Het volgende bevat spoilers uit de film ‘Wicked: For Good’.
In zekere zin is ‘Wicked: For Good’ een begeleidende film bij ‘The Wizard of Oz’, waarin wordt voorgesteld wat er was Echt gebeurde toen een meisje genaamd Dorothy in Oz landde. Het Universal-vervolg, geregisseerd door Jon M. Chu, verwijst naar de iconografie uit de film uit 1939 en doordrenkt deze klassieke beelden met onverwachte achtergrondverhalen en diepere betekenissen. Hier ontleedt The Envelope de vijf belangrijkste “Wizard of Oz”-beelden, zoals geremixt in “Wicked: For Good.”
De gele baksteenweg
De gele baksteenweg.
(Universele afbeeldingen)
De openingsscène onthult dat Dorothy’s routekaart naar Emerald City ontstond als een vorm van visuele propaganda, die de heerschappij van de tovenaar in elke hoek van Oz versterkte. Nog hartverscheurender is wie de weg zelf aanlegt: “De gevangen dieren worden nu gedwongen slavenarbeid te verrichten”, zegt Winnie Holzman, die het scenario samen met Dana Fox schreef. “De weg die op deze corrupte, wrede manier werd aangelegd, was een natuurlijk uitvloeisel van alles wat in de eerste film was opgezet. We vertellen het publiek meteen: ‘We onderzoeken zware thema’s in ons verhaal.'”
De dieren worden vastgeketend aan een geautomatiseerd voertuig dat de gele stenen legt, gemaakt door de Munchkins. “We hebben alle kleur uit Munchkinland gehaald, die al zijn kleuren heeft verloren in dit proces van het bouwen van dit onderdrukkende symbool”, aldus production designer Nathan Crowley. De weg gaat gepaard met een miljoen gele tulpen, geplant door boer Mark Eves. ‘Ze bloeiden zo mooi, ze verleiden je gewoon,’ zei Crowley, ‘net zoals de tovenaar dat doet.’
‘Geen plek als thuis’
Een weergave van Elphaba’s reispak, dat ze draagt tijdens het nummer ‘No Place Like Home’.
(Universele afbeeldingen)
In ‘The Wizard of Oz’ zingt Dorothy de zin en klikt met haar hakken om eindelijk terug te keren naar Kansas. De zin staat in de show als een sarcastische verwijzing, maar ‘Wicked: For Good’ herdefinieert de betekenis ervan: wanneer Elphaba ziet dat dieren Oz ontvluchten via een geheime doorgang, herhaalt ze de zin met urgentie en vraagt ze om voor hun huis te vechten, ook al wijst ze ze af – iets wat ze zelf begrijpt.
Het opwindende volkslied, geschreven voor de film door Stephen Schwartz, was een technisch en emotioneel hoogstandje. “Cynthia (Erivo) levert deze strijdkreet die nieuw en belangrijk is en zijn plaats in de film moet verdienen, maar ze handelt tegen lege borden”, zei redacteur Myron Kerstein, terwijl de dieren in de postproductie werden gemaakt. “En net als je denkt dat ze hen heeft overtuigd, wordt dat applausmoment aan het einde van het lied ondermijnd door iemand die Elphaba de schuld geeft. We moesten de duisternis eren van waar we terechtkomen: iemand probeert haar gemeenschap te helpen, maar ze hebben zich allemaal tegen haar gekeerd.”
Robijnrode pantoffels
Dorothy’s door een tornado geteisterde huis behoren tot de bekende beelden uit ‘The Wizard of Oz’ die je zult zien in ‘Wicked: For Good’ – maar er wordt alleen op haar robijnrode pantoffels gezinspeeld, in plaats van getoond.
(Giles Keyte / Universal Afbeeldingen)
In de film uit 1939 draagt Dorothy de robijnrode pantoffels van de Wicked Witch of the East. “Wicked: For Good” bevat zilveren hakken – een knipoog naar de originele roman van L. Frank Baum – maar verwijst naar de rode schoenen wanneer Nessarose smeekt om die hoogvliegende avond in de Ozdust Ballroom opnieuw te bezoeken. Elphaba spreekt een spreuk uit die de voeten van haar zus omringt met een rode gloed, en plotseling zweeft ze in de lucht.
“Je ziet het geluk van Nessarose, ook al neemt het snel af”, zei Holzman over de scène, die verschilt van de show. “Daarom wil Elphaba de schoenen terug van Dorothy: het is een tijd dat ze haar zus een plezier deed, en ze wil meer dan de vreselijke herinnering aan hoe ze uit elkaar gingen.”
Kostuumontwerper Paul Tazewell voegde aanvullende verwijzingen naar ‘Wizard of Oz’-schoenen toe, zoals de Ozian gestreepte sokken van Nessarose en de kenmerkende sokken van Dorothy. “Het is een beeld van onschuld als dit meisje deze volwassen schoenen met een hak draagt, en ze vervolgens combineert met deze jeugdige bobby-sokken”, legde hij uit over Dorothy. ‘Ze zijn lichtblauw, net als haar gingham-jurk.’
Glinda’s bubbel
Kleurendiagram van Glinda’s bel.
(Universele afbeeldingen)
Glinda’s entree in ‘Wizard of Oz’ is betoverend, terwijl ze afdaalt in een zwevende luchtbel. “Wicked” onthult dat de Tovenaar het voertuig opdracht gaf om Ozians voor de gek te houden dat Glinda, net als Elphaba, in de lucht is, ondanks haar magische tekortkomingen. Crowley maakte de machine om de horloge-achtige mechanismen van de tovenaar na te bootsen, evenals de sierlijke voertuigen van een echte monarch. “We hebben een Marie Antoinette-koets gemaakt die kan vliegen”, zei hij. “De roze zijde, het bronsgoud en de bekleding, het past allemaal bij Glinda. En de bel wordt een heteluchtballon: de technologie van de tovenaar.”
Tazewell versterkte het imago van ‘Glinda the Good’ door Ariana Grande te kleden in een klassieke prinsessenjurk, ingelegd met kristallen en glazen kralen voor een iriserende afwerking en bedekt met tule en organza voor een lichtere kwaliteit dan lucht. Voeg daar een met bubbels bedekte kroon en oorbellen aan toe, plus een glanzende prop-toverstaf? “Het is een uniform dat haar wordt gegeven om de propagandistische kijk op goedheid te creëren en haar als icoon te versterken”, zei Tazewell.
De emmer water
In ‘Wicked: For Good’ is Elphaba van Cynthia Erivo omgedoopt tot de Boze Heks van het Westen – en geruchten over hoe ze haar moeten sturen beginnen zich te verspreiden.
(Universele afbeeldingen)
De film uit 1939 laat zien dat Dorothy de boze heks laat smelten door haar in water te dompelen. “(‘Wicked’) begint op een plaats delict waar iemand is vermoord, en het wapen is die emmer water”, zei Holzman. In ‘Wicked: For Good’ ‘weet Elphaba dat er een belachelijke leugen verspreid wordt dat water haar zal doen smelten, en mensen geloven het en jagen haar op met emmers water in hun handen, alsof het pistolen of messen zijn.’
Verrassend genoeg vult Elphaba de emmer zelf, om haar eigen ondergang te faken. Na een laatste afscheid verstopt Glinda zich en huilt terwijl ze ziet hoe Dorothy Elphaba laat smelten – een reeks die alleen in de schaduw wordt getoond, door de kier van een kastdeur.
“We zijn getuige van dit iconische moment vanuit een ander gezichtspunt – dit ondraaglijke moment waarop Glinda getuige moet zijn van deze moord – en we wilden het met de ernst behandelen,” zei Kerstein. “Ik vind het geweldig dat het voelt alsof het in realtime gebeurt, en het voelt vluchtig aan. Het is tegelijkertijd tragisch, elegant en mooi.”
