Bijna een jaar geleden sinds de Frans-Algerijnse schrijver Boualem Sansal bij aankomst op de luchthaven van Algiers werd gearresteerd, heeft het Algerijnse presidentschap hem gratie verleend en hem toegestaan het land te verlaten.
Sansal, 81, stond centraal in een bittere diplomatieke ruzie tussen Parijs en Algiers en het besluit van president Abdelmadjid Tebboune kwam als reactie op een directe aanpak van de Duitse president Frank-Walter Steinmeier.
De schrijver arriveerde woensdagavond met een militair vliegtuig in Duitsland.
De Franse president Emmanuel Macron, die telefonisch met Sansal sprak, zei dat Frankrijk respect en kalmte had gebruikt om zijn vrijheid tot stand te brengen.
“Ik dank president Tebboune voor deze daad van menselijkheid”, zei Macron.
Hoewel Parijs maandenlang had geprobeerd de spanningen met Algerije te verminderen, was het de rol van de Duitse president die de vrijlating van Sansal veiligstelde vanwege zijn goede relaties met de Algerijnse leider.
Bronnen van het Elysée Palace vertelden de Franse media dat Frank-Walter Steinmeier had opgetreden als een ‘vertrouwde derde partij’ in plaats van alleen maar als bemiddelaar.
Dat zei Steinmeier deze week hij had de hemelvaart van president“gezien zijn hoge leeftijd en kwetsbare gezondheid”, zodat de schrijver in Duitsland medische behandeling kon krijgen.
Dat zei Tebboune woensdag hij had besloten positief te reageren op het verzoek van Steinmeier “vanwege de aard en humanitaire motieven”.
Sansal wordt behandeld voor prostaatkanker.
Hij kreeg in juli een gevangenisstraf van vijf jaar opgelegd omdat hij de nationale eenheid had ondermijnd met opmerkingen die de grenzen van Algerije in twijfel trokken.
De romanschrijver is lange tijd een criticus geweest van de Algerijnse regering, die niet positief had gereageerd op de Franse oproep tot clementie.
De betrekkingen stonden al op de helling nadat president Macron had aangekondigd dat Frankrijk de Marokkaanse soevereiniteit over de Westelijke Sahara erkende en een plan steunde voor beperkte autonomie voor het betwiste gebied.
Algerije steunt het pro-onafhankelijkheidsfront Polisario in de Westelijke Sahara en wordt gezien als zijn belangrijkste bondgenoot.
De ruzie verergerde in april toen Algerije zijn verontwaardiging uitte nadat een van zijn consulaire medewerkers in Frankrijk was gearresteerd wegens de ontvoering van een regeringscriticus in Parijs.
De crisis tussen de twee landen werd gezien als ongekend in de ruim zestig jaar sinds Algerije zich in 1962 onafhankelijk maakte van Frankrijk.
Sommige Franse commentatoren en politieke figuren gaven de schuld aan wat werd gezien als een confronterende houding jegens Algerije, ingenomen door de rechtse voormalige minister van Binnenlandse Zaken Bruno Retailleau en anderen aan de rechterkant van de Franse politiek.
De Algerijnse minister Sofiane Chaib gaf Retailleau eerder dit jaar ook de schuld van de ‘verzonnen ruzie’.
Eind vorige maand werd een motie van de Franse Nationale Rally ternauwernood aangenomen door parlementsleden die zich verzetten tegen een Frans-Algerijns migratieakkoord uit 1968 dat verblijfsrechten verleende aan Algerijnen.
Hoewel de stap als een potentiële tegenslag werd gezien, leek de beslissing om Retailleau te vervangen door Laurent Nuñez als minister van Binnenlandse Zaken een nieuwe stemming aan te geven.
“Hij heeft de manier waarop de betrekkingen met Algerije worden afgehandeld compleet veranderd”, vertelde ex-diplomaat Jean-Christophe Ruffin aan de Franse radio.
Retailleau reageerde woensdag op de vrijlating van Sansal en sprak van “enorme opluchting en grote vreugde”.
De spanningen tussen de twee landen blijven echter bestaan, nadat de Franse sportjournalist Christophe Gleizes in juli zeven jaar gevangenisstraf kreeg opgelegd omdat hij naar verluidt had geprobeerd een lid te interviewen van een beweging die door Algerije was ontworpen als een terroristische groepering.
De Franse minister van Buitenlandse Zaken Jean-Noël Barrot prees de diplomaten voor hun werk bij het veiligstellen van de vrijlating van Sansal, en zei dat ze gefocust bleven op Gleizes, “op wiens aanstaande vrijlating we hopen”.
