Misschien is het een generatiedingetje. Misschien komt het omdat ik ouder ben. Misschien komt het omdat ik te veel horrorfilms heb gezien in mijn leven. Het zou zelfs kunnen zijn omdat ik oud genoeg ben om me de animatronic-bands van Showbiz Pizza/Chuck E. Cheese te herinneren toen ze nog nieuw waren. Maar om welke reden dan ook vind ik de dodelijke animatronische dieren in de films van “Five Nights at Freddy’s” helemaal niet eng.
Je begrijpt waarom de oorspronkelijke ‘Freddy’s’-gamemaker Scott Cawthon een horrorfranchise zou willen maken over moordende pizzeria-robots. Degenen onder ons die deed Als je live optredens ziet van de Showbiz Pizza-band, genaamd de Rock-a-Fire Explosion, zul je je herinneren dat ze een beetje verontrustend kunnen zijn. De robotica waren indrukwekkend, bijna tot een fout, en dwongen de toetsenbordspelende aap en de poppenzwaaiende kat de griezelige vallei in. Sommige kinderen konden zich de Rock-a-Fire-explosie levendig voorstellen terwijl ze opstonden, het podium afliepen en hen ernstig lichamelijk letsel toebrachten. Cawthon maakte duidelijk gebruik van die nachtmerries toen hij ‘Five Nights at Freddy’s’ uitvond.
Maar de animatronics in de films hebben niet hetzelfde griezelige vallei-effect. Er is niets griezeligs aan hen, niets verontrustends. Ze lijken te kunstmatig, te ‘film’. Net als enge killer-poppen of enge clowns is het maken van enge animatronics een delicaat evenwicht. De monsters moesten een onschadelijke kwaliteit hebben, een gevoel van plausibele ontkenning; deze zijn misschien eng, maar ze waren duidelijk schattig bedoeld.
Vanwege de niet-enge ontwerpen van de monsters waren beide films geïnspireerd door “Freddy’s” behoorlijk slap. Het slechte schrijven had vergeven kunnen worden als de monsters me nachtmerries bezorgden.
Ik zal dit zeggen voor ‘Vijf nachten bij Freddy’s 2′ echter: de nieuwste animatronic – een spichtige pop met een clownsgezicht genaamd de Marionet – is echt griezelig.
Five Nights at Freddy’s 2 bevat eindelijk een eng monster
De plot van de nieuwe film van regisseur Emma Tammi omringt het lot van een jong meisje genaamd Charlotte (Audrey Lynne-Marie), die in 1982 werd vermoord door de seriemoordenaar William Afton (Matthew Lillard). (Afton was de slechterik van de eerste ‘Freddy’s’-film.) Na haar dood bleef Charlotte’s geest een Freddy’s achtervolgen, waar – uiteraard – alle animatronische artiesten tot leven kwamen. Charlotte was, zoals te zien in een flashback, dol op de grote popachtige animatronic, de marionet. Het lijkt erop dat de marionet uniek was voor slechts één Freddy’s-locatie in 1982, wat verklaart waarom we hem niet zagen in de eerste film, die zich afspeelde op een Freddy’s-franchiselocatie met luiken.
De marionet is een standby-figuur uit Cawthons “Freddy’s” -spellen. De bovenstaande foto is van “Five Nights at Freddy’s: Help Wanted”, een VR-game uit 2019. De marionet is ongeveer 2,5 meter lang en heeft Tim Burton-achtige zwart-wit gestreepte ledematen. Zijn gezicht is gefixeerd in een permanente grijns en hij heeft grote open oogkassen. Het lijkt op een schaduw die een masker draagt. Het doet denken aan No-Face uit ‘Spirited Away’ of de Jigsaw-pop uit de ‘Saw’-films.
In tegenstelling tot de andere animatronica van “Freddy’s” is de marionet eigenlijk eng. Er zijn een paar bekwame jump-scares die Tammi in de film invoegt, allemaal van de Marionette. Het bezit ook de hierboven genoemde ongebruikelijke plausibele ontkenning. Het is een enge, stokachtige horrorpop, maar je kunt bijna zien hoe iemand dat zou hebben ontworpen als een legitiem stukje vermaak voor kinderen. Je legt het naast Freddy Fazbear, en zie, het lijkt onschuldiger… en dus angstaanjagender.
Five Nights at Freddy’s 2 heeft geweldige speciale effecten
De plot van “Five Nights at Freddy’s 2” heeft geen enkele zin, en de capaciteiten van de marionet lijken te fluctueren. De kracht ervan zorgt op zijn minst voor een aantal enge horrorfilmmomenten, ook al worden de werkelijke krachten nooit duidelijk gedefinieerd. De marionet kan van tijd tot tijd schijnbaar mensen bezitten, en ook Freddy’s animatronica op afstand besturen (technologisch of bovennatuurlijk, afhankelijk van de scène). Bovenal is het gewoon een eng ontwerp. Een goed horrormonster in een verder slechte horrorfilm.
En hoewel de animatronica van Freddy misschien niet zo eng is, zijn de effecten waarmee ze zijn gemaakt eersteklas. De personages werden geconstrueerd als uitgebreide pakken, geleverd door Jim Henson’s Creature Shop, en vervolgens uitgerust met fysiek bekwame acteurs, die bewegen als robots. Het is overtuigender dan welke CGI-creatie dan ook zou zijn. De eerste “Freddy’s” zagen vage, vervallen versies van de personages. “Freddy’s 2” introduceert nieuwe, alternatieve versies van de personages die glanzender en meer speelgoedachtig zijn. De pakken zijn zo indrukwekkend dat ze de menselijke acteurs om hen heen praktisch in de schaduw stellen.
Er is ook een derde versie van Freddy’s animatronics in “Freddy’s 2”, die eng benadert. Het lijkt erop dat er oudere, ter ziele gegane prototype-robots zijn die in de loop van de tijd worden ontdaan van onderdelen. Op een gegeven moment komen ook de uitgeklede prototypes tot leven, en hun huidloze gezichten, bungelende halve ledematen en zwaaiende, knoestige kaken zijn een beetje verrassend. “Freddy’s 2” heeft een slecht script, maar op visueel vlak zijn de monsters indrukwekkend om te zien.
Alleen de marionet is echter echt eng.
‘Five Nights at Freddy’s 2’ is nu in de bioscoop.
