‘Hamnet’: Hoe vier dagen de meest emotionele film van het jaar hebben gered

Er waren nog maar vier dagen waarop er kon worden geschoten “Hamnet” wanneer Chloe Zhao besefte dat ze geen einde had. De filmmaker had de cast een week lang begeleid bij het filmen van de cruciale climax in het Globe Theatre Willem Shakespeare (Paul Mescal) ensceneert zijn opus ‘Hamlet’, maar er ontbrak iets. In het script waren de vrouw van Shakespeare, Agnes (Jessie Buckley), en haar broer Bartholomew (Joe Alwyn) getuige van de ondergang van Hamlet (Noah Jupe), een ontknoping die een gevoel van bevrijding had moeten oproepen. Maar ook al was het moment bedoeld om het meesterwerk van Shakespeare te koppelen aan de nog jonge dood van de elfjarige zoon van Will en Agnes, Hamnet (Jacobi Jupe), konden noch Zhao noch Buckley de noodzakelijke catharsis voelen.

“Jessie en ik vermeden elkaar de rest van de dag omdat we allebei wisten dat we geen film hadden”, zegt Zhao. “We gingen allebei met een totaal verloren gevoel naar huis.”

“We waren op zoek naar dit einde”, voegt Buckley toe. “Het was een intimiderend idee om te proberen alle draden van het verhaal dat we vóór dit moment hadden geweven, samen te brengen. Ik voelde me ongelooflijk verloren en een beetje ongebonden.”

Zhao geeft toe dat ze zelden het einde van haar films vooraf plant, omdat ze de verhalen niet lineair vertelt. Ze stelt zich de reis van haar personages voor die zich in een spiraal ontvouwt, waarbij het verhaal zich naar beneden uitstrekt in de duisternis voordat het weer omhoog gaat.

“Ik heb op elke film moeten wachten”, zegt ze. “Maar deze keer maakte ik het einde van een relatie mee, dus ik was doodsbang om de liefde te verliezen. Ik hield er met mijn leven aan vast.”

De ochtend nadat ze het script-einde hadden gefilmd, stuurde Buckley ‘This Bitter Earth’ van Zhao Max Richter, een herinterpretatie van zijn nummer ‘On the Nature of Daylight’ met tekst. De filmmaker speelde het in de auto op weg naar de set.

“Ik voelde de tranen en het hart dat openging, en toen begon ik mijn hand uit te strekken naar het raam”, herinnert Zhao zich. “Ik probeerde de regen buiten de auto aan te raken. Ik keek naar mijn hand en besefte dat ik één moest worden met iets dat groter was dan ik, zodat ik niet langer bang zou zijn mijn liefde te verliezen. Omdat liefde niet sterft, transformeert ze. Als we één zijn met alles om ons heen, is het de illusie van scheiding die ons zo bang maakt voor vergankelijkheid.”

Het ware hoogtepunt van ‘Hamnet’ kwam bij Zhao op toen ze naar de regen reikte. Als Agnes haar hand uitstak naar de stervende Hamlet, kon hij rusten en kon zij haar verdriet over het verlies van Hamnet loslaten. En als het publiek zich bij haar zou voegen, zou het gevoel van bevrijding nog groter zijn.

• Deel via Sluit extra deelopties

“Wat ik niet had verwacht, de verrassing ervan, was de absolute overgave van de gemeenschap”, zegt Buckley. “De manier waarop de vierde muur tussen het stuk en het publiek werd doorbroken, de behoefte om de kern van het stuk te bereiken en te raken. Het kompas van Agnes is altijd de aanraking geweest.”

Hoewel de details pas in die laatste dagen tot leven kwamen, plande Zhao de productie altijd zo dat de Globe-scènes als laatste zouden worden gedaan. Productieontwerper Fiona Crombie heeft het historische openluchttheater op het achterterrein van de Engelse Elstree Studios opnieuw gemaakt met behulp van echt hout dat uit Frankrijk werd aangevoerd. De setversie, die veertien weken nodig had om te bouwen, is kleiner dan de originele Globe om een ​​gevoel van intimiteit te creëren.

Plannen voor de bouw van het Globe Theatre dat zich afspeelt in ‘Hamnet’.

(Agata Grzybowska)

“Dit is mijn versie”, zegt Crombie. “Onze voetafdruk is over het geheel genomen iets kleiner, maar de essentiële architectuur van de verdiepingen, de daklijn, de vorm en alles klopt. Dankzij de echte balken met littekens en veroudering voelt het realistischer aan. We wilden dat het geheel volledig authentiek zou aanvoelen. Je wilt deze decors ruiken en deze texturen van het scherm voelen.”

“Ik vertelde Fiona dat ik wilde dat het voelde als de binnenkant van een boom”, zegt Zhao. “Dus spiritueel gezien klopt het voor dit verhaal. En het stuk klopt. We hebben geen regels veranderd.”

Historisch gezien zou er geen achtergrond op het podium zijn geweest. Maar voor de thematische doeleinden van ‘Hamnet’ was een achtergrond essentieel. “Er was een hele discussie gaande, niet alleen over de esthetiek, maar ook over het belang van dat motief”, zegt Crombie. ‘Het is ook een muur die Will van Agnes scheidt.’

“Hamnet’s” Globe werd gebouwd met een werkende backstage, zodat Mescal, Jupe en de spelers in en uit de coulissen konden bewegen. Er waren echte rekwisiettafels en make-upstations, evenals een knipoog naar andere toneelstukken van Shakespeare. “We hadden een paard uit ‘A Midsummer Night’s Dream’ dat geleend was van de echte Globe”, zegt Crombie. “Er waren overal heel veel details die theater eerden.”

De acteurs leerden aanzienlijke delen van ‘Hamlet’. Mescal leidde de cast van spelers tijdens de repetities vóór het filmen. “We repeteerden later op de avond als doorlopend onderdeel van het proces”, zegt Mescal. “Toen de camera eenmaal binnenkwam, was het de baby van Chloé, maar we repeteerden consequent tijdens de productie. Het was zo cool. Ik heb veel sympathie voor regisseurs. Wat ik er zo leuk aan vond, was niet noodzakelijkerwijs het regisseren. Het was meer het deel van het proces dat me hielp acteren. Het voelde raar om ze te regisseren als Paul, maar ik kon ze regisseren als Will.”

Paul Mescal backstage bij de Globe in ‘Hamnet’.

(Agata Grzybowska / Focus-functies)

Mescal en de spelers speelden tijdens het filmen 30 tot 40 minuten “Hamlet” na. De acteur beschrijft het gevoel op het Globe-podium te staan ​​als ‘heilig’, zowel vanwege de fysieke ruimte als vanwege de emotionele kwaliteit van de scènes.

“Het voelde heel geladen”, zegt hij. “Tot dat moment wisten we dat we iets heel bijzonders hadden gemaakt, maar we waren ons er ook scherp van bewust dat je hier het vliegtuig moest laten landen. En dat bracht zijn eigen druk met zich mee. Er is iets heel speciaals aan het spelen van Shakespeare en het horen van de woorden van Shakespeare op die plek. De film gaat over de botsing van kunst en menselijkheid, en er zijn geen betere woorden om dat gevoel over te brengen dan de woorden in ‘Hamlet.'”

Zhao schakelde 300 figuranten in om het theaterpubliek te vormen. Elke dag leidden Zhao en Kim Gillingham, een droomcoach die aan de film werkte, de cast en figuranten in een dagelijkse meditatie of droomoefening. Het was anders dan alles wat veel acteurs eerder hadden meegemaakt.

“Iedereen zakte weg in een zeer diepe verbinding met zichzelf en met wat er voor hen op het podium gebeurde”, zegt Alwyn. “Het was dit geweldige collectieve gevoel van catharsis en verbinding met iets dat groter is dan wijzelf.”

(Evelyn Freja / For The Times)

“De optredens van sommige ondersteunende artiesten zijn buitengewoon”, voegt Mescal toe. “En dat was opzettelijk in termen van hoe Chloé dat gevoel construeerde en door Kim erbij te hebben.”

Nadat Will Agnes in het publiek heeft opgemerkt, gaat hij backstage en stort uiteindelijk in, waarbij hij een langverwachte bevrijding van verdriet ervaart. Mescal bereidde zich voor op de scène door naar Bon Iver’s ‘Speyside’ te luisteren. Het was toepasselijk dat dit het laatste was dat hij filmde.

“Het stuk wordt iets anders omdat Agnes er getuige van is”, zegt Mescal. “Het komt tot leven voor het publiek vanwege deze vreemde alchemie. Er hangt iets anders in de lucht. Dat moment voelde als een enorme opluchting, alsof hij het gewoon kon loslaten.”

“Hamnet” eindigt met Agnes die naar Hamlet reikt. Daarmee geeft ze zichzelf toestemming om haar zoon te laten gaan. Het was een moment dat ontdekt moest worden in plaats van geconstrueerd.

“De scène werd een verzamelplaats voor collectief verdriet in een gemeenschappelijke ruimte waar we het mochten uiten”, zegt Buckley. “Het was als een tsunami. Ik zal het nooit vergeten.”

Volgens Mescal is het einde van de film eigenlijk het begin. Hij stelt zich voor dat de relatie tussen Will en Agnes zal voortduren en de spiraal zal voortzetten.

“Ik heb geen idee hoe een relatie de dood van een kind overleeft, maar ik denk wel dat er een wonderbaarlijke hoop bestaat en dat ze elkaar op dat moment weer kunnen zien”, zegt Mescal. “Ze hebben elkaar op bepaalde momenten in de steek gelaten, maar nu begrijpt ze waar hij heen is gegaan. En ik denk dat ze bij elkaar terug zullen komen.”

(Evelyn Freja / For The Times)