Door Chris Snellgrove
| Gepubliceerd
Nu dat de eerste Super meid trailer is uitgekomen, fans online prijzen de nieuwe film en het rebelse hoofdpersonage omdat ze zo anders zijn dan die van James Gunn Superman. Gunn regisseert of schrijft de nieuwe film niet, maar op basis van een van zijn recente uitspraken is het duidelijk dat de komende film in het geheim is geïnspireerd door Vredestichter.
Onlangs vertelde de covoorzitter van DC Studios tegen influencers dat “vrouwelijke superhelden zo vaak zo perfect zijn”, maar dat Supergirl “dat helemaal niet” is, wat perfect aansluit bij wat hij eerder zei over Vredestichter karakter Harcourt.
De geheime inspiratie van Supergirl
Supergirl werd aan het einde geïntroduceerd Superman als een ietwat vulgaire, vrolijke jonge vrouw die meer geïnteresseerd is in feesten dan in het redden van de wereld. Samen met de nieuwe trailer benadrukken Gunn’s woorden dat ze niet zomaar een door vrouwen geruilde Superman zal zijn.
In tegenstelling tot de grote, blauwe padvinder heeft ze veel ruwe kantjes waar zowel helden als schurken op moeten letten. Maar door de woorden van Gunn moest ik meteen terugdenken aan iets dat hij zei over de rommeligheid van Harcourt Vredestichter: dat de “perfecte… vrouwelijke badass” trope saai was en dat “het (toelaten van) gebreken in die karakters… het coolste was wat je kon doen.”
Destijds prezen de fans van Gunn (waaronder ikzelf) de regisseur omdat hij iets besefte dat de meeste regisseurs ontgaat: dat perfecte karakters, ongeacht geslacht, erg saai zijn. Lange tijd had Hollywood de neiging om vrouwen af te schilderen als hulpeloze jonkvrouwen in nood of als bada**es die niets verkeerds konden doen.
Op Vredestichterwas Harcourt een verademing omdat haar karakter een mix was van grote sterke punten (waaronder moordende gevechtsvaardigheden en scherpe intuïtie) en zwakke punten (ze heeft emotionele blinde vlekken en is waanzinnig zelfdestructief).
Waarom gebrekkige karakters eigenlijk perfect zijn
Nu, James Gunn zegt over Supergirl hetzelfde als over Harcourt, namelijk dat “vrouwelijke superhelden meestal zo perfect zijn”, maar dat Supergirl rommelig wordt, “zoals mannelijke superhelden dat al een tijdje mogen zijn.” Sommige fans hebben dat laatste deel aangegrepen en beweren dat Gunn op de een of andere manier wakker is geworden omdat hij erop heeft gewezen dat mannelijke en vrouwelijke superhelden traditioneel anders worden geschreven. Het enige waar hij op wijst is echter dat tekortkomingen een integraal onderdeel zijn van het vertellen van verhalen, omdat ze de persoonlijkheid van een personage vormgeven en tegelijkertijd ruimte laten voor groei.
Dit laat zien hoe Vredestichter’s schrijven (en waarschijnlijk Gunn zelf) beïnvloedde het schrijven en de karakterisering van Super meid. Overigens is het punt dat hij maakt duidelijk voor iedereen die de afgelopen tien jaar naar superheldenfilms heeft gekeken. Wanneer fans negatief reageren op personages als Captain Wonder of Wonder Woman, een reden voor die krachtige reactie is dat deze karakters vaak worden gepresenteerd als onberispelijke toonbeelden van perfectie.
De meest gebrekkige vrouwelijke superhelden
Ondertussen reageren fans over het algemeen veel beter op personages als Jessica Joneseen supersterke, superslimme privédetective die ook een zelfdestructieve borderline-alcoholist is. Of Gamora, iemand die zowel de dodelijkste vrouw in het heelal is als iemand wiens vaderproblemen het heelal in gevaar brengen. Of Black Widow, iemand wiens traumatische verleden haar tot de dodelijkste spion ter wereld heeft gemaakt.
Als iemand die van beide hield Superman En VredestichterIk beschouw de duidelijke invloed van Gunn als een van de grootste redenen om enthousiast over te zijn Super meid. Door de tekortkomingen van het titelpersonage te omarmen en haar een hete (zelfs op zonne-energie) puinhoop te laten zijn, zal deze film de beste schermversie van dit personage opleveren die we ooit hebben gezien. Zolang het script niet zijn eigen tekortkomingen kent, zou dit wel eens de film kunnen zijn die de DCU definitief brengt waar hij zo hard heen moet: omhoog, omhoog en weg.
