Het was moeilijk te zeggen wie elkaar al jaren kende en wie elkaar die ochtend net had ontmoet; het lachen begon al voordat het eten arriveerde.
Het was een zonnige woensdagmiddag in september en ik sloot me aan bij een groep van 50 gepensioneerden voor de lunch in Maleisië. Ze waren bijeengebracht door een expatgemeenschap die begon met de inspanningen van één man mensen verbinden door het hele land.
De levendige menigte van zestigplussers kwam uit alle hoeken van de wereld, inclusief Australië, de VS en Groot-Brittannië, en ze waren elk op hun eigen manier hier begonnen, in de kuststaat Penang.
Ik was vanuit Singapore naar Penang gevlogen en was daar veruit de jongste persoon. Ze begroetten me met een paar nieuwsgierige blikken; iemand grapte dat hij wilde weten wie mijn chirurg was.
De meeste gepensioneerden met wie ik sprak, zeiden dat ze het prettig vonden dat de Maleisische staat het comfort en de gemakken van een grote stad bood, maar zonder de drukte van de hoofdstad van het land, Kuala Lumpur.
Adrian Spencer, 69, had zijn productiecarrière op vijf continenten gewoond en gewerkt, waaronder China en de VS. Eerder dit jaar, toen het tijd was om met pensioen te gaan, wisten hij en zijn vrouw dat ze dat wilden vestigen zich in Penang.
De staat omvat zowel het eiland Penang als een stuk vasteland van Maleisië, bekend als Seberang Perai, verbonden door twee bruggen. Sinds juli wonen er ongeveer 1,8 miljoen mensen, waaronder ongeveer 179.900 buitenlanders.
Bijna iedereen die ik ontmoette, inclusief Spencer, zei dat ze op de vlucht waren Maleisië Mijn tweede thuis (MM2H) visumprogramma, dat in 2002 voor het eerst door de overheid werd geïntroduceerd om buitenlanders aan te trekken.
Het is technisch gezien geen pensioenvisum, aangezien het openstaat voor iedereen boven de 25 jaar. De voorwaarden voor het programma zijn in de loop der jaren aangescherpt, voor het laatst in 2024. Afhankelijk van de visumcategorie moeten aanvragers een minimale bankdeposito van tussen de $ 150.000 en $ 1 miljoen hebben en ook onroerend goed in Maleisië kopen.
Vanaf december 2024 waren er 58.468 actieve MM2H-pashouders in het land.
Samen met zijn bloeiende foodscene en het hele jaar door warm weer, is de betaalbaarheid van Penang een grote aantrekkingskracht. Volgens vermeldingen op vastgoedsite PropertyGuru kunnen studio-appartementen worden gehuurd voor slechts 1.450 Maleisische ringgit, of ongeveer $350, per maand. De afgelopen twaalf maanden zijn huizen in Penang verkocht voor € gemiddelde prijs van 272.800 ringgit, of ongeveer $65.750.
Het leven hier verloopt soepel. Er is een internationale luchthaven, een netwerk van lokale busdiensten en bijna overal wordt Engels gesproken. Penang heeft ook een robuust gezondheidszorgsysteem, waaronder verschillende grote ziekenhuizen en privécentra die gespecialiseerd zijn in oncologie en cardiale zorg.
Het is een van de dingen waar Ward Chartier, 70, aan dacht toen hij op zoek was naar een plek om zich te vestigen. Als kankeroverlevende, vertelde hij me, wilde hij een kans om dat te doen vrijwilligerswerk bij kankerpatiënten.
Hij is niet de enige. Vraag genoeg gepensioneerden waar ze naar op zoek zijn, en de antwoorden beginnen allemaal hetzelfde te klinken: comfort, kameraadschap en een gevoel van doelgerichtheid.
Voor veel gepensioneerden hier begint de charme van Penang bij het ontbijt en houdt nooit echt op. Van over de hele wereld hebben ze van deze plek een thuis gemaakt – en ze kijken niet achterom.
Heeft u een verhaal te vertellen over met pensioen gaan in Azië? Neem contact op met deze verslaggever via agoh@businessinsider.com.
