Volgens Humbe maakt het niet uit hoe slecht zijn dag verloopt: een roze zonsondergang kan alles veranderen.
Als kind dat opgroeide in de Mexicaanse metropool Monterrey, zocht de singer-songwriter de vreemdste vormen van de lucht op en bestudeerde hij de manier waarop het licht door de wolkenformaties brak – het zou zijn angsten verzachten en creatieve inspiratie bieden. Dus toen hij zijn meest recente LP, ‘Dueño del Cielo’, die zaterdag uitkwam, af wilde maken, bevond hij zich op een van de weinige plaatsen waar de zon nooit echt ondergaat: IJsland in de zomer.
“Ik zie dit album als deze planeet van as. Dus ik wilde in die staat gaan, eenzaam zijn en de innerlijke dialoog creëren die op het album te horen is”, zei de zanger van zijn zesde album.
Humbe speelt al vanaf jonge leeftijd muziek, maar hij werd voor het eerst beroemd tijdens de pandemie en deelde fragmenten van zijn muziekmaakproces online. Na de release van zijn baanbrekende debuutalbum in 2021, ‘Entropía’, verdiende de alternatieve popzanger een Latin Grammy voor nieuwe artiest en is sindsdien bekend geworden door zijn single ‘Fantasmas’ uit 2023. Het nummer eert zijn overleden opa voor Día de los Muertos en gaat elk jaar rond de feestdag viraal.
“Dueño del Cielo” is het laatste deel van een trilogie, na “Esencia” uit 2023 en “Armagedón” uit 2024. Bijna elk nummer op de nieuwste release duidt op transformatie, zowel qua lyriek als qua klank. Op het openingsnummer, ‘Luz de Luna’, vertelt hij dat hij niemand wil missen vanwege een oprechte pianoballad die tussen punky gitaarkloven en onvoorspelbare 808-drums glijdt. Op nummers als ‘Harry Stamper’ en ‘Sábanas’ omarmt hij grillige synthesizers en staccato stempatronen om een mystieke soundscape te creëren.
Tijdens een recente promoreis naar Los Angeles ontmoette De Los de 25-jarige alternatieve Latin-popzangeres in de dagen vóór de release van ‘Dueño del Cielo’. Humbe begint volgend jaar aan zijn allereerste Amerikaanse tournee en zal op 9 april in de Wiltern spelen.
Dit interview is voor de duidelijkheid ingekort en bewerkt.
“Eigenaar van de hemel”” komt over een paar dagen uit. Wat vind je van de release?
Het is surrealistisch. Ik heb er vijf jaar aan gewerkt, dus ik kan het niet geloven. Ik begon het te schrijven aan het begin van de pandemie. Het eerste nummer was het titelnummer, en het was een nummer dat zoveel in mij belichaamde. Het is een wedergeboorte en een moment van groei. ‘Dueño del Cielo’ vertegenwoordigt doorgaans de wederopstanding. Ik ben altijd zo gehecht geweest aan mijn huidige versie. Ik denk altijd: als ik leuk vind wie ik nu ben, dan wil ik daaraan vasthouden en nooit veranderen. Dan komt de frustratie.
Dit album heeft me geleerd dat verandering op de best mogelijke manier deel uitmaakt van het leven.
Dit album is tevens het laatste deel van een serie, na ‘Esencia’ en ‘Armagedón’. Wanneer besefte je dat je een trilogie in handen had?
Het voelt alsof het universum het op een bepaalde manier (tot bestaan) heeft gesproken. Soms kunnen dingen niet alleen maar toeval zijn. Ik besefte dat alle drie de albums bedoeld waren als trilogie, omdat het allemaal albums zijn die in wezen het leven vieren.
“Esencia” is een album dat de essentie van jezelf viert. “Armagedón” vertegenwoordigt hoe iemand of iets, zoals een relatie of een verslaving, je hele essentie kan veranderen. In eerste instantie kan het lijken op een vallende ster, maar dan besef je dat het een asteroïde is die je gaat doden. Dan is “Dueño del Cielo” het vinden en herwinnen van die essentie. Het gaat erom dat je beseft dat je uit de as nog steeds geboren kunt worden.
Wat gebeurde er in je leven toen je erachter kwam hoe je deze serie moest beëindigen?
Ik ben op zoek geweest naar innerlijk geluk. Ik kan niet eens aan een specifieke situatie denken, omdat het eerlijk gezegd gewoon een heleboel dingen zijn die je glas vol maken. Ik was gewoon ziek van alles. Ik raakte in een depressieve toestand zonder op zoek te gaan naar motivatie.
Maar ik besefte dat alles te danken was aan mijn poging iets te vinden dat misschien niet verloren was gegaan. Ik besefte dat het leven draait om heruitvinden. Het gaat over deconstructie en wederopbouw. Dat is wat ik heb gedaan en dat zal ik blijven doen.
Een deel van dit aankomende album is gemaakt in een afgelegen IJslandse stad. Wanneer kwam IJsland in beeld?
Mijn broer, zijn vriendin en ik zaten in een sushibar in Mexico-Stad. We kwamen tot het besef dat we jong zijn en dat we een vrije wil hebben. We dachten dat ik vijf jaar aan dit album heb gewerkt en het nog niet heb afgemaakt omdat we zo afgeleid waren door al het andere. Dus waarom zouden we niet profiteren van het feit dat we jong zijn, dat niemand van ons kinderen heeft, dat we kunnen reizen en dat het bijna zomer is in IJsland?
We kochten de kaartjes bij de sushibar en vertrokken. Het was gek. We gingen voor anderhalve maand. Het was zomer, dus er was geen duisternis, alleen puur daglicht. Het donkerste dat het werd, waren de blauwe uren. Het leven daar was zo poëtisch en mooi.
Ik zie dit album als deze planeet van as. Dus ik wilde in die staat komen, eenzaam zijn en de innerlijke dialoog creëren die op het album te horen is. Het perspectief van het album veranderde daar enorm. Het werd zo veelzijdig.
Hoe denk je dat je veranderd bent als muzikant in IJsland?
Ik ben zoveel gevoeliger geworden voor alles. Ik heb zoveel inzicht gekregen in hoe live-instrumenten een nummer veranderen. Ik werkte vroeger veel met plug-ins en geluidsbibliotheken. Maar deze keer werd alles live opgenomen.
Na IJsland hebben we alles in Miami opgenomen. We hebben het album in tien dagen kunnen maken. Vervolgens bleef ik de volgende drie maanden op zoek naar kleine details die ik moest repareren, ook al wist ik dat ik klaar was. Ik vond het zo moeilijk om het los te laten, dat mijn moeder me moest zeggen dat ik moest stoppen.
Op welk punt in het proces moest je moeder ingrijpen?
Ik heb het album geüpload op weg naar de soundcheck. Zelfs op de dag van mijn luisterfeest in Mexico was ik nog steeds bezig met het aanbrengen van wijzigingen aan het album. Toen zeiden mijn moeder en de mengingenieur dat het tijd was om het los te laten.
Ze heeft het niet eerder gezegd, dus ik denk dat het pas op dat moment gebeurde.
Er staan 22 nummers op dit album, waardoor het je langste project tot nu toe is. Wist je altijd dat dit een lange plaat zou worden?
Ik wilde altijd al een lang project doen. Ik heb het al in mijn gedachten sinds ik een kind was. Ik wilde zoiets als Aerosmith of Queen doen als ze die langlopende projecten zouden uitbrengen die bij een concept hoorden, toen kunstenaars nog concepten creëerden en universums creëerden. Dat is wat ik bewonderde aan kunstenaars, hun vermogen om mij ergens in hun fictieve wereld uit te nodigen.
In wat voor wereld denk je dat je mensen uitnodigt?
Ik nodig ze uit naar de hemel. Sinds ik een kind was, is dat een constante in mijn leven. Ik ben altijd gehypnotiseerd geweest door de lucht, door het licht en hoe licht samenwerkt met de wolken. Nu heb ik eigenlijk elke keer ontzag als ik een roze lucht zie of een mooi paar wolken zie. Het klinkt stom, maar je zou echt een dag kunnen hebben en deze kunnen afsluiten met een prachtige zonsondergang. Het kan allemaal veranderen hoe je je voelt.
Waren er tijdens het maken van het album zonsondergangen die de sonische richting beïnvloedden?
Er was een keer in IJsland, toen ik ‘Murallas’ aan het schrijven was. Het was zo raar, omdat het zo mistig weer was en het voelde alsof we de hele dag in een wolk zaten, maar halverwege de sessie klaarde het uit het niets op. Het werd uiteindelijk een prachtige zonsondergang die vier uur duurde. ‘Murallas’ is zo’n droevig liedje, en ik zou niet over zoiets droevigs kunnen blijven schrijven als het buiten zo mooi was. Dus stopten we ermee en gingen we naar buiten om ervan te genieten.
Je begon deze reis van drie albums jaren geleden. Hoe denk je dat het maken van deze muziek jou heeft veranderd, nadat je het laatste deel hebt afgerond?
Ik ben een enthousiaster persoon over alles. Ik heb een kind in mij teruggevonden dat ik op een bepaalde manier dacht verloren te hebben. Ik dacht echt dat hij weg was, en ik vond hem weer. Ik voel me vandaag veel rustiger. Het is mij nu zo duidelijk dat alles voortdurend verandert. Dat is iets wat dit album mij heeft geleerd: ik ben op alles voorbereid.
