Door Chris Snellgrove
| Bijgewerkt
Er is maar één nadeel aan de populaire horrorfilm Schreeuw: nadat je de moderne slasher-klassieker van Wes Craven hebt gezien, is het moeilijk om andere films te vinden die de meest vermoeiende stijlfiguren van het genre transformeren in iets dat fris en nieuw aanvoelt. Gelukkig wordt er nu een over het hoofd geziene komische thriller gestreamd op Prime Video, en deze is absoluut perfect voor iedereen die houdt van de moorddadige meta-humor die is ontwikkeld door Ghostface en de bende.
De film in kwestie is Bloedfeest (2018), en het biedt een wilde sensatie waarbij een zeer provocerende vraag centraal staat: als je in een horrorfilm terecht zou komen, hoe lang denk je dat je het zou volhouden?
Laat de verminkingen beginnen
Het uitgangspunt van Bloedfeest (niet te verwarren met de bloederige klassieker Bloed feest) is dat een man wiens moeder werd vermoord een enge filmfanaat is geworden, en hij en zijn beste vrienden plannen maken om een horrorfilmfestival bij te wonen. Bloedfeest is bedoeld als een viering van alles wat griezelig is, dus niemand kijkt in de gaten als de excentrieke gastheer van de conventie iedereen vertelt dat ze hem gaan helpen bij het maken van de engste horrorfilm ooit gemaakt. Maar wanneer echte moordenaars de festivalgangers beginnen aan te vallen, wordt wat bedoeld is als een leuke tijd een verwoed gevecht voor het leven voor onze moedige hoofdpersoon en zijn mede-horrorduivels.
De cast van Bloedfeest is verrassend spel, inclusief Robbie Kay (vooral bekend van Er was eens) als een liefhebber van horrorfilms die gedwongen wordt te overleven als hij de ster wordt van zijn eigen enge film. Hij wordt vergezeld door twee vrienden, één gespeeld door Jacob Batalon (vooral bekend door het spelen van de beste vriend van Peter Parker in de Spider-Man-films van de MCU) en één gespeeld door Seychelle Gabriel (vooral bekend door De laatste luchtstuurder). Dit zijn zijn ride-or-die-besties, maar het lijkt erop dat ‘sterven’ hun enige optie zal zijn, tenzij ze een bizarre val kunnen overleven die is uitgezet door de moorddadige MC van het horrorfestival (gespeeld, in een wonderbaarlijk surrealistische draai, door Bloedfeest regisseur Owen Egerton).
Bloedfeest gesmoord, critici geklopt
Wanneer Bloedfeest uitkwam, wisten critici niet wat ze moesten denken van een meta-horrorkomedie die er zowel alles als niets mee te maken had Schreeuw. Op Rotte Tomatenheeft de film een beoordeling van 50 procent, waarbij critici opmerken dat, hoewel de film een sympathieke cast en veel hartstocht heeft, de film een ongelijkmatige toon heeft die balanceert tussen horror en komedie. Sommige critici wezen erop dat het nog steeds een leuke feesthorrorfilm is die zijn naam eer aan doet, met emmers bloed en een prachtig bruisend aantal doden.
Nou ja Bloedfeest eigenlijk net zo goed als Schreeuw? Zo ver ga ik niet: terwijl Schreeuw gebruikte zijn zelfbewuste personages om het genre waarvoor ze stierven opnieuw te definiëren, deze latere film is tevreden met personages die alleen een encyclopedische kennis van de horrorwereld op tafel brengen. Daarom krijg je personages die voortdurend naar het publiek knipogen, zelfs als ze door valstrikken navigeren die variëren van voorspelbaar tot ronduit schokkend.
De perfecte film voor de juiste soort fan
De personages zijn echter erg charmant en hun motormondige meta-commentaar zal je snel overtuigen. Ze hebben hetzelfde soort luie, alledaagse charisma Shaun van de doden, samen met alle passie van iemand die niet kan stoppen met praten over zijn favoriete horrorconventie. Dat maakt deze film perfect voor degenen die (zoals ik) geïnteresseerd zijn in nerdconventies, slasher-films en Schreeuw. De fijnere dingen in het leven!
Bent u het daarmee eens? Bloedfeest is perfect voor iedereen die houdt van Schreeuwof laat je je liever ondervragen door Ghostface in plaats van deze angstaanjagende thriller tot het einde te bekijken? De enige manier om daar achter te komen is door het op Prime Video te streamen en zelf de verrassend onvoorspelbare plotbeats en over-the-top moorden te ontdekken. Daarna denk je misschien wel twee keer na voordat je naar Comic-Con gaat, uit angst dat de volgende ijverige omroeper Hall H misschien wel in een met cosplay bedekt bloedbad verandert.
