Vóór de waanzinnige strijd om de volgende grote IP-franchise bleven dingen die in Hollywood werden afgeschaft vaak verborgen. Bryan Fuller weet dat beter dan de meesten: de geest achter zulke briljante en kortstondige series als Hannibal, Madeliefjes duwenEn Dood zoals ikFuller is geen onbekende in het opnieuw beginnen nadat een veelbelovende (zij het verkeerd begrepen) show de bijl krijgt. Die cyclus van annulering en wedergeboorte is een van de thema’s die zijn decennia in de branche heeft gedefinieerd, en dat maakt Stof konijntje — zijn eerste speelfilm, getrokken uit de as van een ander vergeten tv-programma – zo’n geïnspireerde spil.
“Het was een verhaal bij Verbazingwekkende verhalen waar Steven Spielberg van hield”, vertelt Fuller Omgekeerddaarbij verwijzend naar de kortstondige Apple TV-bloemlezing. “Dat was leuk om zijn magische maanstof in het verhaal te hebben. Maar het kreeg nooit grip bij de studio of het netwerk op een manier dat ik dacht: ‘Oké, in plaats van dit voor de zevende keer op te blazen, wat dacht je ervan om dit gewoon terug te nemen en er een film van te maken?'”
Fuller is een titaan van het kleine scherm en een fervent filmstudent, maar tot Stof konijntjehad hij nog nooit iets voor film geregisseerd. Hoewel hij bekend en geliefd was vanwege zijn high-conceptideeën, was het uitgangspunt hier gewoon ‘verteerbaar’ genoeg om als zijn speelfilmdebuut te dienen: ‘Het voelde niet alsof het een te grote hap was om in te stikken, dat ik het gevoel had dat ik er mijn armen omheen kon slaan op een manier dat ik mezelf niet op een mislukking voorbereidde.’
Stof konijntje werd bijna weer een gesloopt tv-project voor Fuller.
Attracties langs de weg
Stof konijntje volgt de avonturen van een jong meisje dat een huurmoordenaar inhuurt om het monster onder haar bed te doden nadat haar ouders door het wezen zijn verslonden. Het is een heerlijk eenvoudig en zelfs op zichzelf staand verhaal, maar Fuller weet precies hoe hij het moet maken Stof konijntje voel je groot. Gefilmd in Boedapest met strikte budgetbeperkingen, beschikt de film over het sierlijke decorontwerp en de ingewikkelde actiescènes die je in een veel duurdere film zou aantreffen. Dat is alles. Fuller test de parameters van een ander medium. “Ik zou met de camera kunnen pauwelen op een manier die ervoor zorgt dat ik ervan kan genieten om voor het eerst regisseur te zijn”, vervolgt Fuller. Gesplitste dioptrie-opnamen en een ultrabrede beeldverhouding – de breedste sinds Napoleon in 1917 – zijn slechts enkele manieren waarop Fuller zich achter de camera kon buigen.
Fuller kan ook zijn liefde voor de Franse cinema van de jaren ’60 uiten, onder vermelding van De stad van verloren kinderen En Amélie als grote invloeden. Hij voelt zich altijd aangetrokken tot de eigenzinnige personages in die films; gedwongen om naar voren te leunen in plaats van weg te kijken. Je kunt datzelfde gevoel van nieuwsgierigheid voelen Stof konijntje. De delicate stijl maakt plaats voor meeslepende inhoud naarmate dit verwrongen sprookje vordert: zelfs nadat hij decennialang zijn esthetiek elders heeft aangescherpt, voelt het alsof de filmmaker herboren is op het grote scherm.
Een uitgestelde reünie
Stof konijntje is een Hannibal reünie bijna 10 jaar in de maak.
Manoli Figetakis/Getty Images Entertainment/Getty Images
Stof konijntje is tegelijk een eerbetoon aan en een ondermijning van het werk waar Fuller het meest bekend om is. Toespelingen op de eigenzinnigheid van Madeliefjes duwende stille samenzweringen van Hannibalof het gesprek tussen geloof en twijfel in Amerikaanse goden ze bestaan allemaal naast elkaar in één verhaal. Dat al die shows in een of andere vorm voortijdig zijn geëindigd Stof konijntje des te bevredigender. Het voelt als de collectieve troostprijs voor jaren van geannuleerde, door Fuller geproduceerde shows, omdat het de regisseur in staat stelde zich te herenigen met oude medewerkers, van John Washak – die kort aan een film werkte. Madeliefjes duwen vervolgstrip voordat hij het titulaire konijntje van de film ontwierp – voor Hannibal zelf, Mads Mikkelsen.
“Het voelde alsof er geen tijd verloren ging”, zegt Fuller over hun reünie. “Het was een veel intiemere ervaring dan we hadden Hannibal. Ik heb het gevoel dat daar een broederschap in zat. Ik had me nog nooit zo verzorgd gevoeld door een acteur.”
Ondanks hun tien jaar durende vriendschap, Stof konijntje is pas het tweede project waaraan Fuller en Mikkelsen hebben samengewerkt, en een uitgelezen kans voor elk van hen. Het paar werkte drie seizoenen samen Hannibalmaar Fuller was showrunning en regisseerde niet: “Ik heb niet zo’n intieme ervaring met de cast gehad als in een film.” Stof konijntje gaf hen de kans om een nieuw aspect van hun creatieve partnerschap te verkennen. Hij mocht de acteur ook een rol aanbieden “waarin het publiek net iets meer kon zien van de Mads die ik als mens ken.”
“Ik beschouw ze niet als goodies of baddies”, vertelt Mikkelsen Omgekeerd van zijn meest herkenbare karakters. “Ik bedoel, als het goed geschreven is, krijg je beide kanten van de medaille. En dat is waar Bryan in handelt.”
Fuller wilde het publiek een nieuwe kant van Mikkelsen laten zien.
Attracties langs de weg
“De meeste van deze schurken zijn zo ver verwijderd van wie hij is”, voegt Fuller toe. Hij wilde de wereld graag ‘een mens laten zien die geestig en ondeugend, charmant en jongensachtig is op een manier die Hannibal helemaal niet is’ – en misschien meer onthullen over hoe Mikkelsen zijn werk benadert.
De naamloze huurmoordenaar van Mikkelsen voelt absoluut als een unieke toevoeging aan de filmografie van de acteur, al was het maar omdat hij zo moeilijk vast te pinnen is. Fuller en kostuumontwerper Olivier Bériot lieten geen middel onbeproefd bij het creëren van zijn eclectische look: “Op een gegeven moment is hij een soort Don Knotts van Drie bedrijf. Op een ander moment is hij Paul Newman in vrijetijdskleding. De regisseur wilde ook een beroep doen op Bruce Lee en zijn iconische gele trainingspak, maar dan met zijn eigen persoonlijke draai. Bériot kleedde Mikkelsen in een pak van een van Fullers favoriete ontwerpers, Grace Wales Bonner, om de look compleet te maken.
“Ik herinner me dat Mads binnenkwam en hij de verschillende outfits aan het passen was, en hij zei: ‘Ik weet niet wie deze man is… Het lijkt alsof een ander personage al deze outfits zou dragen'”, herinnert Fuller zich. En op een bepaald niveau is dat het punt: we kennen de naam van zijn personage niet, laat staan zijn ware bedoelingen. Hij is nors, hij is kneedbaar – maar voor Aurora, het kleine meisje dat hem vraagt het monster onder haar bed te doden, is hij ook betrouwbaar.
Fuller is synoniem geworden met ongebruikelijke sprookjesachtige remixen op het kleine scherm Stof konijntje kwam grotendeels op dezelfde manier tot stand. Hij pitchte de film voor het eerst voor Mikkelsen tijdens de première van Rogue One: een Star Wars-verhaal. Sophie Sloan – de Schotse actrice die Aurora speelt – ontwikkelde haar Amerikaanse accent door naar TikToks te kijken. Hij kreeg ook een ‘sweetheart deal’ van Legacy Effects, het productiehuis achter shows als Skelet bemanning En Buitenaards wezen: aardeom het titulaire konijntje te ontwerpen.
Deel-Leondeel-Amélie, Stof konijntje is het soort verhaal dat de gevoeligheden van Fuller perfect belichaamt.
Attracties langs de weg
“De geweldige mensen bij Legacy, die monsters bouwen voor zoveel films, waren vrienden”, legt Fuller uit. ‘En ik dacht: ‘We kunnen je niet echt betalen, maar we hebben dit monster.’ En ze zeggen: ‘We komen er wel uit. Maak je geen zorgen over hoeveel het kost. ”
De enorme pop (die Fuller omschrijft als “deels Highland Cow, deels nijlpaard, deels piranha en helemaal konijn”) was cruciaal om de cast te helpen onderdompelen in een waar vecht-of-vluchtscenario – tenminste, want sommige van de cast. “Een van mijn favoriete dagen waarop we aan het filmen waren, was toen het monster arriveerde en we Sophie mochten laten zien, en ze was helemaal niet doodsbang”, herinnert Fuller zich. “Ze bleef maar zeggen hoe schattig hij was – en gezien de aard van haar relatie met het monster en het verhaal leek dat zowel lief als gepast.”
Het beste van twee werelden
Fullers eerste film is geweldig, en als hij zijn zin krijgt, zal het niet zijn laatste zijn – maar verwacht niet dat hij de tv helemaal zal verlaten. Hij heeft een pitch voor nog een seizoen van Madeliefjes duwen klaar om te gaan, en heeft nog steeds veel te danken aan zijn tijd voor het ontwikkelen van andere shows. “Als showrunner had ik veel contact met de afdelingshoofden, en de esthetiek was zeer op maat gemaakt”, zegt Fuller. “Showrunning heeft mij voorbereid op het regisseren op een manier die mij in staat stelt om ideeën over te brengen, (maar) regisseren is een veel intiemere ervaring dan showrunning, omdat je altijd in een productievergadering zit of bezig bent met redactie of herschrijven.”
Toch zijn er enkele dingen, zoals de aanstaande ontvangst Stof konijntjewaar de tv hem niet op kon voorbereiden. Hij voelt een soort ‘dysmorfie’ terwijl hij wacht op de officiële première van de film: vergeleken met de onvermijdelijkheid van televisie, waar ‘je weet dat mensen ernaar gaan kijken omdat het gratis is in hun huiskamer’, is het maken van een film en hopen dat het publiek zich aanmeldt een veel angstaanjagender ervaring.
Nog steeds, Stof konijntje heeft de deuren geopend voor een nieuw soort verhalen vertellen voor Fuller, en hij wordt er als een vis in het water in meegenomen. De film is zeker het soort dat je op een groot scherm ziet, waarin de perverse spanning van een Amblin-verhaal wordt gecombineerd met de decadente beelden van een ouder Frans meesterwerk. “Ik denk dat sommige mensen het zullen zien als een soort popcornthriller”, zegt Fuller. “Maar de secundaire bedoeling is dat mensen een platform hebben om over hun eigen monsters te praten – als het ware hun eigen woedekonijntjes.”
