Als ik leiding geef aan de Exceptional Women Alliance, kan ik op de eerste rij zien hoe getalenteerde vrouwen elkaar versterken door mentorschap en groei. Joanna Dodd Massey is directeur van de raad van bestuur en Fortune 500-manager met expertise op het gebied van risico, bestuur en crisisleiderschap. Ze is gepromoveerd in de psychologie en adviseert besturen en leidinggevenden bij het omgaan met uitdagingen en organisatorische veranderingen die op het spel staan.
Vraag: Waarom worden gezinsgesprekken tijdens de vakantie zo gespannen?
Massey: Alcohol en gedwongen gezinsplezier spelen een rol, maar daaronder zit onze biologie. Mensen behoren tot die soorten die niet alleen kunnen overleven. We zijn geprogrammeerd voor verbinding omdat ons voortbestaan afhangt van het behoren tot een stam.
Wanneer iemand onze overtuigingen aanvalt, reageert het automatische deel van onze hersenen alsof we in gevaar zijn. Hij kent het verschil niet tussen een tijger in het wild en een familielid dat aan het tieren is.
Die reactie – wat wij de ‘vecht-, vlucht- of bevriezingsreactie’ noemen – sluit het rationele deel van de hersenen af dat voor logica en zelfbeheersing zorgt. Dat is de reden waarom kalme mensen plotseling intens defensief worden – of in de keuken verdwijnen.
Vraag: Zodra iemand tijdens het diner over politiek praat, grijpen de meesten van ons naar de wijn of veranderen van onderwerp. Is er een betere manier?
Massey: Ja, ik leer een eenvoudig proces in drie stappen: (1) eer jezelf, (2) eer je naaste, (3) deel je verhaal.
Ons land is gesticht op het idee dat alle mensen gelijk geschapen zijn en voorzien zijn van onvervreemdbare rechten, waaronder de vrijheid van denken en meningsuiting. Als je in die vrijheid staat, heb je niet nodig dat anderen het met je eens zijn. Als iemand je bespot of te schande maakt, is dat slechts hun mening.
Deze drie stappen zijn een makkelijke manier om te onthouden dat meningsverschillen je niet uit de mensheid verbannen. Het hebben van meningsverschillen laat in feite zien dat Amerikanen verschillen kunnen respecteren en toch samen het brood kunnen breken – net zoals we deden tijdens de eerste Thanksgiving.
Vraag: Vertel ons iets over deze drie stappen. Hoe werken ze?
Massey: Stap 1: Eer jezelf gaat over jezelf geaard houden en je rationele brein aan het stuur houden.
Merk eerst op wat er in uw lichaam gebeurt voordat u uw mond opent. Als je hartslag omhoog gaat, je kaak strakker wordt, of je schouders naar je oren kruipen, is dat je overlevingssysteem dat aangeeft dat het op het punt staat de controle over te nemen – en als dat eenmaal gebeurt, kun je niets meer doen om het te stoppen.
Wanneer u deze tekenen opmerkt, haal dan diep adem of gebruik een ademhalingstechniek, bijvoorbeeld 4-vierkants ademhaling. Het leidt je geest af en overspoelt je cellen met zuurstof.
Terwijl je rationele brein nog steeds online is, herinner je jezelf eraan dat er niets te winnen valt: jij verandert hen niet, net zoals zij jou niet veranderen.
Stap 2: Eer uw naaste gaat over het helpen van de ander om bij zijn volle verstand te blijven.
Als we ons aangevallen voelen, gaat de verdediging omhoog. Op het moment dat je het gesprek verschuift van veroordelen naar nieuwsgierigheid, verandert alles.
We hebben allemaal een verhaal dat ons heeft gevormd, dus zeg tegen de ander: “Dat is een interessant punt waar ik nog niet aan had gedacht. Kun je me meer vertellen over hoe je tot dat inzicht bent gekomen?”
Als mensen zich gehoord voelen, hoeft hun overlevingssysteem zich geen zorgen te maken dat ze uit de stam worden gezet.
Stap 3: Deel uw verhaal is precies wat er staat: u deelt uw verhaal, niet uw mening.
Het automatische brein geeft niets om feiten, gegevens of statistieken, dus het gebruik ervan zal niemand van gedachten doen veranderen.
Wat kunnen mensen hier? Kwetsbaarheid. Als je over je eigen ervaring praat, verandert een argument in verbinding. Simpel gezegd: het antwoord op onze verschillen is om ze te humaniseren, en niet om ze te politiseren.
Vraag: Dus we moeten gewoon knikken en het met iedereen eens zijn?
Massey: Helemaal niet. Bij deze stappen gaat het niet om het eens worden; het doel is om een gesprek te voeren, niet om een confrontatie. Zie het als diplomatie aan tafel.
Vraag: Dat klinkt in theorie leuk, maar werkt het ook echt in de praktijk?
Massey: Ja – en er is een geweldig voorbeeld uit de pandemie. Voormalig gouverneur van New Jersey Chris Christie, een gerespecteerd conservatief, sloot zich aan bij een podcast waar deskundigen op het gebied van infectieziekten debatteerden over anti-vaxxers, maar niemand was overtuigd. Toen vertelde Christie een persoonlijk verhaal.
Hij zei dat hij zich had laten vaccineren omdat zijn oom en tante aan COVID waren overleden, en hij zelf een ernstig geval had gehad. Hij zei dat hij het vaccin kreeg omdat hij niet dood wilde – maar vertelde hen ook dat dat niet nodig was, omdat dit Amerika is en dat is hun recht.
Wat is er gebeurd? Hij was kalm en zelfverzekerd in zijn positie (stap 1). Hij luisterde en respecteerde hun mening (stap 2). Hij probeerde hen niet te overtuigen; hij deelde een heel persoonlijk verhaal (stap 3).
Vraag: Wat is de grootste afhaalmaaltijd voor mensen die dit jaar op vakantie gaan?
Massey: Bedenk dat iedereen aan tafel een intern ‘Boek van het leven volgens mij’ heeft – een leven vol ervaringen die hun overtuigingen hebben gevormd. Je hoeft het er niet mee eens te zijn, maar je kunt wel de menselijkheid achter die verschillen eren.
Larraine Segil is oprichter, voorzitter en CEO van The Exceptional Women Alliance.
