Door Robert Scucci
| Gepubliceerd
Toen ik 2010’s zag Aanvang in de theaters wilde ik het zo graag leuk vinden, maar ik had het gevoel dat het complex probeerde te zijn omwille van de complexiteit. Ik besteedde mijn tijd aan het volgen van totems en het kijken naar het verhaal, maar verliet de bioscoop ontevreden om redenen waar ik de vinger niet helemaal op kon leggen. Pas toen ik ging zitten met het verbijsterende meesterwerk van Brandon Cronenberg uit 2020, Bezitterdat ik me realiseerde waar de film die hem indirect lijkt te hebben geïnspireerd, tekortschoot.
Bezitter is een groteske, high-concept psychologische thriller die dezelfde thema’s van geestmanipulatie en bedrijfsspionage behandelt als Aanvangmaar met één cruciaal onderscheid: het betuttelt het publiek niet. In plaats daarvan dwingt het ons de perceptuele bochten op en vertrouwt erop dat we ze zelf in elkaar zullen zetten.
Moord bij volmacht
Aftrappen op een manier die griezelig veel lijkt op Aanvang, Bezitter introduceert Tasya Vos (Andrea Riseborough), een ervaren huurmoordenaar die haar sporen verwijdert door iemand in haar omgeving te bezitten via een hersenimplantaat waarmee ze hun lichaam kan beheersen. Wanneer de treffer voltooid is, wordt ze verondersteld het pistool op zichzelf te richten om haar bewustzijn van de gastheer te bevrijden en weer wakker te worden op het hoofdkwartier waar haar echte lichaam in de gaten wordt gehouden. Wanneer ze de zelfmoordaanslag niet kan uitvoeren en de missie bijna mislukt, beoordeelt haar begeleider, Girder (Jennifer Jason Leigh), haar en stelt vast dat Tasya’s gehechtheid aan haar familie haar tegenhoudt.
Tasya, die veel meer op missie is geweest dan thuis, heeft moeite om haar persoonlijke leven van haar professionele leven te onderscheiden. Voordat ze haar man Michael (Rossif Sutherland) en zoon Ira (Gage Graham-Arbuthnot) bezoekt, oefent ze haar eigen verbale en fysieke tics om op te vallen, net zoals ze dat doet voor elke nieuwe opdracht. Tasya is niet langer zichzelf, maar een leeg vat, afgestemd om de volgende te worden die ze nodig heeft.
Een moeiteloos ingewikkelde psychologische breuk
Tasya is belast met de moord op CEO John Parse (Sean Bean) en zijn dochter Ava (Tuppence Middleton) en neemt de identiteit aan van Colin (Christopher Abbott), Ava’s verloofde, maar kan zich niet volledig assimileren. Haar controle ontbreekt, waardoor zowel Colins realiteit als die van haar wordt verstoord. Tasya weet dat de missie uiteenvalt, maar gaat toch door. Net als bij de openingsopdracht kan ze de trekker niet overhalen, waardoor Colins bewustzijn terug kan vechten.
Colin wordt zich er vaag van bewust dat hij niet helemaal de controle heeft, waardoor hij de tijd uit het oog verliest en wakker wordt omringd door het geweld dat Tasya begaat terwijl hij in zijn lichaam is. Terwijl de twee identiteiten strijden om de macht, ontrafelt Tasya zich in de psyche van Colin, terwijl Colin steeds banger wordt door wat er met hem gebeurt.
Het dragen van de Cronenberg-fakkel
In de voetsporen van zijn vader terwijl hij zijn eigen pad uitstippelde, Brandon Cronenberg volbrengt met Bezitter waar Christopher Nolan niet mee kon Aanvang. Afgezien van de initiële opzet van de film, worden we gespaard van hardhandige uiteenzettingen of lange stukken uitleg van regels. Het publiek krijgt net genoeg informatie om met beide benen op de grond te blijven, waarna het aan ons is om te ontcijferen wie wie is via Tasya’s subtiele verbale vergissingen en lichaamstaal; de kleine signalen die aangeven hoe diep ze zichzelf heeft verloren in haar werk.
Terwijl het aantal lichamen stijgt, en dat gebeurt op brute wijze, valt de grens tussen realiteit en bezit uiteen. De puzzel ontvouwt zich op natuurlijke wijze zonder dat een personage de logica achter elke draai met de paplepel inspreekt. We bevinden ons niet in een droom in een droom in een droom. We zitten gevangen in een existentiële nachtmerrie zonder duidelijke ontsnappingsroute. De echte spanning en horror zit in het proberen erachter te komen waar Tasya’s bewustzijn eindigt en dat van haar proxy begint. Hoe meer haar controle wegglijdt, hoe minder gevoel van veiligheid het uitgangspunt toelaat, en hoe meer het van de kijker vraagt om zelf een uitweg te vinden.
Gespannen, grotesk en onbeschaamd gewelddadig, Bezitter is alles Aanvang wilde zijn en meer als je eenmaal beseft wat er werkelijk op het spel staat. Als je denkt dat je er zin in hebt, kun je het vanaf dit schrijven gratis streamen op Tubi.
