik om een eigen gezin te stichten. Maar toen ik op pad ging om mijn eigen gezin te stichten, voelde het in zekere zin alsof ik mijn gezin achterliet. Toen werd mijn moeder erg ziek, en dat was voor mij het cruciale moment.
Ik beëindigde mijn persoonlijke relatie en zei aanvankelijk tegen mezelf dat dit kwam omdat mijn moeder mij nodig had. Ik gaf echter snel de waarheid aan mezelf toe: moeder zijn was niet wat ik voor mezelf wilde. Ik wilde een leven leiden waarin ik er kon zijn voor mijn naaste familie en hun behoeften, vooral voor mijn moeder. Hoewel ik ervoor had kunnen kiezen om de gelegenheid aan te grijpen en deze dubbele last te dragen, zoals veel andere vrouwen doen, wilde ik dat niet.
Door naar de omstandigheden te kijken en echt eerlijk tegen mezelf te zijn, zag ik dat ik door moeder te worden niet op mijn best zou kunnen zijn in dit leven. Voor mij betekende verantwoordelijk zijn een andere beslissing nemen dan het starten van een traditioneel gezin. Het betekende dat ik voor mijn huidige moest zorgen.
Kim Izaguirre-Merlos met haar broers en zussen tijdens de feestdagen in de jaren 90. Met dank aan Kim Izaguirre-Merlos
Ik woon bij mijn familie omdat ik daar nodig ben
Later hoorde ik dat mijn ex-partner een kind had. De hoeveelheid opluchting die ik voelde nadat ik dat hoorde, vertelde me dat ik de juiste beslissing voor ons allebei had genomen. Ik wist dat deze persoon een vader zou moeten zijn, en dat ik hem dat soort leven niet kon bieden. Ik ben zo blij dat hij zijn pad heeft gevonden, en dat ik op het mijne zit.
Het verbaast me hoeveel capaciteit vrouwen hebben om voor hun kinderen te zorgen, en er zijn momenten waarop ik niet helemaal het gevoel heb dat ik aan de maatstaf van een vrouw in de samenleving voldoe. Maar ik zag hoe mijn moeder offers voor ons bracht, en hoewel ik haar diep bewonder, weet ik dat ik zo niet zou kunnen leven. In plaats daarvan komt mijn vervulling doordat ik ervoor zorg dat de persoon die mij heeft grootgebracht, met steun en liefde ouder kan worden. Tegenwoordig, ik woon bij mijn moeder en familieleden, niet uit financiële noodzaak, maar omdat dit is waar ik nodig ben en waar ik me het meest vervuld voel.
Kiezen om geen kinderen te krijgen, betekent niet altijd dat je ze niet wilt. Soms gaat het over kiezen voor een ander soort gezin, of het beschermen van je gezondheid, of herkennen waar je het meest nodig bent. Hoewel het gemakkelijk is om vrouwen te beoordelen die heb geen kinderenwe hebben geen idee welke ervaringen in het leven tot dit moment hebben geleid. Zelfs als we ons op verschillende levenspaden bevinden, hoop ik dat we elkaar allemaal compassie kunnen bieden bij onze keuzes.
