Voordat FKA Twigs haar aankomende album, ‘Eusexua Afterglow’, kon bespreken, had ze een matcha nodig.
De Britse singer-songwriter had voor het eerst een Zoom-oproep beantwoord vanaf de achterbank van een slecht verlichte auto in New York, waar ze bekende dat ze op ‘2% persoonlijkheid’ reed. Ze legde uit dat ze die ochtend vanuit Londen was overgevlogen en de hele dag bezig was geweest met het promoten van haar aanstaande film, ‘The Carpenter’s Son’, een bijbelse horror met Nicolas Cage in de hoofdrol.
Gelukkig zag de geboren zangeres Tahliah Debrett Barnett al na een paar minuten in het interview een bekende matcha-spot op haar route aankomen. In een fractie van een seconde rent ze het café binnen, verlangend naar een cafeïneboost, en bestelt ze alle matcha die ze maar te pakken kan krijgen: een warme lavendel matcha latte, een matcha softijs en een pudding met matcha-smaak.
“Oh, het wordt een feest”, zegt Twigs, die een beetje lacht omdat ze die dag niet veel heeft gegeten en heeft besloten uitsluitend matcha-desserts te consumeren. Nadat ze terug in de auto is gekomen en een paar slokjes heeft gedronken, zegt ze: “Het voelt alsof ik mijn persoonlijkheid terug heb. Dat was een behoorlijk authentieke ervaring.”
Met een hernieuwde glans in haar ogen was ze klaar om ‘Eusexua Afterglow’ te bespreken, de onverwachte voortzetting van haar derde studioalbum, ‘Eusexua’. De 37-jarige zangeres bracht in januari ‘Eusexua’ uit als zowel de naamgever van haar plaat als een term die ze bedacht om een transcendente staat van zijn te beschrijven.
Nu, minder dan een jaar later en op dezelfde dag uitgebracht als ‘The Carpenter’s Son’, is haar nieuwste album bedoeld om de vragen van de mensheid die ze op ‘Eusexua’ presenteert, ‘op prachtige wijze te ontrafelen’.
Vanaf het begin, zegt ze, wist ze dat ‘Eusexua’ iets groters was dan een enkelvoudig album – wat het gelijkstelde met een tijdperk. Geïnspireerd door de underground ravecultuur van Praag, draait de plaat zelf om de puurste ervaringen van het leven. Met flarden drum- en baspatronen, retro-futuristische crescendo’s en kortstondige melodieën probeert Twigs het gevoel dat dansmuziek haar geeft te bottelen. Tekstueel omarmt ze een kinderlijk wonder, deelt ze haar kwetsbaarheden en geeft ze zich over aan lieve woordjes – allemaal met de bedoeling vast te leggen wat het betekent om een persoon te zijn.
Waar ‘Eusexua’ ‘het vogelperspectief van de menselijke ervaring’ is, zegt Twigs, is ‘Eusexua Afterglow’ bedoeld om de mensheid door een directere lens vast te leggen, waar gevoelens ongefilterd en onmiddellijk zijn. Het veranderen van dit standpunt was iets dat haar gemakkelijk afging.
“Soms, als je iets creëert, voelt het alsof je ergens tegenaan schuurt of iets bergopwaarts duwt. Maar bij dit project voelde dat niet zo. Het vloeide op natuurlijke wijze”, aldus Twigs.
Het grootste deel van “Eusexua Afterglow” is na “Eusexua” gemaakt vanuit het comfort van haar thuisstudio in Hackney, Londen. Ondanks de succesvolle release van “Eusexua” kon ze het gevoel niet van zich afschudden dat ze nog steeds meer te geven had.
“Ik kan het niet uitleggen. Soms breng je een album uit, en dan voelt het alsof je er even mee moet stoppen”, aldus Twigs. “Maar met ‘Eusexua’ voelde het alsof het nog steeds groeide. De boodschap verspreidde zich nog steeds en mensen wilden nog steeds een dieper begrip van wat het was.”
Al meer dan tien jaar staat Twigs erom bekend haar albums op te nemen met een paar jaar tussen elke release. Haar debuut, ‘LP1’, uitgebracht in 2014, werd gevolgd door ‘Magdalene’ in 2019 en ‘Eusexua’ in 2025. Ze bracht in 2022 ook een mixtape uit, genaamd ‘Caprisongs’. Bij elk project laat ze een nieuwe kant van zichzelf zien, waarbij ze vaak met haar hoofd in de diepten van haar identiteit, liefdesleven en vrouwelijkheid duikt. Ze legt rauwe emoties bloot, zoals verlies, lust en jaloezie, en weet de complexiteit ervan vast te leggen door middel van grillige ritmes, onorthodoxe mechanica en een trance-achtige sfeer.
FKA Twigs treedt op tijdens Camp Flog Gnaw in november 2019.
(Allen J. Schaben / Los Angeles Times)
Voordat ze muzikant werd, vond ze op jonge leeftijd succes als professionele danseres. Toen ze eind tienerjaren en begin twintig was, verscheen ze als danseres in muziekvideo’s voor artiesten als Ed Sheeran, Jessie J en Kylie Minogue. Tot op de dag van vandaag vertrouwt ze op dansen en lichaamsbeweging als een essentieel onderdeel van hoe ze muziek begrijpt.
“Als je danst, is het heel goed om de regels en de basisprincipes te kennen, zoals bij ballet. Maar als je ballet eenmaal kent, kun je het verpesten en loslaten. Je kunt met meer vrijheid dansen”, zei Twigs, tussen de happen van haar matcha-pudding door. “Dat is een beetje wat ‘Afterglow’ is. Het is ‘Eusexua’, maar het is wild, sensueel en onweerstaanbaar. Het is bedoeld om de dorst te lessen.”
Omdat ze met haar vorige release de basis had gelegd, benaderde ze het vervolg met een zorgeloos gevoel van vrijheid. Het elf nummers tellende album is bedoeld als een soort conceptalbum, waarin de nasleep van een avondje uit wordt beschreven. Van het gevoel van frisse lucht na het verlaten van een zweterige dansvloer tot de dronken verleiding van het sms’en naar een ex-geliefde en de onvermijdelijke haast om niet te willen dat de nacht eindigt: Twigs bewijst dat ze de ‘afters’ tot een formule heeft.
Leunend in een iets minder buitenaardse soundscape dan die te horen was op ‘Eusexua’, geeft de zanger zich over aan een meesterlijke vorm van elektronische scherpte – waarbij hij nooit de voorspelbare route bewandelt. Op nummers als ‘Slushy’ en ‘Predictable Girl’ verweeft ze een menagerie van robotachtige, ruimtelijke sirenes met vleugjes Jersey clubbeats en door de jaren 90 beïnvloede R&B-akkoorden. Op even hypnotiserende nummers als ‘Cheap Hotel’ en ‘Sushi’ beheerst ze de zwaar gelaagde soundscape met een bedwelmend gevoel van roekeloosheid.
“Soms ga ik eropuit om mijn brein een beetje te resetten. Het is duidelijk dat ik zo dol ben op wat ik doe. Ik hou ervan om artiest te zijn. Maar soms wordt het gewoon onnodig stressvol”, legt Twigs uit, die de complicaties van roem bespreekt met het nummer ‘Wild and Alone’, samen met collega-Britse popmuziekvernieuwer PinkPantheress.
“Dus als ik uitga, zet ik alles in perspectief en besef ik wat echt belangrijk is in mijn leven, wie ik wil zijn en met wie ik in de buurt wil zijn.”
Aangedreven door deze realisaties zal ze zichzelf blijven verliezen in mistige dansvloeren in nachtclubs, massa’s zweterige lichamen en verblindende flitslichten. Maar ze zegt dat als het gaat om het maken van kunst, er één ding is dat ze nooit uit het oog zal verliezen.
Het enige dat haar creatieve prestaties kan beïnvloeden, zegt ze, is “of je de waarheid vertelt of niet, en hoe eerlijk je bent.”
