Dit zoals verteld-aan-essay is gebaseerd op een gesprek met David Chungeigenaar en voorzitter van Liefdevol mondiaal. Het is bewerkt voor lengte en duidelijkheid.
Ik kon niet geloven dat er een banaan op de keukentafel lag. In Korea was het hebben van een banaan een groot probleem, maar toen ik naar New York geëmigreerd City om 12 uur, we hadden fruit en zelfs M&M’s. Alles was zo luxueus.
David Chung en zijn moeder verhuisden naar New York. Met dank aan David Chung
Mijn moeder emigreerde in 1963 naar de VS met minder dan $ 100. Toen ze in New York aankwam, begon ze een kleine cadeauwinkel. Ze liet het bedrijf groeien en kreeg uiteindelijk haar groene kaart. Ik kwam ongeveer acht jaar later bij haar, midden in een New Yorkse winter. Ik sprak de taal niet, maar ik had het geluk dat ik in de VS was.
Ik besloot om in de cosmeticabranche te gaan werken nadat ik naar de zaken van mijn moeder had gekeken
Mijn moeder bleef haar winkel uitbreiden tot een drogisterij en apotheek. Begin jaren 2000 had ze een bedrijf ter waarde van tientallen miljoenen.
Ze was heel erg ondernemend. Het zien van haar reis inspireerde mij en is nog steeds actueel. Ik heb veel van haar DNA als het om zaken gaat. Nu ik 66 ben, denk ik: “Ik ben net als mijn moeder!” Het is eng.
Het bedrijf van mijn moeder vormde de basis voor het mijne. Toen ik in haar winkel werkte, zag ik dat schoonheidsproducten geweldige zakelijke kansen boden. De producten zijn klein, waardoor er minder opslagruimte nodig is verzendkosten. Ze zijn verbruiksartikelen, dus klanten komen keer op keer terug. En zelfs als de economie slecht is, geven mensen hun huid niet op.
Ik begon mijn eerste bedrijf op mijn 23e
Ik ging naar de universiteit, maar ik kon me moeilijk concentreren omdat ik er altijd aan dacht om mijn bedrijf te starten. Zelfs vandaag de dag rijd ik niet veel omdat ik zo afgeleid raak als ik aan het runnen van mijn bedrijven denk (in plaats daarvan gebruik ik een chauffeur). Uiteindelijk ben ik afgestudeerd met een graad in techniek.
Vlak naast mijn school stond een kleine videotheek. Dit waren de dagen vóór Blockbuster. Ik kocht die winkel toen ik 23 was en breidde hem langzaam uit met de verkoop van cadeaus en cosmetica.
David Chung begon zijn bedrijf op 23-jarige leeftijd. Met dank aan David Chung
Dat was mijn start in het bedrijfsleven. Behalve mijn moeder heb ik nooit voor iemand anders gewerkt. Dat betekende dat ik zelf harde lessen moest leren over de bedrijfsstructuur, processen en systemen.
Ik heb meer geld dan ik ooit zou kunnen uitgeven, maar ik hou nog steeds van het opzetten van bedrijven
In de loop van de tijd ben ik overgestapt van de detailhandel naar onderzoek, ontwerp en productie. In 2018 verkocht ik mijn aandelen in één bedrijf voor $ 53,7 miljoen. In 2021 heb ik mijn bedrijf, Farmacy Beauty, voor honderden miljoenen verkocht (het specifieke bedrag mag ik niet delen). Ik herinner me dat ik op 31 december achter mijn computer zat en zag hoe het geld op mijn rekening werd gestort. Ik voelde niets. Ik dacht niet: “Ik ben nu rijk.” Ik ben niet eens uit eten gegaan om het te vieren.
Ondernemen draait voor mij nooit om geld. Het gaat meer om de prestatie en de opwinding van het bouwen van iets. Ik herinner me de eerste keer dat ik in een kamer was met mensen die meer referenties hadden dan ik. Ik kwam met een idee waar ze nog niet over hadden nagedacht. Dat was de eerste keer dat ik besefte dat ik een andere manier van denken over dingen had.
Ik heb nu een enorme hoeveelheid geld; ik zou het nooit allemaal kunnen uitgeven. En toch, toen dat geld op mijn rekening kwam, kocht ik geen Rolex of een mooie auto. Ik ging eropuit en kocht een ander bedrijf om te runnen.
Ik wil rijkdom opbouwen om iets terug te geven
Onlangs vertelde ik een medewerker dat ik over drie jaar met pensioen ga. Ze lachte en zei dat ik haar vijftien jaar geleden hetzelfde vertelde.
Ik denk niet dat ik ooit volledig met pensioen zal gaan. God heeft mij het talent gegeven om zakelijk te zijn en goed te zijn in wat ik doe. Ik wil daar gebruik van maken zolang ik daartoe in staat ben.
Mijn moeder was erg gepassioneerd door iets terug te geven, vooral aan de Koreaans-Amerikaanse gemeenschap. Ik denk dat hoe meer geld ik verdien, hoe meer ik kan teruggeven. Dus waarom zou je deze vaardigheid niet gebruiken?
