Het filmsterdebuut van Mariah Carey krijgt op Rotten Tomatoes een sombere beoordeling van 6%

Vondie Curtis-Hall’s muzikale stinker “Glitter” uit 2001 is behoorlijk berucht en wordt vaak voorgesteld als een van de slechtste films van zijn decennium. De film speelde supersterzangeres Mariah Carey en was het resultaat van jarenlange ontwikkeling. Het project begon in 1997, toen Carey brainstormde over het idee voor een historisch muzikaal/conceptalbum genaamd ‘All That Glitters’. Helaas verhinderden verschillende contractuele verplichtingen met Columbia Records haar om goed aan het album te werken, en uiteindelijk gebruikte ze enkele nummers op een ander album, ‘Rainbows’. Toen ze naar een nieuw label verhuisde, kon Carey het project eindelijk de aandacht geven die het verdiende.

Carey bedacht een eenvoudig verhaal – een clubdanser wordt een sterzangeres – en huurde scenarioschrijver Kate Lanier in om het uit te werken tot een scenario. De film zou zich afspelen in 1983 en was bedoeld als een indringend karakterdrama over de strijd van een jonge vrouw om haar gevoelens over haar moeder, die haar in de steek heeft gelaten, te verzoenen. Het personage, genaamd Billie, zou haar muziek gebruiken als een middel om te worstelen met haar moederlijke verlatenheid.

Op papier leek alles op zijn plek te vallen. Carey was (en is nog steeds) een van de best verkopende muziekartiesten aller tijden, dus een overstap naar speelfilms leek logisch, vooral als deze zou worden verpakt met een nieuw Mariah Carey-album. Carey hernoemde het album/de film naar “Glitter” en stelde een releasedatum vast voor de herfst van 2001. Dit was een heel persoonlijk passieproject voor de artiest, en ze was er erg beschermend tegenover. Als de film/het album eenmaal uit was, kon ze eindelijk ontspannen.

Alles viel echter uit elkaar toen het publiek eindelijk ‘Glitter’ zag. De film was assertief verschrikkelijk. Het werd verwoest door critici, genomineerd voor zes Razzies en verschrikkelijk gebombardeerd aan de kassa.

Conceptueel gezien had alles moeten werken, toch? Het bleek dat de film werd geplaagd door productieproblemen. Opvallend genoeg vond niemand het script leuk, en het werd tijdens de shoot voortdurend herschreven. Soms werden dialoogscènes helemaal geschrapt en vervangen door lugubere improvisatie. “Glitter” voelt daardoor van scène tot scène onsamenhangend. Je kunt het verhaal natuurlijk gemakkelijk volgen, maar elk afzonderlijk moment voelt los en chaotisch aan.

Het hielp niet dat Carey’s promotietour net zo chaotisch was. Sommigen herinneren het zich misschien Carey’s optreden in 2001 op “Total Request Live” waarin ze op verbijsterende wijze ijs uitdeelde, onsamenhangend sprak over de aard van psychotherapie, en haar ijscoman-outfit uittrok om een ​​tanktop en gouden korte broek te onthullen. Gastheer Caron Daly was stomverbaasd door haar uiterlijk. Dit werd gevolgd door verschillende andere bizarre live-optredens waarin Carey nerveus en angstig leek. Ze werd uiteindelijk in het ziekenhuis opgenomen wegens ‘uitputting’ en kreeg de diagnose bipolaire stoornis. Dit was allemaal slechts enkele weken voordat “Glitter” zou worden uitgebracht. De film en het album werden beide uitgesteld tot 21 september 2001.

Maar in een vlaag van verschrikkelijke timing kwam “Glitter” slechts tien dagen na de terroristische aanslagen van 11 september uit, en de wereld was behoorlijk afgeleid. Niemand had zin in een vederlichte musical over de strijd van Mariah Carey. Met een budget van $ 22 miljoen verdiende “Glitter” tijdens het openingsweekend slechts ongeveer $ 2,4 miljoen. De film sloot ongeveer een maand later en had in totaal slechts $ 5,3 miljoen verdiend. Het blijft het project met de laagste opbrengst in Carey’s carrière. En zelfs het tie-in-album “Glitter” deed het niet goed.

“Glitter” werd gezien als een trekje door een toch al rijke beroemdheid die problemen leek te hebben die geen verband hielden met de inhoud van haar plaat. Voeg 9/11 toe aan de mix en het was geen mooi plaatje.

Critici waren nogal onaardig tegen ‘Glitter’. Zoals opgemerkt in de kop van dit artikel, behaalde de film slechts een goedkeuringsscore van 6% op Rotten Tomatoes op basis van 86 recensies. Christy Lemire, die voor de Associated Press schreef, merkte op dat Carey geen actrice was en zich bij zingen moest houden. Megan Rosenfield van de Washington Post merkte op dat “Glitter” niet zozeer een showcase was voor Carey’s muzikale talenten, maar eerder een excuus voor haar om te pronken met haar lichaam en er prachtig uit te zien voor de camera. Roger Ebert gaf het een negatieve recensiemaar hij was iets eerlijker en gaf de film twee sterren. Hij merkte op dat “Glitter” vreemd stug is en dat Billie, het personage van Carey, de hele film een ​​ellendige tijd had. Robert Koehler van Variety zei dat het “A Star is Dull” moest heten. (Kom op, Koehler, “A Star is Boring” was daar!)

“Glitter” sprong onmiddellijk naar de onderkant van ieders slechtste-van-het-jaar-lijsten. Jaren later wezen sommige critici erop dat de verwoesting van ‘Glitter’ deel uitmaakte van een ongelukkige vrouwonvriendelijke trend om vrouwen – op de manier van supermarktroddels – in het centrum van het popfirmament neer te halen. Soortgelijke wreedheden werden gepleegd tegen mensen als Britney Spears, Lindsay Lohan en Paris Hilton.

“Glitter” is nog steeds niet goed. Zoals gezegd is het chaotisch, slecht gefilmd en het verhaal is zinloos. Het gaat goed met Carey, maar nauwelijks buitengewoon op acteergebied. Ze neemt elke kerst wraak als “All I Want For Christmas Is You” constant wordt gespeeld ze gaf een stem in ‘The LEGO Batman Movie’, dus alles kwam goed.