Het Hotel Cafe sluit in 2026. Binnen de verhuisplannen

Toen muzikant Cary Brothers erachter kwam dat het Hotel Cafe ging sluiten, had hij het gevoel dat hem was verteld dat zijn ouders zijn ouderlijk huis gingen verkopen.

De geliefde muzieklocatie, die de carrière van de toen nog weinig bekende singer-songwriters Adele, Sara Bareilles en Damien Rice op gang bracht, sluit begin 2026 zijn deuren, zo maakten mede-oprichters Marko Shafer en Max Mamikunian in november bekend. Voor mensen zoals Brothers, die het Hotel Café als een tweede thuis beschouwden, was het nieuws van de sluiting een zware klap.

Gelukkig voor hen zijn Shafer en Mamikunian van plan om begin 2027 een nieuwe locatie te openen in de nabijgelegen Lumina Hollywood-toren. De broers zeggen dat dit troost biedt, maar geen volledige troost.

‘Ja, ze kopen een geweldig nieuw huis, maar het is niet ons huis’, zei hij.

Brothers, verkozen tot ‘burgemeester van het Hotel Café’, ontdekte het Hollywood-trefpunt voordat het zelfs maar een drankvergunning had. In die tijd had het café een BYOB-beleid en verkocht het emmers ijs aan de bezoekers om de meegebrachte alcohol te koelen, en jazzlegendes die na het laatste telefoontje uit de lokale bars stroomden, sloten hun nachten af ​​met een jamsessie om 3 uur ’s ochtends in de pianokamer van het Hotel Cafe (of rookkamer, afhankelijk van wie je het vraagt).

Elke cent die ze verdienden, ging terug naar de zaal, zei Shafer.

Brothers heeft het Hotel Cafe in die tijd altijd vergeleken met ‘Cheers’ met gitaren, waar hij elke avond kon verschijnen en een tiental van zijn beste vrienden aanwezig zou zijn. Eagles-songwriter Jack Tempchin zei altijd dat dit in de jaren ’70 het dichtst in de buurt kwam van de frontbar van de Troubadour.

“Niemand werd de Eagles, zeker, maar de geest was hetzelfde”, zei Brothers.

Begin op Cahuenga Boulevard

De eigenaren schrijven een groot deel van het succes van Hotel Cafe toe aan een goede timing.

Rond de eeuwwisseling zei Mamikunian: “Het gerucht ging op straat in Los Angeles dat het een industriestad is en dat muzieklocaties hier niet werken.”

Mamikunian daarentegen geloofde dat de stad wemelde van het rauwe talent, maar dat er geen plaats was waar deze zich kon ontwikkelen. Afgaande op de waslijst aan muzikanten die in die beginjaren massaal naar het Hotel Café stroomden, was zijn voorgevoel precies.

“We hebben het precies getroffen toen het nodig was”, zegt hij.

Voor onafhankelijk kunstenaar Kevin Garrett was het Hotel Cafe een ‘sportschool’ waar hij zijn creatieve spieren kon buigen en zonder oordeel met zijn geluid kon experimenteren. Voor de lokale folkzangeres Lucy Clearwater was dit haar teken dat verhuizen naar LA de juiste beslissing was voor haar carrière.

En voor Ingrid Michaelson was de plek zijn tijd ver vooruit in het verdedigen van vrouwelijke artiesten. Toen het Hotel Cafe Michaelson vroeg om de headliner te zijn van de volledig vrouwelijke tournee van 2008, dacht ze: “Wanneer gebeurt dat ooit, behalve Lilith Fair?”

In Michaelsons geboorteland New York waren er een handvol locaties waar muzikanten uit de beginjaren van hun carrière verwelkomden: de Living Room, the Bitter End, Kenny’s Castaways.

‘Maar in LA was er eigenlijk alleen maar het Hotel Cafe,’ zei Michaelson, achter hits uit de jaren 2000 als ‘The Way I Am’ en ‘You and I’. “Dus het was dit distilleren van alle singer-songwriters in LA, die via deze ene haven kwamen.”

Klanten komen het hotelcafé binnen via een steegje langs de Cahuenga Boulevard.

(Gina Ferazzi/Los Angeles Times)

Door de muzikale generaties heen

In de 25 jaar dat het Hotel Café bestaat, heeft het Hotel Cafe verschillende generaties muzikanten door de ruimte zien schuifelen, zei Shafer. Productiemanager Gia Hughes noemt ze de ‘afstudeerklassen’.

In de tijd van Brothers waren het Joshua Radin, Bareilles, Meiko en andere singer-songwriters uit de late jaren 2000 wiens muziek regelmatig op shows als ‘Grey’s Anatomy’ belandde – of in Brothers’ geval de indie cultklassieker ‘Garden State’, geregisseerd door en met in de hoofdrol mede-Northwestern-alumnus Zach Braff.

Vervolgens volgden residenties van de ontsnappingen Johnnyswim en JP Saxe, en later de folksters Clearwater en haar naaste vertrouweling Rett Madison. Clearwater zei dat ze tijdens haar ambtsperiode vaak samen met haar collega-artiesten op het podium stond om achtergrondzang te zingen of een vioolsolo te spelen.

“Elke vier jaar ontstaat er een ander soort gemeenschap”, zegt Hughes. “En het is anders, maar ook niet.”

Daarom maken Shafer en Mamikunian zich geen zorgen over het verlies van de magie die ze op Cahuenga hebben gecreëerd. In hun ogen bleef het nooit beperkt tot de ruimte zelf.

“Ik herinner me dat we het voor het eerst hadden over de uitbreiding van het Hotel Cafe en iedereen zei: ‘Doe het niet. Je gaat verpesten wat je hebt'”, zei Shafer, verwijzend naar de verwerving van extra ruimte naast de locatie in 2004. (Ze breidden in 2016 opnieuw uit met hun Second Stage-bijgebouw, ongeveer de helft van de capaciteit van het hoofdpodium.)

“Toen we dat deden, veranderde de ruimte enorm ten goede en kregen we toegang tot grotere artiesten, maar verloren we nog steeds de intimiteit niet”, zei hij over de uitbreiding.

Shafer en Mamikunian dachten dat ze de Cahuenga-ruimte waren ontgroeid en hadden lang nagedacht over een stap. Dit jaar stond de logistiek op orde, zei Mamikunian.

‘Het was niets dramatisch’, zei hij. Het was gewoon tijd.

Hughes noemde de verhuizing “een kans om een ​​ruimte na te streven die voor ons op de lange termijn veel meer mogelijkheden kan bieden”: meer parkeergelegenheid, grotere kamercapaciteit, grotere toegankelijkheid.

Singer-songwriter Maris uit LA treedt op in de Second Stage-speelruimte van het Hotel Cafe.

(Gina Ferazzi/Los Angeles Times)

Een nieuw begin om de hoek

Er zijn nog steeds bestemmingsvergunningen in behandeling voor de nieuwe locatie in Lumina Hollywood aan Sunset Boulevard, een hoogbouwappartementencomplex ingesteld om te worden geüpgraded door Morguard Corp. En hoewel de opening van de nieuwe locatie in 2027 gepland is, hangt de tijdlijn af van een aanstaande hoorzitting over bestemmingsplannen, die in maart of april wordt verwacht, zei Mamikunian.

Maar Shafer en Mamikunian kozen ervoor om de sluiting aan te kondigen terwijl de details nog werden uitgewerkt, in plaats van te wachten en het risico te lopen dat informatie naar het publiek zou lekken. Bovendien hebben zowel artiesten als opdrachtgevers op deze manier de tijd om afscheid te nemen.

Nadat Clearwater het nieuws had gehoord, haastte ze zich naar een wekelijkse ‘Monday Monday’-showcase en had meteen het gevoel dat ze terugvoerde naar 2017, toen ze meer dan vier nachten per week in de tent doorbracht.

“Zo veel van mijn oude vrienden uit die tijd – van wie ik met sommigen geen contact meer had – ik zag ze daar allemaal”, zei de uit de Bay Area afkomstige folkzanger. “Je voelde dat iedereen er zo dol op was.”

De zangeres zei dat ze zich afvroeg of de zaken anders zouden zijn verlopen als mensen zich zo hadden getoond voordat Shafer en Mamikunian hun keuze hadden gemaakt. Maar terwijl ze die avond in de groene kamer van rode wijn dronk, had ze geluk dat ze daar kon zijn.

‘Het is het hout, het is de bar, de backstagestoelen, de kleine lantaarns,’ zei ze. “Ik ga gewoon missen hoe het eruit ziet en ruikt, maar de mensen, dat zal nooit verdwijnen.”

Het Hotel Cafe organiseerde op 19 december zijn jaarlijkse kerstshowshow, waarvan de opbrengst ten goede kwam aan de non-profitorganisatie van de Recording Academy, MusiCares.

(Gina Ferazzi/Los Angeles Times)

Afscheid voor nu

Eerder deze maand organiseerde het Hotel Cafe zijn laatste vakantie-evenement ooit op de locatie Cahuenga. Hughes bracht die dag, met de hulp van haar zuster, interieurontwerper, Nina Hughes, urenlang door met het versieren van de gangen met carnavalsverlichting en linten in overvloed.

Zelfs voordat de optredens van de avond begonnen, rammelden de aanwezigen met hun glazen en gaven ze langdurige knuffels – het soort dat past bij de laatste dag van het zomerkamp.

‘Het wordt een liefdesfeest,’ voorspelde Hughes.

Hoe oprecht de muzikanten die avond ook waren in hun toespraken, zei barman Dan Shapiro dat sentimenteel worden op het podium al weken de norm is.

‘Mensen brengen altijd lofzangen op de plek,’ zei Shapiro grinnikend. Terwijl hij de line-up aan de bar bekeek, zei hij dat hij zijn geld had ingezet op artiest Lily Kershaw die een paar tranen liet vallen. Collega-barman Dave Greve was het daarmee eens.

Tegen alle verwachtingen in huilde Kershaw niet toen ze een paar uur later de menigte door een vertolking van ‘Our House’ van Crosby, Stills, Nash & Young leidde. Daaropvolgende artiesten bleven bij het thema met nummers die waren samengesteld uit resonerende teksten als “Tot ziens vreemdeling / ik denk graag dat ik je het beste ken” en “Houd je vast / laat niet los.”

Terwijl Brothers zijn eigen eerbetoon zong, sloot hij zijn ogen, alsof hij bad.

“Het zal nooit meer zijn wat het was, maar het zal iets nieuws en anders zijn, en ik ben erg opgewonden om te zien wat dat is”, zei Lucy Clearwater over de verhuizing van het Hotel Cafe naar Sunset Boulevard.

(Gina Ferazzi/Los Angeles Times)

James Babson, een oude portier van het Hotel Cafe, zei dat zowel het personeel als de bezoekers altijd eerbiedig tegenover artiesten zijn geweest. Voor sommigen, zei hij, is de luisterervaring ‘spiritueel’.

“Misschien zijn het geen kerkgangers, dus hebben ze een gevoel van gemeenschap en transcendentie, waarbij dat lied hen op dit niveau raakt, waardoor ze ergens anders heen gaan”, zei hij.

Peter Malek voelde het toen hij twintig jaar geleden voor het eerst het Hotel Café binnenstapte. Verslaafd aan dat gevoel, bezocht hij de locatie meerdere keren per week. Soms kwam hij niet eens binnen, omdat hij tevreden was met urenlang met Babson aan de deur te kletsen; Andere avonden bracht hij door in de stafkantoren, waar hij zich voorbereidde op zijn examens voor de medische school.

Volgens de laatste telling van Malek is hij 1.333 keer in het Hotel Café geweest. Hoewel hij bedroefd was toen hij het nieuws over de verhuizing hoorde – enkele maanden voordat bijna iedereen erachter kwam – zei hij dat hij niet verwacht dat Shafer en Mamikunian zullen repliceren wat ze op de locatie in Cahuenga hebben gebouwd.

In plaats daarvan, zei Malek, is hij ‘blij dat hij er getuige van is geweest’.

Het Hotel Café zat vol met stamgasten en nieuwe bezoekers tijdens het afscheidsoptreden in december.

(Gina Ferazzi/Los Angeles Times)

De hele avond op het vakantiefeest van het Hotel Cafe vroegen de aanwezigen zich af of de voorlaatste artiest Dan Wilson, van de pop-rockband Semisonic, ‘het nummer’ zou spelen. Niemand hoefde het een naam te geven.

Toen Wilson eindelijk de magische woorden zong: ‘Closing time, open all the doors / And let you out in the world’, barstte er een gejuich los in de kamer.

Het was het dichtst dat de broers bij het huilen kwamen, maar hij hield zich in. Daar zou later wel tijd voor zijn.