Het is traditioneel dat onze familie gaat Kerstbomen shoppen samen, ook al zijn mijn kinderen nu 15 en 17 en leiden ze praktisch hun eigen leven.
Dit jaar was geen uitzondering. We ontdekten dat er een korte periode zat tussen de inkloktijd van mijn dochter voor haar parttime baan bij een cadeauwinkel en die van mijn zoon. tandarts afspraak.
In voorgaande jaren hadden we steevast een boom gekocht van een Vermonter die zijn kamp had opgezet op de parkeerplaats van onze plaatselijke kerk.
Toen we in New York City woonden voordat onze kinderen arriveerden, kochten mijn man en ik er een bij een vriendelijke stoepverkoper met een vrachtwagen vol dennenbomen.
We besloten een kwekerij te bezoeken om onze kerstboom te kopen
Er was iets magisch aan het uitkiezen, over je schouder gooien en naar je appartement brengen, ondanks de dennennaalden die in de lift vielen.
Toch krijg ik als immigrant uit Groot-Brittannië, waar mensen ze letterlijk naar huis slepen of achterin hun auto vervoeren, nog steeds een kick als ik auto’s op de weg zie met een boom aan het dak vastgebonden.
De man uit Vermont was er dit jaar om de een of andere reden niet in geslaagd de reis naar onze buitenwijk te maken. Op aanraden van een vriend kozen we ervoor om een kinderdagverblijf te bezoeken.
Het zat vol, maar er stonden nog tientallen bomen vastgebonden aan palen.
Omdat het van mijn dochter is afgelopen kerst Voordat ze naar de universiteit gaat, hebben we besloten om het extra speciaal te maken door een hogere boom te nemen dan normaal.
De prijs van de boom was buiten de hitlijsten
Ze kreeg de eerste keuze bij het kiezen, en nadat ze de secties van 9 en 3 meter had doorzocht, koos ze voor de derde die ze zag.
Ik liep weg om naar wat slingers te kijken, maar zag mijn man verwoed met zijn armen naar me zwaaien. ‘Ga terug naar de auto,’ mompelde hij, niet willend dat iemand het zou horen.
Het bleek dat de boom die onze dochter had uitgekozen 370 dollar kostte, het equivalent van 37 dollar per voet. Ik hapte geschokt naar adem. Ik wist dat we in een van de woonden duurste provincies in New York – zo niet de VS – maar de prijs was buiten de hitlijsten.
Het was onmogelijk dat ik bijna $ 400 zou betalen voor iets dat minder dan een maand in onze woonkamer zou staan. Zelfs de kinderen erkenden dat het het geld niet waard was.
De kerstboom uit mijn kindertijd werd elk jaar uit de tuin gerecycled
Deze ervaring bracht mij ertoe na te denken over mijn jeugd in het noordoosten van Engeland in de jaren zeventig. Een verre herinnering kwam in mijn gedachten op.
Ik herinnerde me hoe mijn vader verschillende decembers op rij een spar van 1,20 meter hoog opgroef – om de een of andere reden de bijnaam George – die in onze voortuin groeide.
George was zo klein en mager dat hij van Charlie Brown had kunnen zijn. Maar hij plantte hem opnieuw in een pot, en mijn zus, Alison, en ik zouden hem ermee versieren lichten, klatergoud en ornamenten.
Vervolgens zou papa hem begin januari weer in de grond stoppen tot eind dat jaar. Ik veronderstel dat we een groen gezin waren, lang voordat het iets werd.
Ik vertelde mijn zus over onze zoektocht naar een goedkopere boom
George werd een jaar te veel opgegraven en stierf toen. Het was een trieste dag. We vonden het altijd geweldig om George elke kerst het huis te zien binnenkomen en verlaten.
Na de stickerschok over de boom van $ 370, overwoog ik mijn kinderen te vertellen dat we nog een George zouden planten. Maar uiteindelijk kochten we nog een 3-voeter voor iets meer dan $ 200,- bij een kraampje langs de weg.
De vader van de auteur plantte elk jaar hun kerstboom opnieuw. Met dank aan de auteur
Ik vertelde Ali over onze zoektocht naar een meer betaalbare boom. We haalden herinneringen op aan George. Twee dagen later stuurde ze mij een zwart-witfoto uit 1976 via WhatsApp.
Ze had een foto gevonden waarop ik als achtjarige in onze tuin naast George stond. Mijn moeder had het al die jaren op de bodem van een la bewaard.
