Verhaal: Dek, een jonge Predator die uit zijn clan is verbannen, moet zichzelf bewijzen op een dodelijke buitenaardse planeet. Hij vormt een ongemakkelijk bondgenootschap met Thia, een gebroken androïde, terwijl ze samen te maken krijgen met woeste wezens en een dodelijke vijand.Beoordeling: ‘Predator: Badlands’ stuurt de ‘Predator’-serie een gewaagde nieuwe richting in. In plaats van vast te houden aan het gebruikelijke mens-tegen-monster-verhaal, regisseur Dan Trachtenberg richt zich op de Predators zelf en laat hun wereld en cultuur zien. De film voelt groter, vreemder en emotioneler aan dan eerdere films. Het is nog steeds gewelddadig en gespannen, maar er schuilt een verrassend hart onder alle actie. De film heeft een frisse focus, wat het verhaal onvoorspelbaar en spannend maakt. De film graaft ook dieper in de Predator-tradities en laat hun regels, rituelen en hiërarchie zien, waardoor dit meer is dan zomaar een monsterfilm. De effecten en decorstukken van de film zorgen ervoor dat de planeet levend en gevaarlijk aanvoelt, waardoor een echt gevoel van plaats ontstaat. Samen maken deze elementen het avontuur zowel spannend als verrassend ontroerend.Het verhaal speelt zich af op een harde, verre planeet die wordt geregeerd door brute stamwetten. Het volgt Dek (Dimitrius Schuster-Koloamatangi), een jonge Predator die is verbannen en zichzelf moet bewijzen om zijn plaats in de clan terug te winnen door het dodelijke monster Kalisk te doden. Op zijn reis ontmoet hij Thia (Elle Fanning), een gebroken androïde, en ze vormen een ongemakkelijk partnerschap. Samen worden ze geconfronteerd met gevaarlijke wezens en Kalisk die hun beide levens bedreigen. Het is een overlevingsverhaal vol spannende momenten, donkere humor en een ongewoon gevoel van vriendschap. De band tussen Dek en Thia wordt het hart van de film, waardoor het publiek emotioneel betrokken blijft.Trachtenberg combineert grootschalige actiescènes met rustigere, karaktergerichte momenten. De vechtscènes zijn intens en visueel opvallend, maar de film geeft ook ruimte voor emotie en reflectie, vooral door het karakter van Bud. Het tempo vertraagt iets in het midden, maar bouwt op naar een aangrijpende finale die spektakel in evenwicht brengt met echte betekenis. Deze balans tussen actie en emotie geeft de film een epischer gevoel dan een standaard monsterfilm. Ook maakt de regisseur slim gebruik van geluid en licht, waardoor ontmoetingen met de wezens spannend en onvoorspelbaar zijn, zodat de spanning nooit ophoudt. Sommige scènes blijven langer hangen dan verwacht, waardoor het publiek de tijd krijgt om zowel het gevaar als de schoonheid van de wereld in zich op te nemen.Elle Fanning schittert als Thia en brengt warmte en humor in een personage dat vreemd of afstandelijk had kunnen aanvoelen. Ze geeft Thia diepgang en geeft haar het gevoel dat ze leeft, zelfs midden in de chaotische actie. Fanning neemt ook de rol op zich van Tessa, een loyale en sluwe medewerker van Weyland Yutani, waardoor het personage haar eigen persoonlijkheid krijgt, los van haar andere rol. Dimitrius Schuster-Koloamatangi brengt emotie en kracht bij Dek, waardoor een gemaskerde alien verandert in een personage waar je om geeft. De ondersteunende cast, gecombineerd met verbluffende wezensontwerp en beelden, draagt bij aan het meeslepende gevoel. Zelfs kleinere karakters laten een indruk achter en laten zien dat elke scène ertoe doet in deze wereld.‘Predator: Badlands’ is niet zomaar een vervolg, het is een heruitvinding. Het respecteert de erfenis van de serie en durft tegelijkertijd een ander soort verhaal te vertellen. Fans die op zoek zijn naar een nieuwe junglejacht zullen misschien verrast zijn, maar de film biedt een mix van mythe, actie en onverwachte emotie die goed werkt. Het is een spannende, emotionele rit. Met zijn fantasierijke en innovatieve wereld, sterke prestaties en verrassende hart bewijst het dat zelfs een decennia oude franchise nog steeds kan evolueren en iets nieuws en spannends kan bieden.
