Door Robert Scucci
| Gepubliceerd
Niet alle sociopaten zijn gelijk geschapen, en dit exacte sentiment wordt in 2016 tot de meest morbide conclusie onderzocht. Ik ben geen seriemoordenaar. Hier wordt onze hoofdpersoon als zodanig gediagnosticeerd, maar hij is verder een braaf kind dat in een beangstigende situatie terechtkomt nadat hij iets vreemds aan zijn buurman heeft opgemerkt. Niet-gewelddadige sociopaten worden zelden onderzocht in thrillers Ik ben geen seriemoordenaar neemt de tijd om precies te laten zien met wat voor soort persoon we te maken hebben door hem op te nemen tegen een echte koelhartige seriemoordenaar die lijkt te moorden uit liefde voor het spel.
De moraal van het verhaal is simpel. Je kunt asociale neigingen vertonen en tegelijkertijd leren ermee om te gaan. Zelfs als je niet als normaal wordt beschouwd en een legitieme, diagnosticeerbare stoornis hebt, kun je nog steeds onderscheid maken tussen goed en kwaad als je voldoende gedisciplineerd bent. In feite is het opereren buiten wat als normaal wordt beschouwd, wat de plot naar binnen duwt Ik ben geen seriemoordenaar omdat onze onrustige hoofdpersoon de enige persoon is die zijn hoofd recht lijkt te hebben, wat zorgt voor een leuk, brutaal horloge dat niet het recht heeft om zo grappig te zijn.
Laten we dit een duistere komedie noemen
Aangekondigd als een regelrechte bovennatuurlijke psychologische horrorthriller, Ik ben geen seriemoordenaar is niet grappig in de conventionele zin. Het is soms hilarisch, maar in de kern is dit een duistere film over seriemoorden die plaatsvinden in een klein stadje in het Midwesten. De humor komt rechtstreeks van John Wayne Cleaver (Max Records), een bonafide sociopaat die werkt in het uitvaartcentrum van zijn moeder April (Laura Fraser) en een therapeut bezoekt genaamd Grant (Karl Geary) vanwege zijn antisociaal gedrag.
John is gefascineerd door het macabere, en seriemoordenaar overlevering is een van zijn voornaamste interesses. Hij is een outcast op school en heeft moordzuchtige neigingen waar hij nooit naar handelt dankzij een reeks regels die hij heeft opgesteld om zichzelf in het gareel te houden. Grant uit zijn zorgen tegenover April, maar aangezien John niets verkeerd doet, gaat hij gewoon door met zijn dag en krijgt hij een ziekelijke kick van het feit dat hij de meeste van zijn klasgenoten bang maakt. Uiteindelijk is John onschadelijk, maar hij vindt het heerlijk om mensen op te zwepen. Hij is een sociopaat, maar een niet-gewelddadige die probeert zich aan te passen ondanks zijn unieke woon- en werksituatie, waaronder het regelmatig helpen van zijn moeder met het balsemen van lijken.
Een reeks mysterieuze moorden
Wanneer er in de stad genoeg moorden plaatsvinden waardoor de autoriteiten kunnen suggereren dat er een seriemoordenaar rondloopt, wordt John onmiddellijk tot het spektakel aangetrokken. Hij fietst naar een plaats delict en merkt een vreemde rode draad op. Elke keer dat er een lichaam wordt gevonden, blijft er zwarte klodder achter. John werkt als parttime begrafenisondernemer en ziet dat elk slachtoffer een orgaan mist, wat erop wijst dat de moordenaar ze als trofeeën verzamelt.
Het duurt niet lang voordat John beseft dat er iets bovennatuurlijks aan de hand is, en tekenen wijzen in de richting van zijn bejaarde buurman, Bill Crowley (Christoffel Lloyd), als hoofdverdachte. John’s vermoedens worden bevestigd wanneer hij getuige is van hoe Crowley, die zo zwak is dat hij de meeste dagen nauwelijks zijn huis kan verlaten, een man op brute wijze vermoordt tijdens een visreis en hem in zijn vlees begint te scheuren. Het is niet alleen de daad zelf die John schokt, maar ook de manier waarop deze gebeurt. Crowley verandert zijn ledematen in wapens en gebruikt ze als precisiegereedschap om de organen van zijn slachtoffer te verwijderen en als de zijne te gebruiken.
Ik ben geen seriemoordenaar schakelt in een hogere versnelling zodra John Crowley door de stad begint te volgen terwijl het aantal doden stijgt. John’s telling van ontbrekende organen in het uitvaartcentrum alarmeert zijn moeder, en de hele stad raakt in paniek en heeft een avondklok ingesteld terwijl de autoriteiten de misdaden onderzoeken. Wetende dat Crowley absoluut de man is waar iedereen naar op zoek is, en wetende dat niemand hem zal geloven, neemt John het heft in eigen handen en probeert hij de puzzel samen te stellen met behulp van zijn specifieke vakgebied.
Morbide, bizar en subtiel hilarisch
Ik kan niet zeggen dat ik zoiets heb gezien Ik ben geen seriemoordenaarmaar het is absoluut de moeite waard om te kijken als je zin hebt in iets dat elke verwachting ondermijnt terwijl je het mysterie volgt vanuit het standpunt van John. Het is een verhaal over een sociopaat die aan de rand van de samenleving opereert, maar nog niet zo ver weg is dat hij niet meer goed van kwaad kan onderscheiden. Zijn morele flexibiliteit geeft hem een voordeel als hij de moorden onderzoekt op manieren die niemand anders wil, dus moet hij alleen gaan.
Als je het derde bedrijf haalt, zul je getuige zijn van een van de meest krankzinnige eindes die ik ooit heb gezien. De hoeveelheid terughoudendheid die ik nu aan de dag leg, is pijnlijk omdat ik er echt over wil praten. Een unieke kijk op wat het betekent om een sociopaat te zijn, Ik ben geen seriemoordenaar is bloederig, intens en vreemd bevredigend. Als je oppakt wat ik naar beneden gooi, kun je het vandaag gratis streamen op Tubi.
