Verhaal: Jay Kelly (George Clooney) reist met zijn manager Ron (Adam Sandler), waarin familiespanningen en keuzes uit het verleden worden geconfronteerd die van een professionele reis een persoonlijke afrekening maken.Beoordeling: ‘Jay Kelly’ is een rustige film die roem van binnenuit observeert, ver weg van de schittering en glitter van de rode loper. Het volgt een acteur die het grootste deel van zijn leven voor een publiek heeft geleefd en nu geconfronteerd wordt met de stilte. De film streeft nooit naar effect. In plaats daarvan beweegt het voorzichtig en laat zien hoe een leven gedreven door applaus toch onverwacht hol kan aanvoelen. De sfeer is zachtaardig, soms verdrietig, soms warm en vaak rustig reflecterend. De film blijft geworteld in kleine, onopvallende momenten en laat deze de betekenis dragen. Voor sommige kijkers zal dat doelbewuste tempo eerlijk en ontroerend aanvoelen. Voor anderen kan het overdreven ingetogen aanvoelen. Maar de film heeft vertrouwen in het verhaal dat hij wil vertellen.Het verhaal draait om Jay Kelly (George Clooney), een gevierde acteur wiens carrière tientallen jaren beslaat, en zijn oude manager Ron (Adam Sandler), die hem bij elke opkomst en struikelblok heeft gesteund. Wanneer Jay naar een Europees filmfestival reist om een onderscheiding te ontvangen voor zijn oeuvre, wordt de reis persoonlijker dan gepland. Door media-interviews, toevallige ontmoetingen en privé-uitwisselingen wordt Jay gedwongen rekening te houden met de keuzes die hij heeft gemaakt bij het vormgeven van zijn publieke imago. We zien ook een glimp van zijn dochter en mensen uit zijn verleden, die allemaal delen van zijn leven weerspiegelen die hij negeerde terwijl hij het sterrendom najaagde. De kracht van de film ligt in hoe geduldig hij spijt, emotionele afstand en de prijs van het leven voor een publiek blootlegt in plaats van voor zichzelf.‘Jay Kelly’ is een film over identiteit en eenzaamheid. Het roept een ongemakkelijke vraag op: als het applaus eindelijk wegebt, wie blijf je dan nog over? De film suggereert hoe succes de emotionele afrekening jarenlang kan uitstellen. Jay bezit rijkdom, respect en bewondering, maar blijft toch losgekoppeld van het leven om hem heen. De camera blijft langer dan verwacht bij gezichten hangen en vraagt de kijker om binnen momenten te blijven zitten in plaats van eraan te ontsnappen. Volle punten voor regisseur Noach Baumbachomdat sommige scènes opvallend echt aanvoelen, vooral die gebaseerd zijn op weinig meer dan een gesprek, stilte of aarzeling. Soms lijkt de film echter bijna te zachtaardig tegenover zijn hoofdpersoon.Het zijn de uitvoeringen die deze film kracht geven. George Clooney geeft Jay Kelly een rustig gewicht en dwingt het personage nooit tot melodrama of heldendom. Hij laat Jay versleten, onzeker en emotioneel stuurloos overkomen. Adam Sandler, als Ron, biedt een van zijn meest ingetogen optredens, waarbij hij de rol speelt met constante loyaliteit, droge humor en een onderstroom van bezorgdheid. Ron voelt zich de enige persoon die Jay echt begrijpt, en die onuitgesproken band wordt als vanzelf op het scherm geregistreerd. De ondersteunende cast, inclusief Laura Dern En Riley Keoughvoegt textuur toe zonder de aandacht af te leiden van de centrale relatie. Elk personage voelt zich geaard, waardoor de emotionele wereld van de film geleefd en geloofwaardig aanvoelt.‘Jay Kelly’ is geen film die wil verblinden. Het vraagt kijkers om goed te kijken, aandachtig te luisteren en de stille observaties in zich op te nemen. Het zal niet voor iedereen werken, vooral niet voor degenen die op zoek zijn naar snel tempo of scherpe conflicten. Maar voor het publiek dat zich aangetrokken voelt tot verhalen over ouder worden, spijt en emotionele afrekening, biedt het iets oprechts. De kracht van de film ligt in de eerlijkheid over het stille verdriet dat kan bestaan onder een gevierd leven. Het veroordeelt de hoofdpersoon niet volledig en verontschuldigt deze ook niet volledig. In plaats daarvan blijft hij een gebrekkig mens, onopgelost en herkenbaar. ‘Jay Kelly’ is het soort film dat het beste werkt als je hem om je heen laat ontvouwen in plaats van te verwachten dat hij je meesleept.
