‘Wake Up Dead Man’, de derde film in de ‘Knives Out’-franchise van schrijver/regisseur Rian Johnsonbevat veel van dezelfde kenmerken als de eerste twee films: een spectaculaire cast, een ingewikkeld moordmysterie-plot, scherp sociaal commentaar en een geweldige Daniel Craig die privédetective Benoit Blanc speelt. Het bevat ook het werk van veel van Johnson’s oude medewerkers, waaronder Steve Yedlin, de cameraman die tot nu toe al zijn films heeft opgenomen.
Visueel is deze franchise van de grond gekomen een herfstlook bij de eerste inzending naar een zomerse sfeer in zijn eerste vervolgen nu introduceert het een gotisch geïnspireerde esthetiek. Johnson en Yedlin omarmden deze keer meer stilering, waarbij de camera af en toe door kleurrijke glas-in-loodramen gluurde en de verlichting in een vroege flashback een kerk, de omgeving en de bewoner in een bijna buitenaardse gloed dompelde.
Maar ironisch genoeg vangen de meest gedurfde visuele momenten van de film een alledaagse gebeurtenis op: de zon die achter een paar wolken verdwijnt en dan weer tevoorschijn komt. Degenen die de film hebben gezien, zullen weten dat dit effect meerdere keren voorkomt, maar eerst in de kerk wordt gebruikt om de wereldbeelden van Benoit Blanc en Josh O’Connors Father Jud te weerspiegelen, en hun verschillende kijk op het leven en geloof te illustreren. Het is een prachtige botsing tussen het hogere en het alledaagse, en in een recent interview voorafgaand aan de release van de film op Netflix vertelde Yedlin me alles over hoe hij en zijn team dat effect bereikten.
“Een van de eerste dingen (Rian) vertelde me toen we erover begonnen te praten, dat hij echt het weer en de omgeving zo de kerk wilde voelen binnenkomen, waar de zon achter de wolken gaat en het echt donker wordt en dan komt de zon uit de wolken,” legde hij uit. Hier is hoe ze het deden.
De cameraman van Wake Up Dead Man gebruikte aangepaste software om de zon achter de wolken te laten verdwijnen
Naast de fysieke uitrusting van de set maakte Yedlin gebruik van aangepaste software, zodat hij de verlichting rechtstreeks kon regelen, waardoor hij de mogelijkheid kreeg om de verschillende nuances in te stellen die nodig zijn om de optimale lichtomstandigheden voor de scènes in kwestie te bereiken.
“Als de zon opkomt, dimmen we meerdere 20K-lampen. De softboxen veranderen van kleur, de lampjes op de achterkant veranderen. Het is niet slechts één ding dat aangaat. Dit gebeurt allemaal, en het meeste zijn LED’s, maar die enorme 20K-lampen die de zon (vertegenwoordigen) zijn gloeiend, en je kunt het karakter van de gloeilamp (lichten) niet echt veranderen. Het is erg niet-lineair hoe eerst, het is een beetje komt laag op en dimt dan langzaam (…) In de scène waarin Blanc en Jud elkaar voor het eerst ontmoeten, gaat de zon eerst achter de wolken terwijl Blanc zijn toespraak houdt, en wanneer Jud zijn zwellende toespraak houdt, komt hij langzaam terug en de lens flitst. Deze moeten op een bepaald tijdstip in de scène gebeuren, en de duur ervan is heel verschillend. Als de zon achter de wolken verdwijnt, is het behoorlijk snel.
Maar dan met Jud (de zon komt op) heel langzaam. Het is in de loop van zijn toespraak. Het kan 30 seconden zijn geweest (…) Je hebt dus niet alleen deze lange duur, maar de verschillende dingen worden ook niet echt gesynchroniseerd. Om het gevoel te geven dat het 30 seconden duurt, moet het gloeilamplicht mogelijk 50 seconden lang zijn, omdat je een deel van de vervaging niet kunt zien en de LED’s een andere lengte hebben. Dus wat ik doe, is alles softwarematig instellen en aanpassen en testen, om er zeker van te zijn dat wat feitelijk verschillende snelheden zijn, als één ding aanvoelt.”
Het toepassen van dat lichteffect vormde een bewerkingsuitdaging
Dit effect maakte vanaf het begin deel uit van het plan, dus Rian Johnson wist duidelijk wat hij deed. Maar dat betekent niet dat alles altijd perfect volgens plan verloopt, vooral niet tijdens de montage. Yedlin waarschuwde redacteur Bob Ducsay dat hij “misschien een beetje een puzzel heeft, want als je lijnen uit een scène probeert te halen, maar ze zijn tijdens de (belichtings)verandering, dan springt de scène van de ene naar de andere.” Maar zoals Yedlin verduidelijkte, dicteerde dat niet de definitieve versie:
“Ze gaan de film uiteraard zo monteren dat hij absoluut zo goed mogelijk is. Ze gaan een scène niet saai maken, zodat de lichtkeu niet springt, begrijp je wat ik bedoel? En van al die lichtsignalen hadden we echt misschien anderhalve instantie van dat ding waar ik me zorgen over maakte tijdens de voorbereiding, namelijk dat ze een paar lijnen eruit hadden gehaald en nu zit er een sprong in. De reden dat ik ‘anderhalf’ zeg, is dat er nauwelijks een was, alsof er een klein beetje van nodig was finessing. Maar degene waar het echt gebeurde, hebben we gewoon overbrugd in de kleurgraad waar het begint te veranderen.”
‘Wake Up Dead Man’, in al zijn gotisch geïnspireerde glorie, wordt nu gestreamd op Netflix.
