Bij een 7-Eleven supermarkt in Taiwan, je kunt een 4-inch kopen knuffel van Nijntjehet konijntje uit Nederland, een mini-bentobox-bedel compleet met een realistische kippendrumstick, of een kleine plastic roterende telefoon. Deze sleutelhangers, geproduceerd door iCash Corporation (een 7-Eleven-filiaal), zijn meer dan alleen snuisterijen: ze bevatten allemaal een contactloze chip die hem verbindt met het uitgebreide betalingssysteem van Taiwan met opgeslagen waarde.
iCash-kaarten kunnen, samen met die van concurrenten als EasyCard en iPASS, worden gebruikt om met de metro en bussen te reizen, maar ook om aankopen te doen bij buurtwinkels en andere detailhandelaren in Taiwan. De over-the-top merksleutelhangers, die ergens tussen de $ 10 en meer dan $ 30 kosten, genereren een bescheiden directe verkoop. Maar hun echte waarde ligt in hun marketingkracht, waardoor klanten dieper in 7-Eleven’s worden getrokken beloont ecosysteem en het binnen zijn bereik houden van kleine betalingen.
Gedecentraliseerd en diep lokaal
De afgelopen tien jaar hebben iCash Corporation en zijn rivalen tientallen alledaagse producten in Taiwan omgezet in sleutelhangers in beperkte oplage. Velen zijn miniatuurversies van snacks en huishoudelijke artikelen die verkrijgbaar zijn bij 7-Eleven-winkels, zoals een blikje sportdrank Super Supau, een tube Darlie-tandpasta en een kopje Uni-President’s klassieke gele puddingdessert. Degenen die liever iets vreemders hebben, kunnen een klein pakje toiletpapier kopen, of een Scotch-Brite keukenspons ter grootte van een pop. Toen ik vorig jaar een paar maanden in Taipei woonde, betaalde ik alles met een zak gekreukelde chips.
iCash Corporation heeft ook licenties verleend voor Sanrio-personages zoals Hello Kitty en Cinnamoroll, evenals voor Pikachu van Pokémon en Stitch van Disney’s Lilo & Stitch. Een van mijn favoriete Taiwanese betaalkaarten is helemaal niet eens een sleutelhanger; het is een plastic versie van de toverstok van Sailor Moon, gemaakt door EasyCard, die (uiteraard) oplicht als je een transactie voltooit.
Ik ben geobsedeerd door deze sleutelhangers en nieuw speelgoed sinds ik enkele jaren geleden begon te rapporteren over Taiwan. Ze zijn het mooiste neveneffect van de beweging van het eiland naar contante betalingen, en ze laten zien hoe verschillend de digitale infrastructuur van Taiwan is van die van China. Bijna elke consumententransactie in China gebeurt via Alibaba of Tencent, twee technologiegiganten die een vrijwel monopolie op betalingen hebben. Of je nu een kom noedels koopt bij een straatstalletje of een designertasje in een boetiek in Shanghai, je vindt bijna altijd zowel een Alipay- als een WeChat Pay QR-code.
Taiwan heeft daarentegen een pluralistisch netwerk van NFC-kaarten en mobiele portemonnees ontwikkeld, bovenop het dichte vervoerssysteem en het netwerk van buurtwinkels. Het resultaat is een raamwerk zonder contant geld dat tastbaar, gedecentraliseerd en diep lokaal is. In Taipei ‘tikken’ mensen vaak om te betalen, terwijl ze in Beijing ‘scannen’. In sommige opzichten is de technologie van Taiwan tenminste net zo geavanceerd als die van China. Alibaba volgde vorig jaar zelfs het voorbeeld van het eiland en lanceerde zijn eigen betaalmethode met tap.
