Ik ben sinds mijn tienerjaren de toevallige matriarch van mijn familie. Het begon daarna mijn vader stierf vlak voor Kerstmis, toen ik 15 was, en omdat mijn moeder de feestdagen niet wilde organiseren, kwam ik tussenbeide. Elk jaar verviel ik in dezelfde rol in ons ouderlijk huis, totdat mijn eerste appartement na de middelbare school het centrum werd van alle familiebijeenkomsten.
Toen kreeg ik kinderen van begin twintig, en mijn ex-man was niet geïnteresseerd in de feestdagen, hij ging zelden cadeautjes kopen of meewerken aan versieringen of maaltijden als we samen waren. Ik ging door draag de vakantierituelen en tradities waarmee ik ben opgegroeid in mijn enorme, zuidelijke familie.
Dit seizoen doe ik het anders
Zoals de meeste werkende moeders heb ik het tijdens de feestdagen verbazingwekkend druk. Ik haast me en maak plannen, soms overdrijf ik: als een alleenstaande ouderIk heb altijd het gevoel gehad dat ik een speelse basis moest creëren die mijn kinderen mee konden nemen naar hun volwassen leven.
Dit seizoen zorgden de logistiek van de schoolsluitingsdata en het ouderschapsplan dat ik met mijn ex heb ervoor dat onze drie kinderen zowel Thanksgiving als Kerstmis zullen doorbrengen vakantie met hun vader voor het eerst in 17 jaar. In het begin was ik zenuwachtig. Nu, nadat ik de eerste grote vakantie had doorstaan zonder een enorme to-do-lijst, kon ik niet blijer zijn.
Leren loslaten was niet gemakkelijk. In de vroege uurtjes van Thanksgiving donderdag vloog ik naar Mexico om in de zon te wandelen en molcajete en verkoolde octopus te eten. Ik moest mezelf dwingen ver genoeg weg te reizen, zodat ik daadwerkelijk de controle los zou laten. Het was nog ingewikkelder omdat mijn kinderen dat ook waren herstellende van de griep.
Terwijl ik mijn ex voortdurend sms’te en hun symptomen in de gaten hield totdat ze zich beter voelden, was mijn mobiele service niet consistent. Hij ging met de kinderen naar de dokter en nam zonder veel toezicht beslissingen over medicatie. Toen ik thuiskwam, was mijn huis een puinhoop, maar iedereen was veilig, gezond en gelukkig. De wereld viel niet uiteen tijdens mijn afwezigheid. Mijn kinderen hadden een geweldige tijd met hun vader.
De auteur bracht Thanksgiving dit jaar alleen door in Mexico en had een fantastische tijd. Met dank aan Asha Dore
Na een succesvolle solo Thanksgiving heb ik een reis voor Kerstmis geboekt
In de nasleep van dat succes boekte ik onmiddellijk een solo-uitje voor december – en weerstond ik de drang om ons terug te trekken boom en versieringen uit opslag. In plaats daarvan kocht ik een Charlie Brown-tafelboom van $ 10 bij Trader Joe’s, bedekte deze met alebrijes en snuisterijen die ik in Mexico had gekocht, en maakte er een einde aan. Mijn ex is dit jaar ook verantwoordelijk voor het geven van geschenken, dus ik zal geen weken lang op zoek zijn naar deals terwijl ik me voorbereid op mijn reis.
Vlak voor Kerstmis ben ik dat van plan reis naar het Orka-eiland een week alleen. Het zal de 24e sterfdag van mijn vader zijn. Ik kijk ernaar uit om door de stille straten te lopen, de wilde kalkoenen te bezoeken die daar rondzwerven en te genieten van de prachtige landschappen. Ik neem mezelf mee uit eten en rust uit bij de open haard in een volledig rustige huurwoning, zonder inspannende takenlijst in zicht.
Ik ben boeken, een knusse pyjama en een doos met artefacten uit mijn kindertijd en het leven van mijn vader aan het inpakken – mijn inspiratie terwijl ik van plan ben de bewerkingen af te ronden van het boek waar ik al jaren aan werk. Meestal moet ik daartussen creatieve inspanningen proppen de zorg voor mijn kinderen en een veeleisende baan. Het is moeilijk te geloven dat ik een aantal dagen voor mezelf heb, waar ik me kan concentreren op activiteiten die ik helemaal zelf wil, in plaats van op verplichtingen.
De auteur kreeg een kleine kerstboom van Trader Joe’s. Met dank aan Asha Dore
De dag na Kerstmis ga ik nog iets speciaals doen met mijn kinderen
Ook al mijd ik dit jaar de grote feestelijke schommelingen, toch wil ik mijn kinderen iets moois aanbieden. Omdat ik mezelf toestemming heb gegeven om dit seizoen anders te beleven, besefte ik dat ik de vreugde ook op onverwachte manieren kon delen.
De dag na Kerstmis neem ik mijn kinderen mee om te genieten van hun favoriete hartige traktatie: gestoomde mosselen en krabbenpoten in een nabijgelegen moeder-en-poprestaurant. Ze zijn zo opgewonden over het feestmaal dat ze het niet erg vinden dat ze geen stapel cadeautjes van mij krijgen.
‘Boeken, sokken en zeevruchten,’ zei ik, toen ik ze uitleg gaf over de manier waarop we dit jaar vieren. “YUM!” zeiden ze allemaal, terwijl ze samen naar Yelp-recensies keken, praatten over alle verschillende schaaldieren die ze wilden proeven, en zich voorstelden welke dagschotels of huisgemaakt dessert het restaurant zal op het menu staan.
Mijn eigen opwinding over mijn volledig solo-vakantie wordt ook elke dag groter. Ik heb geen idee hoe het uiteindelijk voor mij zal voelen of betekenen, maar ik kan niet wachten om erachter te komen.
