Terwijl ik door die bevredigende browniekorst heen kraakte, slaakte ik een zucht van verlichting. Mijn angst dat het gerecht te gaar was, was ongegrond toen mijn lepel het kleverige midden onthulde. Ik nam onmiddellijk een hap en liet het dessert mij omhullen in zijn rijke decadentie.
Garten’s browniepudding is absoluut zoet, maar ik vond het niet overweldigend. Hoewel de framboise optioneel was, denk ik dat het hielp de smaken in evenwicht te brengen. Mijn redacteur – die dit gerecht ook heeft gemaakt – raadde aan om er wat zeezout overheen te strooien, wat een fantastisch advies was. Het voegde nog meer diepte en interesse toe aan elke hap, vooral met een beetje vanille-ijs ernaast.
Het is duidelijk waarom Garten dit graag klaarmaakt voor de huwelijksverjaardag van haar en Jeffrey in de winter. De browniepudding is zo warm en geruststellend: het soort dessert waar je op de bank van geniet terwijl je naar een vakantiefilm kijkt die je al een miljoen keer eerder hebt gezien.
Met zo weinig voorbereiding is het ook een geweldig recept om van tevoren te maken en ervan te genieten tijdens deze week vol festiviteiten. Als je gezin het te snel afmaakt – een waarschijnlijk verhaal – nou, dan kun je het gewoon nog een keer maken.
Wat ga je tenslotte anders met die fles framboise doen?
