Ik ben een fietsfanaat. De TM-B e-bike van Also is leuk, krachtig en natuurlijk.

Veel Amerikanen beschouwen auto’s als een noodzaak. Maar voor mij, en voor miljoenen andere mensen, zijn fietsen de manier waarop we komen waar we heen moeten.

Mijn stalen Fuji-racefiets is als een ander ledemaat. Ik gebruik hem om naar mijn werk te gaan, boodschappen te doen en naar mijn vrienden te fietsen. Ik kan hem de metro in slepen als ik moe word, of als het weer een onverwachte wending neemt. Het is goedkoop in onderhoud en ik kan het gebruiken in plaats van een lidmaatschap van een sportschool.

In New York City, waar ik woon, zijn e-bikes – het grotere neefje van de racefiets – overal. Ze zijn niet alleen populair bij de 135.000 leden van Citibike, het fietsdeelprogramma van onze stad; bedrijven hebben ze ook omarmd. Veel bezorgers gebruiken e-bikes om de vreselijke verkeersdrukte in onze stad te vermijden, en giganten als Amazon gebruiken ze om pakketten af ​​te geven en de uitstoot te verminderen.

Dus toen een van mijn collega’s me vertelde dat ze e-mails hadden ontvangen van Also, een nieuw e-bikebedrijf, kon ik het niet laten om in het zadel te springen. Ik heb erover nagedacht om een ​​e-bike te kopen, en in de e-mails stond dat Also’s fiets, de TM-B, een aantal unieke kenmerken had. Het feit dat het was voortgekomen uit Rivian, een bedrijf dat elektrische voertuigen ter waarde van 21 miljard dollar heeft, intrigeerde me.

Rivian heeft een minderheidsbelang behouden in Also – zoals in: “je kunt autorijden, en je kunt ook fietsen.” Maakt ook gebruik van dezelfde batterijcellen als de auto’s van Rivian, en is geïnspireerd op die van de autofabrikant streven naar eenvoud. Hoewel veel e-bikes worden vervaardigd door traditionele fietsfabrikanten, houdt Also het uitsluitend bij elektrisch aangedreven producten. Volgens Pitchbook heeft het $305 miljoen opgehaald.

Vlak voor Thanksgiving ontmoette ik Saul Leiken, productdirecteur van Also, om meer te weten te komen over de nieuwe TM-B van $ 4.500 en ermee een rondje te maken in de wijk Chelsea in Manhattan.

Ik was verbaasd over hoe flexibel het was en dacht dat het voor veel huishoudens in de VS een goede aanvulling – of primaire transportmethode – zou kunnen zijn.

Net als een elektrische auto is hij sterk geautomatiseerd

Alle e-bikes zijn complexe machines vergeleken met normale fietsen. In trapondersteuningsmodi (waarbij de motor alleen inschakelt als je aan de pedalen draait) heeft de fiets een manier nodig om te verwerken en te interpreteren hoe hard je trapt om te beslissen hoeveel hij je helpt. Die sensoren moeten met de motor kunnen “praten”.

De TM-B, wat staat voor ‘Transscendant Mobility Bike’, werkt op een heel ander niveau dan je typische e-bike. De pedalen zijn niet verbonden met een ketting; ze drijven een generator aan en leveren input aan een computersysteem dat de motor vertelt hoeveel sap de fiets moet geven, een systeem dat het bedrijf ‘DreamRide’ noemt. Als er updates zijn, worden deze draadloos geleverd, zoals via uw smartphone – of, in toenemende mate, via uw auto.

“Alles is software-gedefinieerd”, aldus Leiken, die ook mee ging op een proefrit.

Het viel me op hoe gedigitaliseerd het dagelijkse transport aan het worden is. Zelfs auto’s op gas hebben geen directe, mechanische verbindingen tussen het stuur en de wielen, of zelfs het gaspedaal en de motor. Het is allemaal digitaal, of ‘drive by wire’. Dat maakt de TM-B ‘pedal by wire’.

Het rijden voelde natuurlijk aan

Ik begon met rijden op de TM-B in de “All Purpose” -modus. Ik vertrouwde op trapondersteuning en ik veranderde de niveaus door op een klein scherm bovenaan de balhoofdbuis van de fiets te tikken. Het voelde niet alsof ik instructies aan een computer gaf; het voelde alsof ik aan het trappen was.

Het deel van Manhattan waarin we reden was behoorlijk vlak en het was een ietwat koude dag. Zelfs als ik een normale fiets had gebruikt, zou ik waarschijnlijk niet hebben gezweet. Maar de hulp van de DreamRide zou welkom zijn op een warmere dag, en ik zag hem me over de Manhattan Bridge voortstuwen als ik zonder veel moeite Brooklyn wilde bereiken.

Later probeerden we de ‘Sport’-modus van de TM-B, die de ervaring van een standaard fiets met versnellingen benadert. Er is geen ketting waarmee je kunt rammelen om je te laten weten dat je hebt geschakeld, maar er is wel haptische feedback, net als op je smartphone, die door de pedalen stroomt.

De fiets is snel, maar voldoet aan de eisen

De landelijke en lokale regelgeving voor e-bikes evolueert, maar in de meeste statenEr zijn drie klassen e-bikes, en de TM-B is een zogenaamde “Klasse 3” e-bike, die snelheden tot 45 mijl per uur kan halen. Dat is ongeveer net zo snel als een auto ooit zal gaan op de meeste plaatsen in New York City, behalve op een snelweg of boulevard in een van de buitenwijken – midden in de nacht.

Tijdens onze rit van 30 minuten ging ik op een paar punten richting die topsnelheid. Eens, in het begin, heb ik het trapondersteuningsniveau op het maximale niveau gezet. Ik ging pas halverwege de twintig, maar reed nog steeds voor op het verkeer omdat fietsen simpelweg wendbaarder zijn dan auto’s, totdat we door rood licht reden.

Later, toen we langs een groot blok naar het westen reden, herinnerde ik me dat ik gas moest geven: een klein oranje knopje bij mijn rechterduim, ontworpen om me tot 30 kilometer per uur te brengen.

Ik kreeg er echt een kick van; het voelde bijna als motorrijden, wat ik al jaren niet meer had gedaan. Tegelijkertijd wist ik dat ik oplettend moest zijn, voor mijn eigen veiligheid en die van anderen.

De e-bikebranche is concurrerend

Landelijk bedraagt ​​de geschatte verkoop van e-bikes tussen de 1 en 2 miljoen per jaar. Het is moeilijk om precies te zijn, deels omdat de markt zoveel spelers kent, en deels omdat de douanegegevens onvolledig zijn en e-bikes in een grotere importcategorie worden geplaatst, aldus eCycle elektrischeen adviesbureau. Wat wel duidelijk is, is dat het groeit: eCycle voorspelt dat de omzet tot 2030 met 14% tot 25% per jaar zal groeien.

Sommige e-bikebedrijven zijn in de problemen gekomen. Onlangs Techcrunch gemeld dat Rad Power Bikes, dat naar eigen zeggen 680.000 klanten heeft, in januari 2026 zonder geld zou kunnen komen te zitten. VanMoof, een Nederlands e-bike-merk dat met zijn gestroomlijnde ritten zich onderscheidde van de concurrentie met dikke batterijen en opvallende bedrading, ging in 2023 failliet en de nieuwe eigenaren proberen zichzelf te herstellen.

Toen ik Leiken hierover vroeg, zei hij dat de timing van Also beter was – sommige e-bikebedrijven bouwden te veel tijdens de pandemie en waren daarna wanhopig om de voorraad te ontladen – en dat het bedrijfsmodel minder afhankelijk is van partners. Het aanpassingsvermogen van de fiets leek mij ook een potentieel verkoopargument: hij kan over wegen, onverharde straten en paden rijden, en kan worden gebruikt voor een training of een snelle boodschap.

Ook itereert en ontwikkelt nieuwe producten

Sommige dingen over de fiets waren nog niet definitief. De bel is digitaal, uitgezonden door een luidspreker, en Leiken vertelde me dat ze overwogen de toon aan te passen en aan te passen, zodat deze, als je er hard op slaat, klinkt als een claxon. Het deed me denken aan hoe fabrikanten van elektrische auto’s hebben gecreëerd aangepaste geluiden om voetgangers bij lage snelheden te waarschuwen, zoals vereist door federale regelgeving.

Ook heeft ook een helm uitgerold, genaamd de Alpha Wave. Het heeft ingebouwde voor- en achterlichten die bedoeld zijn om de aandacht van de bestuurder te trekken, luidsprekers en een ruisonderdrukkende microfoon. Terwijl eenvoudige fietshelmen enige mate van bescherming bieden bij een botsing, heeft Also’s helm een ​​nieuwe technologie genaamd het Release Layer-systeem dat is bedoeld om het risico op traumatisch hersenletsel te verminderen.

De flexibiliteit van de fiets betekent dat veel mensen er dol op zouden kunnen zijn

Er is een leercurve voor het bezit van fietsen, en het lijkt er ook op te zijn gericht die curve af te vlakken.

Hoewel ik tijdens een rit van ongeveer 30 minuten de besturing niet onder de knie had, voelde ik me de hele tijd volkomen veilig, en ik weet zeker dat ik het binnen een uur onder de knie zou hebben gekregen. Voor een beginnende rijder kan het langer duren, en het zou slim zijn om in een park of een parkeerplaats te beginnen voordat je je tussen het verkeer begeeft.

Een van de meer intrigerende aspecten van de fiets waren de verwisselbare ’topframes’. Met een paar tikken kun je het zadel vervangen door een zadel voor een veel grotere of veel kleinere rijder. U kunt ook een ruimere zitbank inruilen, of een stoel met een bagagerek om vracht of een kind te vervoeren. Hij past als een skischoen, met een mechanisch slot en een elektrische aansluiting om de achterlichten van de fiets van stroom te voorzien. Ik ken geen e-bikes met een vergelijkbare functie.

Het doel van de TM-B was niet alleen om een ​​leuke rit te creëren, zei Leiken. Het was bedoeld om het idee van ‘fietsen als transportmiddel’ te bevorderen – als iets dat daadwerkelijk een auto kan vervangen voor lokale reizen. Hoewel $ 3.500 niets is om over te niezen, zei Leiken dat het bedrijf rijders een “super premium functieset en ervaring” wilde bieden. Hij zei dat fietsen met vergelijkbare kenmerken meestal meer dan $ 8.000 kosten. Trouwens, een gebruikte auto kost je veel geld Gemiddeld $ 25.000en een gemiddelde nieuwe auto bedraagt ​​$ 50.000.

Ik heb lang gedacht dat e-bikes over het algemeen goed zijn om te hebben in de samenleving, en dat ze een groot deel van de autoritten kunnen vervangen. Ik heb er af en toe over nagedacht om er een te kopen, maar ik heb het gevoel dat het, als fit persoon van in de dertig, misschien overdreven is.

De TM-B heeft mijn mening niet radicaal veranderd. Ik ben er nog steeds niet over uit om een ​​e-bike te kopen – ik ben echt dol op mijn Fuji-racefiets – maar het zou goed kunnen zijn voor iemand die een e-bike wil die alles kan. Het is een flexibel werkpaard, en gezien de dure auto’s, denk ik dat veel mensen het prijskaartje kunnen rechtvaardigen.