Ik was verrast toen mijn dochter me vertelde dat ze niet alleen naar de universiteit wilde, maar ook verder wilde studeren medische school. Ze plande zelfs haar basiscursussen, verblijfsvergunning en mogelijke schulden.
Bij ons thuis spraken we zelden over studeren, omdat ik er nooit heen ging. Mijn man heeft er ook maar een paar semesters aan gewerkt gemeenschapscollege.
Hoger onderwijs was bij ons thuis nooit een vereiste. Ik had nooit verwacht dat mijn dochters zich zouden inschrijven en aan de slag zouden gaan studieschulden omdat ik een pad naar ondernemerschap vond zonder dat alles.
En toch willen mijn beide dochters naar de universiteit, en ik respecteer hun beslissing.
Ik ben in de voetsporen van mijn moeder getreden door ondernemer te worden
Mijn moeder is al meer dan 35 jaar saloneigenaar in Baltimore. De salon was van mij naschools programmamijn sociale kring en mijn kennismaking met het bedrijfsleven. Ik leerde al vroeg dat werk meer is dan een salaris. Het is de basis voor het soort leven dat je wilt leiden.
Mijn moeder sprak niet in motiverende zin over vrijheid. Ze heeft het geleefd. Ze stelde haar eigen schema op en leidde het bedrijf op een manier die voor haar logisch was. Het zien daarvan heeft mij meer gevormd dan welk diploma dan ook ooit zou kunnen doen.
Toen ik afstudeerde middelbare school en kreeg mijn eerste kind op 18-jarige leeftijd, ik heb niet eens aan studeren gedacht – niet omdat ik me niet daartoe in staat voelde. Ik geloofde simpelweg niet dat er een traditionele route nodig was om het leven op te bouwen dat ik voor mezelf voor ogen had.
Mijn moeder heeft me geleerd hard te werken, mensen goed te dienen en onafhankelijk te denken. Op die waarden heb ik mijn vroege volwassenheid gebouwd en uiteindelijk ben ik zelf ondernemer geworden, waarna ik als mede-eigenaar terugkeerde naar de salon van mijn moeder. Alles wat ik leerde over veerkracht, geld en aanpassingsvermogen kwam voort uit het leven in het echte leven, en niet door er proefschriften over te schrijven in een collegezaal.
Ik heb mijn kinderen nooit de universiteit opgedrongen
De lessen die mijn dochters van mij leerden, gingen niet over diploma’s. De lessen gingen meer over zelfdiscipline en financieel bewustzijn. Ik heb ze leren budgetteren. Ik leerde ze hoe ze hun uitgaven konden bijhouden. Ik heb ze geleerd waarom krediet belangrijk is en hoe schulden je leven kunnen beperken voordat de volwassenheid zelfs maar begint.
Toen mijn oudste 16 werd en haar eerste baan kreeg, leerde ze op dezelfde manier met geld omgaan als ik. Ze maakte fouten en corrigeerde ze vervolgens. Ze heeft gered. Ze heeft begroot. Ze lette op. Nu ondersteunt ze zichzelf als server terwijl ze naar de universiteit gaat financiële hulp en geld dat ze verdient. Ze dient haar eigen belastingen in. Ze betaalt haar eigen rekeningen. Ze beheert collegegeldbetalingsplannen met de bedoeling in plaats van met angst.
Als ik zie hoe ze haar leven op deze manier aanpakt, herinnert me eraan dat onafhankelijkheid een spier is; als je je kinderen leert hoe ze het moeten gebruiken, worden ze sterk zonder dat je hoeft te duwen.
Mijn jongste, nu een middelbare scholier, bereidt zich ook voor op de universiteit. Ze heeft een andere persoonlijkheid maar dezelfde drive. Ze doet haar onderzoek. Ze kijkt op beurzen. Ze behandelt haar toekomst als iets dat ze vormgeeft, en niet als iets dat haar overkomt. Ik zie twee jonge vrouwen die de financiële realiteit van het hoger onderwijs begrijpen, maar zich er niet door laten intimideren.
Ik ben blij dat mijn kinderen hun eigen weg gaan
Er is een enorme trots op het feit dat mijn dochters hun eigen weg in het leven vinden, maar er is ook een stille pijn. Je besteedt jaren aan het gieten van je kinderen. Dan zie je ze plotseling volwassenen worden die niet langer het leven willen leiden dat jij voor hen voor ogen had.
Het vermijden van studieschulden gaf me een bepaald soort vrijheid. Door mijn dochters over geld en onafhankelijkheid te leren, kregen ze de vrijheid om keuzes te maken. Als ik zie dat ze die keuzes gebruiken om verder te gaan dan mijn ervaringen, voelt het als het echte rendement op alles wat ik erin heb gestopt.
Het doel was nooit om de universiteit te vermijden. Het ging erom een basis te creëren die sterk genoeg was om hun eigen richting te kiezen. Als ik ze dat zie doen, is dat het grootste rendement op mijn investering dat ik ooit zou kunnen krijgen.
