Dertig jaar na de release blijft “X-Men: The Animated Series” niet alleen de beste weergave van het titulaire superteam, maar ook een van de beste superheldencartoons ooit gemaakt en een van de beste Marvel-producties aller tijden, punt uit. Het legde het bronmateriaal en de personages perfect vast en definieerde ze voor een hele nieuwe generatie. Het bevatte ook een geweldige mix van getrouw aangepaste stripverhaallijnen en er nieuwe draai aan te geven, terwijl er op zichzelf staande afleveringen werden gecreëerd die een overkoepelend verhaal opbouwden in een tijd waarin dat niveau van serialisatie nog enigszins zeldzaam was.
Het maken van de show was geen gemakkelijke taak. Voordat ‘X-Men: The Animated Series’ een voldoende grote hit bleek te zijn om de ontwikkeling van de live-actiefilm ‘X-Men’ uit 2000 te versnellen, en lang voordat het een Disney+ revivalshow kreeg die werd genomineerd voor een Emmy, moesten de producenten en makers van de originele serie hun toevlucht nemen tot allerlei trucs om de show groen licht te geven. Dit inbegrepen de studio misleiden om de tekenfilm de karakterontwerpen van Jim Lee uit 1992 te laten gebruiken voor de show.
Maar de animatieserie zou niet mogelijk zijn geweest zonder één directeur die, in een zee van leidinggevenden die het waard waren om geparodieerd te worden door Seth Rogen in ‘The Studio’, zo hard vocht om dit project gerealiseerd te krijgen dat ze haar hele carrière op het spel zette. Ik heb het over de voormalige president en CEO van Marvel Productions, en het voormalige hoofd van Fox Kids, Margaret Loesch.
Zoals showrunner Eric Lewald vertelde Wonder voor een making-of-film had Loesch al tien jaar geprobeerd een “X-Men” -show te laten maken, maar dat mislukte, waarbij studio’s vonden dat de show te raar of “inside-comic-bookie” was. Toen Loesch werd geconfronteerd met scepsis van haar bazen bij Fox, besloot ze haar baan te verwedden op het succes van het eerste seizoen van de animatieserie.
Margaret Loesch is een tv-legende
Zoals Lewald het zegt: de baas van Loesch begreep X-Men niet en vond het te donker voor kinderen. Maar toen hij zag dat Loesch in het project geloofde, vroeg hij of ze erin geloofde “’tot het punt waarop als dit het eerste seizoen niet werkt, je klaar bent? Ik ontsla je?’ Ze zei: ‘Absoluut.'”
Loesch was ook verantwoordelijk voor veel grote popcultuurshows uit de jaren ’80 en ’90, waaronder ‘Goosebumps’, ‘Batman’, ‘Muppet Babies’, ‘Fraggle Rock’, ‘Transformers’ en het al lang bestaande fenomeen ‘Power Rangers’. Hoewel Haim Saban uiteindelijk degene was die die laatste show produceerde, was het Loesch die voor het eerst in het project geloofde toen ze samen met Stan Lee en Toei probeerde de ‘Super Sentai’-franchise naar de VS te brengen terwijl ze in de jaren ’80 voor Marvel werkte. Nadat ze voor Fox Kids begon te werken, presenteerde Saban haar dezelfde “Super Sentai” -beelden die Lee haar ooit liet zien, en ze besloot op het project te wedden en “Power Rangers” groen licht te geven.
Nogmaals, het was niet eenvoudig om degenen verderop in de commandostructuur te overtuigen. Zoals Loesch ooit zei in een interview met de Televisie Academievond de president van het Fox-netwerk het idee voor “Power Rangers” verschrikkelijk en stond haar alleen toe groen licht te geven voor de show als een piloot goed presteerde tijdens een testvertoning. Toen ze 17 minuten aan beeldmateriaal vertoonde, waren ze een enorme hit bij kinderen – niet alleen bij jongens, maar ook bij meisjes, en toen besefte Loesch dat ze een hit op haar handen had.
“Een deel van mijn zoektocht is om te bewijzen dat kleine meisjes net zoveel van actie/avontuur hielden als jongens”, aldus Loesch. “Meisjes kopen niet per se actiefiguren, zoals jongens dat doen. Ze spelen niet als jongens. Maar vanuit verhaalperspectief houden meisjes van actie, spanning, mysteries en speciale effecten.”
